Τον τελευταίο καιρό με απασχολεί πολύ το θέμα του θανάτου του εσωτερικού παιδιού και των ονείρων. Πολλοί μεγάλοι κολλάνε σε μια κανονικότητα χωρίς να αφήνουν χώρο για τις απορίες, τα όνειρα, ή γενικά να σκεφτούν κάτι διαφορετικό. Έτσι αποφάσισα να γράψω ένα μικρό ποίημα για μια κοπέλα, την μικρή Ελένη, που ποτέ δεν σταμάτησε να ονειρεύεται.
Η μικρή Ελένη όταν ήταν μικρή
Έμενε πάντα σιωπηλή
Λες και ο κόσμος για αυτήν ήταν αλλιώς
Λες και ήταν πιο χρωματιστός
Πολύ της άρεσε να ονειρεύεται
Αλλά μεγαλώνοντας από τον κόσμο απογοητεύτηκε
Όλοι ισοπέδωναν τα πάντα
Αυτή συνέχισε να ονειρεύεται
Περιπλανιόταν σε μονοπάτια της φαντασίας της και άλλα
Αυτή συνέχισε να ονειρεύεται
Στην φαντασία της ανέμελα έπαιζε
Στα μαθήματα δεν ήταν τόσο καλή
Οι δάσκαλοι την περιέγραφαν ονειροπαρμένη
Ενώ αυτή ήξερε ότι ήταν παρεξηγημένη
Της άρεσε να ονειρευόταν
Όχι μόνο για καταστάσεις που δεν γινόταν
Αλλά για άλλους τόπους και χωριά
Τα έλεγε όμως στην μαμά
Και αυτή που να ακούσει
Αυτή σκεφτόταν πότε θα την λούσει
Οι καθηγητές στο σχολείο δεν την έπαιρναν σοβαρά
Απλά έλεγαν ότι η μικρή δεν είναι καλά
Αλλά στις εκθέσεις ήταν πάντα πρώτη
Το καλύτερό της κείμενο ήταν για μια αντιλόπη
Μια αντιλόπη που έτρεχε ανέμελα
Και έπαιζε μέσα στα έλατα
Θα της άρεσε να ήταν αντιλόπη
Χωρίς να πρέπει να λέει σε κανέναν τι νιώθει
Να μην υπάρχουν άσχημα σχόλια
Να συμπαθιούνται τα ζώα μεταξύ τους όλα
Γιατί τα ζώα καλύτερα τα βρίσκουν από τους ανθρώπους
Κανείς δεν συμπαθεί τους συνανθρώπους του όλους
Ούτε καν η μικρή Ελένη
Που όταν της λένε κάτι κακό η ψυχολογία της πέφτει
Αλλά δεν αλλάζει
Και τώρα που σιγά σιγά μεγαλώνει
Σε όλη την γη θέλει να πάει
Όλα τα μέρη που ονειρευόταν να επισκεφτεί
Για να δει αν είναι λες και έχουν βγει από όνειρα
Ή απλά η Ελένη υπερβολικά τα έπλαθε όλα
Ο κόσμος μεγαλώνοντας της φάνηκε σκληρός
Θα θυμάται την αντιλόπη από το κείμενο το παλιό
Και ο σκοπός της είναι τον κόσμο να αλλάξει
Όλο και περισσότερος κόσμος από τα βιβλία της κάτι να πάρει
Θα γίνει συγγραφέας
Με την φαντασία της παρέα
Τα όνειρά της ποτέ δεν θα ξεχάσει
Θα γίνει διάσημη και τον κόσμο να ξαφνιάσει.
ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΚΡΥΠΟΔΗ Β’3
