Με αφορμή τον πόλεμο μεταξύ των χωρών Ρωσίας και Ουκρανίας, που με τρόμο παρακολουθεί η παγκόσμια κοινότητα, θεώρησα καλό να γράψω στην σχολική εφημερίδα ένα άρθρο σχετικά με το «Πώς σκέφτεται ο πόλεμος». Πιο συγκεκριμένα, παρακάτω παρουσιάζονται ποικίλες θέσεις πάνω σε θέματα στρατηγικής και πιθανών εξελίξεων του πολέμου.
Μέσα στις τελευταίες εξελίξεις του πολέμου, υπάρχει μία, που έχει απασχολήσει σημαντικά το διεθνές παρασκήνιο, αφού πρόκειται για μια μεγάλη αλλαγή στρατηγικής του Ρώσου Προέδρου, Βλαδιμίρ Πούτιν. Ειδικότερα, το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, ανακοίνωσε την απόφαση να μειώσει δραστικά τις εχθροπραξίες στα μέτωπα του Κιέβου και του Τσερνίχιφ. Οι απόψεις διίστανται, αφού η απόφαση αυτή μπορεί να αξιολογηθεί διαφορετικά ανάλογα με την οπτική γωνία από την οποία κανείς την μελετά. Μια -όχι και τόσο ελπιδοφόρα- άποψη είναι αυτή των ΗΠΑ, κατά την οποία, η Ρωσία σκοπεύει να «αναπληρώσει» τις εχθροπραξίες της στο Κίεβο και στο Τσερνίχιφ, με επιπλέον επιθέσεις μέσω του Ουκρανικού εναέριου χώρου και με την χρήση πυροβολικών, όπως δήλωσε ένας από τους αξιωματούχους. Με την ΗΠΑ θα μπορούσε να διαφωνήσει ένα ποσοστό του απλού, καθημερινού πολίτη, που μέσα από μια επιφανειακή ανάλυση της κατάστασης βρίσκει τις εξελίξεις καθησυχαστικές και μάλιστα βήματα προόδου.
Ο πόλεμος εκτυλίσσεται ραγδαία και σίγουρα από το μυαλό ολόκληρου του πλανήτη περνούν δεκάδες πιθανά σενάρια της ροής του πολέμου τόσο στο μέτωπο, όσο και η επιρροή που θα ασκήσει διεθνώς. Η επιστημονική κοινότητα έχει θορυβηθεί από τα τελευταία γεγονότα και ούσα ειδική στον τομέα αναλύει προσεκτικά τα δεδομένα που της παρέχονται και προβληματίζεται έντονα για τις επιπτώσεις που μπορεί ο πόλεμος να έχει στην παγκόσμια πολιτική. Το βρετανικό περιοδικό «New Statesman» αναφέρει χαρακτηριστικά ότι Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αλλάζει τα πάντα. «Παραμένει άγνωστο τι θα συμβεί στη συνέχεια. Αν η Μόσχα επιδιώκει να καταλάβει μεγάλα τμήματα της Ουκρανίας, θα πρέπει να υπολογίζει σε παρατεταμένο κομματικό πόλεμο. Επιπλέον, είναι δύσκολο να φανταστούμε μια φιλοκρεμλινική κυβέρνηση στο Κίεβο να απολαμβάνει οποιοδήποτε είδος σταθερότητας σε μια χώρα που θα είναι σε συντριπτική πλειοψηφία εναντίον της» τονίζει σε άρθρο του στο New Statesman ο Τζέρεμι Κλιφ, συντάκτης διεθνών θεμάτων. Ακόμα μία ενδιαφέρουσα θέση είναι αυτή του κυρίου Ιατρίδη, πτεράρχου-αμυντικού αναλυτή για την ουκρανική κρίση και τη ρωσική εισβολή, κατά την οποία εκτιμάει ότι « Η Ρωσία (…) έκανε το πρώτο βήμα, αναγνώρισε την αυτονομία και την ανεξαρτησία των “δύο δημοκρατιών” στη συνέχεια είδε αντιδράσεις, πως δεν υπάρχει πρόθεση από τη Δύση να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις σε διπλωματικό επίπεδο και προχώρησε στο δεύτερο σχέδιο -το οποίο απ΄ότι φαίνεται το είχε προγραμματίσει – και αφού εισέβαλε πλέον στην Ουκρανία, που στόχο έχει να την αποστρατικοποιήσει, να ανατρέψει την κυβέρνηση και να βάλει δική του ελεγχόμενη φιλορωσική,στη συνέχεια να κάνει διάλογο με τη Δύση για νομιμοποίηση των τετελεσμένων».
Είναι γεγονός, ότι μέσα σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία να έχει μόλις αρχίσει, κανείς μπορεί να κάνει μόνο ανακριβείς υποθέσεις σχετικά με το τί έπεται. Παρόλα αυτά, το ανθρώπινο γένος με την έμφυτη περιέργειά του, δεν παύει να παρακολουθεί έντρομο τις εξελίξεις και να τις αναλύει, ακόμα κι αν ξέρει ότι τα συμπεράσματα στα οποία θα προβεί μπορεί να αποδειχθούν εσφαλμένα. Οι σκέψεις μου είναι μαζί με τα θύματα του πολέμου τόσο του Ρωσο-Ουκρανικού, όσο και όλων των πολέμων που αυτή τη στιγμη λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη καθώς και εύχομαι και ελπίζω για ένα αίσιο τέλος το συντομότερο δυνατό.
Αποστολίδου Νίκη
