Η εξέταση της θέσης της γυναίκας σε οποιαδήποτε εποχή, και πολύ περισσότερο στην εποχή μας, συνδέεται με τη θέση και τα δικαιώματα του ανθρώπου γενικότερα. Παράλληλα η προσφορά της στη σύγχρονη κοινωνία, παρουσιάζει όλη την αντινομία των καλών ή κακών ενεργειών που χαρακτηρίζει τη δράση κάθε ανθρώπου. Έχει, ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εξετάσουμε κάποια ερωτήματα όπως, από τι κινδυνεύει σήμερα η ισοτιμία της γυναίκας με τον άνδρα, πως θα μπορέσει η γυναίκα να σταθεί στο ύψος του προορισμού της, αλλά και την υποτίμηση ή τις προκαταλήψεις που δέχεται από τον κοινωνικό περίγυρο.
Η γυναίκα πλέον συμμετέχει ενεργά στην διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας, αρθρώνει λόγο με κοινωνική δυναμική και θέτει τη σφραγίδα της στις εξελίξεις του κοινωνικοπολιτικού βίου. Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Για πολλούς αιώνες η γυναίκα θεωρούνταν πράγμα, άψυχο αντικείμενο και όχι άνθρωπος με δικαιώματα και ανώτερες ανάγκες. Κινούνταν κάτω από τη σκιά του άνδρα, ενώ υπήρξε εποχή που ήταν κλεισμένη στο σπίτι χωρίς να διαθέτει κοινωνική ζωή, πράγμα φυσιολογικό για εκείνη την εποχή. Με το πέρασμα όμως των χρόνων επήλθε η ισότητα των δύο φύλων και η γυναίκα κατόρθωσε να αναπτύξει τις ικανότητές της, να διευρύνει τις προοπτικές της και να πετύχει την πολυπόθητη αναγνώριση των δικαιωμάτων της.
Ενώ όμως οι αλλαγές που επέφερε η φεμινιστική κίνηση είναι πολλές και τιμούν την γυναίκα ως προσωπικότητα, δυστυχώς έχουν εμφανιστεί πολλοί κίνδυνοι που την απειλούν και πάλι με υποβάθμιση. Κυρίως αυτό συμβαίνει στον χώρο εργασίας, με τον διαχωρισμό των επαγγελμάτων σε ανδρικά και γυναικεία. Η γυναίκα κατέκτησε το δικαίωμα της εργασίας αλλά όχι ολοκληρωτικά, κατέκτησε τα πρώην ανδρικά επαγγέλματα αλλά όχι ολοκληρωτικά. Αυτός ο διαχωρισμός των επαγγελμάτων κατά φύλα οφείλεται σε μια άρνηση πολλών αρρένων συζύγων να δεχτούν στο πλευρό τους την πετυχημένη επιστήμονα, επιχειρηματία, διευθύντρια εταιρίας κλπ, για τον λόγο πως η επαγγελματική ακτινοβολία της γυναίκας τους κάνει να αισθάνονται προσωπικά και κοινωνικά μειωμένοι. Οφείλεται, επίσης, στην καχυποψία της κοινωνίας για τον επιστήμονα ή επαγγελματία που δεν είναι αρσενικού γένους. Τέλος οφείλεται στην εσφαλμένη άποψη πως η επαγγελματικότητα βλάπτει την λεγόμενη « θηλυκότητα» της γυναίκας.
Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί πως αν εγκαταλείψουμε για λίγο το χώρο της Ευρώπης και παρατηρήσουμε τον υπόλοιπο πλανήτη θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα επαγγέλματα που στον ένα γεωγραφικό χώρο θεωρούνται ανδρικά στον άλλον θεωρούνται γυναικεία και αντίστροφα. Αυτό αποτελεί ένα ακόμα ακράδαντο επιχείρημα της εσφαλμένης αντίληψης και προσπάθειας της κοινωνίας για διαχωρισμό επαγγελμάτων, υποβιβάζοντας ασυνείδητα την γυναίκα αλλά και τις ικανότητές της.
Τελειώνοντας η γυναίκα αποτελεί ένα ξεχωριστό ον με ιδιαίτερες ικανότητες και πολύπλοκη φύση, που μπορεί να ανταπεξέλθει σε δύσκολες συγκυρίες και καταστάσεις. Παρ’ όλα αυτά, για να υπάρξει ολοκλήρωσή της αλλά και ολοκλήρωση των δύο φύλων θα πρέπει να συνεργαστούν και να εξισωθούν. Οι διαφορές και διαχωρισμοί πρέπει να είναι μόνο βιολογικοί ώστε να υπάρξει αρμονική σύνθεση.
Ράνια Τσιούλου
