Είναι γεγονός, ότι ένα από τα φαινόμενα που έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών ανθρώπων τις τελευταίες δεκαετίες, είναι αυτό της αλλοτρίωσης. Τα άτομα, αποβάλλουν τον αυθεντικό χαρακτήρα τους και υιοθετούν ξένες σε αυτούς ή καλύτερα κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές. Η αλλοτρίωση ,όμως, δεν υφίσταται μόνο στο επίπεδο του χαρακτήρα, αλλά και σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που δεν καθιστούν τον σύγχρονο άνθρωπο αυθεντικό και γιατί είναι απαραίτητα η ατομική αυθεντικότητα σήμερα;
Αρχικά, οφείλουμε να τονίσουμε την ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. Αν και φαινομενικά αποτελεί βοήθεια για τον άνθρωπο, εντούτοις ελλοχεύουν αρκετοί κίνδυνοι. Έχει προωθηθεί η διαφήμιση, μέσω της οποίας προβάλλονται ασύστολες ποσότητες υλικών αγαθών, που τα περισσότερα δεν αποτελούν ζωτικές ανάγκες για τον άνθρωπο. Ωστόσο ο τελευταίος, γίνεται παθητικός δέκτης των όσων βλέπει, οδηγούμενος στην απόκτησή τους και της περαιτέρω υπονόμευσης της βούλησής του. Έπειτα, σημαντικό ρόλο φαίνεται να έχει και η κοινωνική επιρροή. Πολλοί άνθρωποι, δεν έχουν αποδεσμευτεί από τα πάθη τους και συνεχώς διακατέχονται από αισθήματα κατωτερότητας. Έτσι, προκειμένου να γίνουν αρεστοί και να νιώθουν ενταγμένοι σε μία ομάδα, προβαίνουν στη μίμηση ξένων συμπεριφορών που θεωρούν ότι θα τους βοηθήσουν και ίσως τους κάνουν και καλύτερους. Είναι εξίσου σημαντικός ο φόβος που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Μέσα σε μία απερίγραπτη φρενίτιδα οικονομικών ,πολιτικών αλλά και κοινωνικών μεταβολών, οι ανασφάλειες του ατόμου το οδηγούν στην αλλαγή συμπεριφοράς. Αυτή, στοχεύει συνήθως στο αίσθημα ασφάλειας και προστασίας που νομίζει ότι έχει πηγαίνοντας με το ρεύμα της εποχής.
Από τα παραπάνω, συνάγεται το συμπέρασμα ότι είναι μείζονος σημασίας η ατομική αυθεντικότητα για τις σύγχρονες κοινωνίες. Και αυτό γιατί η αλλοτρίωση και η αποξένωση οδηγούν πρωτίστως στην ηθική και πνευματική κατάπτωση του ανθρώπου. Με το να χάνει τα ίδια γνωρίσματά του, ο άνθρωπος γίνεται συνεχώς δέσμιος άλλων και άρα παύει να είναι ελεύθερος. Είναι,επίσης, κοινά αποδεκτό ότι η καλώς εννοούμενη γνησιότητα υποβοηθά τον άνθρωπο σε όλες τις πτυχές της ζωής του. Με την ανάπτυξη της κριτικής του σκέψης και της αμφισβήτησης , θα μπορεί ο ίδιος να ελέγχει και να αποφασίζει τι του ταιριάζει και τι τον βρίσκει σύμφωνο. Τέλος, η αναγκαιότητα της ατομικής αυθεντικότητας πηγάζει και από την ανάγκη κοινωνικής συνοχής.
Θα πει κανείς : <<Νέοι είστε, γιατί σκάτε; Εσάς δεν σας αγγίζει αυτό>>. Κι όμως. Το νεαρό της ηλικίας, δεν εμποδίζει την εισβολή της αλλοτρίωσης στις ζωές μας . Ίσα-ίσα, που ένας νέος δέχεται πολύ περισσότερες επιρροές. Και εδώ, τίθενται μεγάλα ερωτήματα:<<Είμαστε άραγε όντως εμείς;>><<Μήπως είμαστε κάποιος άλλος;>><<Ή μάλλον , γιατί να θέλουμε να είμαστε άλλοι και όχι εμείς;>>, τα οποία καλούμαστε να απαντήσουμε, αν θέλουμε να διατηρήσουμε τη γνησιότητα της ύπαρξής μας
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΑΝΝΑ
