Του Δημήτρη Χροναίου
Μέσα στον Οκτώβριο αποφυλακίστηκε ο Iwao Hakamada, Ιάπωνας θανατοποινίτης, μετά από πενήντα οκτώ χρόνια μέσα στη φυλακή για έγκλημα το οποίο δε διέπραξε. Συγκεκριμένα, κατηγορούνταν για τη δολοφονία ενός στελέχους μιας εταιρείας και της οικογένειας αυτού. Όπως αποδείχθηκε η καταδίκη του ευθύνεται σε πλαστά στοιχεία της αστυνομίας και της εισαγγελίας, αλλά και στην ψευδή ομολογία του εξαιτίας πιέσεων των δύο προηγούμενων φορέων.
Παρ’ όλα αυτά, αποφυλακίσθηκε και αυτό είναι θετικό για τον ίδιο και για την οικογένειά του. Ή μήπως όχι; Ο συγκεκριμένος συνελήφθη σε ηλικία τριάντα ετών. Οπότε πια στα ογδόντα οκτώ του χρόνια έχει χάσει αμέτρητο χρόνο μέσα στη φυλακή αδίκως, χωρίς να έχει απολαύσει τη ζωή του. Επομένως καμία συγνώμη από κανένα διοικητή της αστυνομίας δε μπορεί να επαναφέρει αυτόν τον χρόνο πίσω. Όπως είπε και η αδερφή του άλλωστε, η μοίρα τους ήταν προδιαγεγραμμένη.
Το «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο» γνωμικό, δεν ισχύει πια λοιπόν; Πράγματι η δικαιοσύνη τελικά επήλθε. Αλλά άργησε. Τι να την κάνει τώρα αυτός ο άνθρωπος μετά από τόσο χρόνια; Πρακτικά δεν έχει νόημα. Κι όμως, αυτό είναι ένα από τα πολλά τέτοια περιστατικά μη ορθής λειτουργίας της δικαιοσύνης.
Η βασικότερη αιτία της κρίσης του θεσμού αυτού είναι τα χρήματα και γενικότερα το κέρδος. Κύριοι παράγοντες αυτού του αίτιου είναι οι φορείς δικαιοσύνης, οι οποίοι δεν είναι αδιάφθοροι. Με άλλα λόγια, δωροδοκούνται και μάλιστα κάποιοι με μεγάλη ευκολία. Γι αυτό το κράτος θα ήταν καλό να τους χρηματοδοτεί καταλλήλως ώστε να μη «λαδώνονται».
Αυτοί από τους οποίους πηγάζουν οι δωροδοκίες είναι άλλοι παράγοντες. Συνήθως είναι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι οποίοι προκειμένου να παραγραφούν τα εγκλήματά τους, διαθέτουν τεράστια ποσά για να «σιωπήσει» το δικαστήριο εναντίον τους. Άλλωστε πολλοί από αυτούς κρατάν στα χέρια τους στοιχεία ενοχοποίησης κυρίως αστυνομικών, αλλά και άλλων αξιοματούχων.
Άρα αν είσαι αντίπαλος τέτοιων μεγαλοεπιχειρηματιών και δεν είσαι οικονομικά ή κοινωνικά ευκατάστατος δεν έχεις ελπίδες να νικήσεις. Ίσως και από εκεί που δεν το περιμένεις, χωρίς καμία προσωπική αντιπαλότητα, να πέσεις θύμα κάποιου «πλουσίου» χρησιμοποιώντας σε ως μέσω διαφυγής του και κάλυψης των παρανομιών του. Ειδικά αν σε γνωρίζει προσωπικά. Έτσι χάνεται και η αξία της εμπιστοσύνης. Όλοι οι άνθρωποι δε θα ξέρουν ποιον έχουν απέναντι τους. Θα γίνουν καχύποπτοι και θα φοβούνται μέχρι και τη σκιά τους.
Όλα αυτά αποφέρει αυτή η κρίση. Αλλά οι νέοι σε μεγάλο ποσοστό συνεχίζουν να επιλέγουν τον νομικό τομέα στον επαγγελματικό προσανατολισμό. Γνωρίζουν άραγε τους άγραφους νόμους, τα ηθικά διλλήματα, τους κινδύνους αυτής της κατεύθυνσης; Γνωρίζουν ότι υπάρχει κίνδυνος για την ίδια τους τη ζωή ενδεχομένως; Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Στο χέρι τους είναι να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση. Ίσως να έχουν κάποιο πλάνο ή σχέδιο για την επίτευξη αυτού του δύσκολου στόχου.
Μέχρι έως τότε δυστυχώς θα χρειαστεί να υπομείνουμε καθεστώτα αταξίας, όπου «κουμάντο» κάνουν οι «ισχυροί». Κι άλλοι άνθρωποι θα φυλακιστούν, άλλοι ενδέχεται να πεθάνουν και να αποκτήσουν αδίκως κακή φήμη και υστεροφημία. Βέβαια κάποια στιγμή η αλήθεια θα φανερωθεί. Θα αργήσει, αλλά θα φανεί, χωρίς το γεγονός αυτό να αναιρεί τις αδικίες, οι οποίες θα διαπραχθούν στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα. Η δικαιοσύνη δημιουργήθηκε ως ένα μέσο επιβολής της τάξης. Σήμερα είναι εργαλείο των «πλουσίων». Με όλα αυτά, άντε να τη βρεις στις μέρες μας.
