Ένα ποίημα για τον έρωτα:
Ένα Άγνωστο Συναίσθημα
Ο έρωτας είναι άστρο που πέφτει,
ένα σύμπαν που μέσα μας ζει,
μια φλόγα μικρή που τον κόσμο ανατρέπει
μια νύχτα που μοιάζει με αυγή.
.
Είναι άνεμος άγριος μέσα στο σώμα,
είναι θάλασσα που σε στεριά δεν χωρά .
Μας παίρνει ,μας ρίχνει ,μας σπάει στο χώμα,
μα πάντα μας δίνει φτερά.
.
Είναι ψίθυρος μέσα στη σιγή,
είναι το χρώμα σε άδειο καμβά.
Χτίζει παλάτια από κόκκους σκόνης
και κάνει τα πάντα να μοιάζουν εφικτά.
.
Μα όπως το άστρο,έτσι κι εκείνος,
λάμπει τρελά κι ύστερα σβήνει.
Μα αν τον κοιτάξεις την ώρα που φεύγει,
θα δεις πως μια ευχή σου αφήνει.
.
Κίνδυνοι σε αυτό το άγνωστο συναίσθημα καραδοκούν πολλοί
θα πληγωθείς,θα τσαλακωθείς και άλλοι τόσοι που δεν μπορείς να δεις.
Αξίζει όμως αυτό να υποστείς,
για λόγο μιας αγκάλης στοργικής.
.
Είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής,
που αψηφά τους νόμους της λογικής.
Αναζητώντας διαρκώς το άλλο σου μισό
και την χαρά που θα σου δώσει το πρώτο »σ΄αγαπώ»
.
Όσο κι αν πονάει ή δυναμώνει
ο έρωτας είναι η ζωή η ίδια,
που αξίζει το ρίσκο ,το πόνο και το χθες,
γιατί γράφει τις πιο όμορφες στιγμές…
.
