«Η αισθητική και ο πολιτισμός θα συμπληρώσω είναι η ηθική του μέλλοντος….. η τέχνη είναι
καταφύγιο ” λέει ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Γιατί όμως οι τέχνες ολοένα απομακρύνονται από τα
σχολεία; Ίσως γιατί η τέχνη καλλιεργεί τη σκέψη ; δημιουργεί ελπίδα και εντάσσει την διαφορετικότητα
.Είναι αναγκαίο να υπάρχουν τα καλλιτεχνικά μαθήματα στα σχολεία , τα παιδιά ευαισθητοποιούνται,
εκτονώνονται, μαθαίνουν να βρίσκονται στο σύνολο .Οι μαθητές χρειάζονται την τέχνη και η τέχνη
επίσης χρειάζεται τους μαθητές. Πως μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμό, όταν αποκλείουμε τις τέχνες
από τα σχολεία ;
Τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως οι τέχνες ενσωματώνονται στην εκπαίδευση . Αρχικά, οι
αναπτυγμένες χώρες έδωσαν έμφαση στην εισαγωγή της διδασκαλίας των STEM (Science, Technology,
Engineering,Mathematics).Η εκπαίδευση STEM στοχεύει στο να διασφαλίσει ότι τα παιδιά,
δημιουργώντας διάφορα έργα, να μπορούν να κατανοήσουν τη θεωρητική γνώση που έλαβαν στα
μαθηματικά, την τεχνολογία και στις φυσικές επιστήμες. Σύγχρονες όμως, έρευνες που έγιναν στην
Κίνα δείχνουν ότι μόνο αυτές οι γνώσεις και δεν ολοκληρώνουν τους μαθητές . Έτσι Κρίθηκε αναγκαία,
η εισαγωγή των τεχνών (Arts) για να ολοκληρώσει τους μαθητές, έτσι προέκυψε το δημιουργικό
στοιχείο STEAM.
Διαβάζω και ερευνώ τον τελευταίο καιρό για τις τέχνες στην εκπαίδευση , και ότι και αν διαβάσω
καταλήγει στο πόσο σημαντικό είναι να ενταχθούν τα καλλιτεχνικά μαθήματα στα σχολεία. Για να
δώσουν την ευκαιρία στους μαθητές να ανακαλύψουν κάθε καλλιτεχνική πτυχή του εαυτού τους, για
να διευρύνουν τις γνώσεις, να εκφραστούν, να ονειρευτούν και σκέφτομαι στην Ελλάδα γιατί όχι;
Πρόσφατα η θεατρική αγωγή διακόπηκε και στην Ε’ δημοτικού ,πριν δύο χρόνια βγήκε εκτός
διδασκαλίας το μάθημα Ιστορία της Τέχνης ως μάθημα επιλογής της Γ’ λυκείου έτσι μαζί με τα
μαθήματα που καταργούνται , καταργείται και το δικαίωμα των Ελλήνων μαθητών στις ίσες ευκαιρίες
στη μάθηση αφού θα εξετάζονται αργότερα σε μαθήματα που δεν διδάχτηκαν στο σχολείο. Έτσι
χάνονται οι ίσες ευκαιρίες στη μάθηση , αφού μόνο παιδιά οικονομική άνεση θα μπορούν να
στραφούν σε ιδιαίτερα μαθήματα ή φροντιστήρια παραδείγματος χάριν του σχεδίου.
Αυτή η αίσθηση της δημιουργίας, της απόλυτης ελευθερίας πνευματικά και σωματικά νομίζω πως με
κάνει να θέλω να αναζητώ παντού την τέχνη γύρω μου, από τα βιβλία που διαβάζω, την μουσική που
ακούω, τις παραστάσεις που βλέπω. Δεν χρειάζεται απαραίτητα όταν μεγαλώσεις να θέλεις να γίνεις
ηθοποιός ή μουσικός ή ζωγράφος, αρκεί να θέλεις και να μπορείς να κρίνεις αυτό που βλέπεις, αυτό
που διαβάζεις αυτό που ακούς. Πρέπει να μιλάμε για σχολεία και θρανία που χωράνε όλους τους
ανθρώπους και με την βοήθεια της τέχνης ίσως το καταφέρουμε λίγο πιο γρήγορα.
Μαρίλια Λυκοκώστα
