Όλοι έχουμε έρθει σε επαφή με την περίφημη μαύρη τρύπα, ωστόσο λιγοστοί είναι εκείνοι οι οποίοι γνωρίζουν και την ύπαρξη του όρους της λευκής τρύπας. Είναι τελικά η επιστήμη κατά του φυλετικού ρατσισμού?
Πριν από μερικά χρόνια στο φως της δημοσιότητας έφτασαν ευρήματα σχετικά με τις μαύρες τρύπες. Οι ενδείξεις αυτές ήταν αρκετά ισχυρές ώστε να εδραιωθεί η έννοια της μαύρης τρύπας. Για όσους δεν γνωρίζουν, ως μαύρη τρύπα ορίζεται η ‘μεταθανάτια’ ζωή ενός άλλοτε γιγάντιου άστρου. Στο εσωτερικό της οι περισσότεροι νόμοι της φυσικής χάνουν την ισχύ τους, πέραν της θεωρίας της Σχετικότητας του Albert Einstein. Η ελκτική δύναμη του σώματος αυτού έχει την δυνατότητα να συμπίεση την ύπαρξή τριών ή και περισσότερων αστέρων στη θέση ενός, ενώ παράλληλη εμποδίζει την απομάκρυνση φωτονίων αποκρύπτοντας πλήρως το περιεχόμενό της.
Πρόσφατα όμως, στην επιφάνεια αναδύθηκαν υποστηρικτές των άσπρων τρυπών. Η λευκή μαύρη τρύπα είναι το ακριβές ανάλογο μίας μαύρης όπου ο χρόνος όμως έχει αναστραφεί. Ενώ οι μαύρες τρύπες είναι περιοχές του χώρου από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει τίποτα, οι λευκές τρύπες είναι περιοχές που τίποτα δεν μπορεί να εγγραφεί. Έχουν όλες τις ιδιότητες που θα είχαν οι μαύρες τρύπες, αν ο χρόνος έτρεχε προς τα πίσω. Οι επιστήμονες δημιούργησαν λευκές τρύπες σε συνθήκες εργαστηρίου μελετώντας τη ροή νερού. Η βασική θεωρία για της λευκές τρύπες είναι αυτή που λέει πως δημιουργούνται κατά την σύγκρουση δύο μαύρων τρυπών. Κατά την σύγκρουση αυτή σταματά το spin των μαύρων οπών, εκλύεται απότομα ένα τεράστιο ποσό ενέργειας και σαν τελικό αποτέλεσμα έρχεται η πλήρης εξαέρωση των δύο μαύρων οπών. Ταυτόχρονα εκλύεται τεράστιο ποσό ενέργειας απότομα μεν, βαθμωτά δε. Σε ορισμένα λοιπόν σημεία του ενεργειακού επιπέδου από το οποίο περνάμε το σύστημα φαίνεται σαν μια τρύπα (και όχι δύο) η οποία εκλύει ενέργεια. Στα σημεία αυτά του ενεργειακού πεδίου λέμε ότι έχουμε μια «λευκή τρύπα».
Ανακεφαλαιώνοντας, η ύπαρξη αυτών τον ‘περιοχών’ του σύμπαντος παραμένει ακόμα ένα μεγάλο μυστήριο στην ασπρόμαυρη σκέψη των Κβαντικών και αστροφυσικών.
Γ.Καραγιάννης
