Μυθοπλαστικό ημερολόγιο με βιογραφικά στοιχεία ύστερα από πρόσφατη συνομιλία της γράφουσας, μαθήτριας του Γ6 Τμήματος του 1ου ΕΠΑ.Λ. Σερρών (Σχολικός Όμιλος 2023-2024, υπ΄ευθύνη της εκπαιδευτικού Μαρίας Παραλίδου), με συνομήλικη φίλη της από χώρα σε εμπόλεμη κατάσταση.
Πέμπτη, 12 Οκτωβρίου 2023,
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Η ζωή μου πριν λίγες μέρες ήταν φυσιολογική, πήγαινα σχολείο, γυρνούσα σπίτι, έκανα τα μαθήματα μου και διασκέδαζα με τους φίλους μου… Σήμερα εγκατέλειψα τη χώρα μου, για να μη σκοτωθώ.
Δεν μπορώ να το χωνέψω αυτό το πράγμα, μου φαίνεται αδιανόητο! Ο πατέρας μου και οι θείοι μου είναι ακόμα εκεί… Τα σύνορα βομβαρδίζονται και τα έκλεισαν, δεν επιτρέπεται σε κανέναν να φύγει από τη χώρα ή να επιστρέψει σε αυτήν. Δεν μπορούν να φύγουν, είναι εγκλωβισμένοι. Ανησυχώ κάθε λεπτό για αυτούς, αν είναι ζωντανοί ή αν πέθαναν. Όλοι τρέχουν να κρυφτούν στα υπόγεια. Καθημερινά μαθαίνω νέα για γνωστούς μου, ότι είναι τραυματισμένοι ή ότι πέθαναν, ενώ πριν λίγες μέρες ήμασταν μαζί… Γιατί γίνεται αυτό; Πού έχω φταίξει; Με κατηγορούν ότι φταίω… για την εθνικότητά μου; Το ότι κάποιοι άνθρωποι είναι από τη μια χώρα ή την άλλη, με κάνει κακιά; Ζούσα μια φυσιολογική ζωή και τώρα; Να πώς κατέληξα… Ο απλός λαός δε φταίμε κάπου, αλλά ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό! Έχουν καταστραφεί τόσα σπίτια και τόσες οικογένειες, η ψυχολογική κατάσταση όλων είναι χάλια… Και όταν τελειώσει όλο αυτό, τι θα γίνει; Πώς θα είναι οι ζωές μας;
Το μόνο πράγμα που ξέρω είναι ότι τώρα έχω μάθει να εκτιμώ τη ζωή και να προσεύχομαι κάθε μέρα που είμαι υγιής. Η ειρήνη είναι πολύτιμη και το συνειδητοποίησα με τον χειρότερο τρόπο… Εύχομαι αυτή η κατάσταση να σταματήσει σύντομα, γιατί σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει να πεθαίνει έτσι!
