Σοκάρει η επίθεση με μαχαίρι σε 16χρονο

Θύμα επίθεσης από συνομηλίκους του έπεσε, το πρωί της Δευτέρας 25 Οκτωβρίου, 16χρονος μαθητής του 1ου ΕΠΑΛ Αθηνών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, προηγήθηκε διαπληκτισμός. Περίπου 15 άτομα επιτέθηκαν με μαχαίρι στον μαθητή και τον χτυπούσαν ενώ προσπαθούσε να φύγει. Στη φυλακή οδηγήθηκαν οι τρεις ανήλικοι που φέρονται ως μέλη συμμορίας. Αντιμέτωποι με κατηγορίες για απόπειρα ανθρωποκτονία και παράνομη οπλοχρησία.

Σε σχολείο της Σητείας στην Κρήτη 15χρονος μαθητής ξυλοκοπήθηκε άγρια από 16χρονο συμμαθητή του επειδή «λογομάχησαν» στον προαύλιο χώρο . Ένα ακόμη παρόμοιο σοβαρό περιστατικό σημειώθηκε σε σχολείο του Καματερού, όταν ένας δεκαπεντάχρονος μαθητής δέχθηκε πολλαπλά χτυπήματα από συμμαθητή του με τους υπόλοιπους τρεις μαθητές που βρέθηκαν στο σημείο να βιντεοσκοπούν το συμβάν με τα κινητά τους.

Αυτά και πολλά άλλα περιστατικά μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως, χωρίς αμφιβολία, η σχολική βία αποτελεί μια σύγχρονη μορφή κοινωνικής παθογένειας. Καθημερινά,οι εκδηλώσεις σχολικού εκφοβισμού αυξάνονται όλο και περισσότερο, με θύτες και θύματα παιδιά όλο και μικρότερων ηλικιών.

Σύμφωνα με την έρευνα της Ειρήνης Λεριού για το”Χαμόγελο του παιδιού”,1 στα 3 παιδιά στην χώρα μας πέφτει θύμα σχολικού εκφοβισμού, ενώ, ως επί το πλείστον τα θύματα είναι κορίτσια, παιδιά που βιώνουν οικονομικές δυσκολίες, παιδιά μεταναστών και παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών.

Έχοντας ως αφορμή τα παραπάνω, πραγματοποιήθηκε στο Πρότυπο Γυμνάσιο και Λύκειο έρευνα σχετικά με το θέμα του ενδοσχολικού εκφοβισμού. Απάντησαν 146 μαθητές, από τους οποίους το μεγαλύτερο ποσοστό αφορούσε κορίτσια. Τα παιδιά που απάντησαν στο ερωτηματολόγιο μοιράζονται ανάμεσα στα δύο φύλα. Λίγο περισσότερα ήταν αγόρια (ποσοστό 47,9%) και τα υπόλοιπα κορίτσια (ποσοστό 46,6%). Η πλειονότητα των μαθητών και των δύο φύλων δήλωσαν ότι μένουν με τους γονείς τους.

Οι μαθητές και των δύο φύλων, που αναφέρουν ότι έχουν πέσει θύματα σχολικής βίας,φτάνουν το ποσοστό περίπου 40%. Ειδικότερα ,τα αγόρια, ηλικίας 17-18 ετών φαίνεται να έχουν δεχτεί βία από τους συμμαθητές τους, ενώ τα κορίτσια σε μικρότερη ηλικία, 15-16 ετών, εμφανίζονται να έχουν δεχτεί βία σε ποσοστό λίγο μικρότερο από τα αγόρια.

Οι μαθητες στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν γίνει μάρτυρες περιστατικού σχολικού εκφοβισμού, ενώ όσοι έχουν αντιληφθεί τέτοιου είδους πράξη, αυτή έχει συμβεί στο χώρο του σχολείου.

Τα αγόρια που έχουν δεχτεί βία συνήθως δεν αναφέρουν το περιστατικό σε κανέναν, ενώ για τις ηλικίες 17-18 ετών το ποσοστό των αγοριών που ανέφεραν το περιστατικό στους γονείς τους εξισώνεται με όσους δεν το ανέφεραν. Τα κορίτσια, αντίθετα φαίνεται να προτιμούν να αναφέρουν το περιστατικό βίας που δέχτηκαν, κατά πρώτον στους γονείς τους και ακολούθως, κατά σειρά, στους συνομηλίκους και τους καθηγητές.

Όσον αφορά στη μορφή βίας που δέχτηκαν τα θύματα και των δύο φύλων δηλώνουν ότι έχουν δεχθεί κυρίως λεκτική βία,με εξαίρεση τα αγόρια ηλικίας 14-15 ετών που αναφέρουν ότι έχουν δεχτεί ψυχολογική βία. Άλλες μορφές βίας με σημαντικό ποσοστό, ιδίως στα κορίτσια είναι , κατά σειρά, η ψυχολογική και η σωματική, ενώ στα αγόρια ηλικίας 14-15 ετών εμφανίζεται σε σημαντικό ποσοστό επίσης και η σωματική με την λεκτική βία.

Τα περισσότερα παιδιά που έχουν γίνει θύμα σχολικής βίας, δηλώνουν ότι ο κύριος λόγος για την θυματοποίησή τους ήταν η εξωτερική εμφάνιση ενώ ακολουθεί η συμπεριφορά και η απερισκεψία των θυτών .

Οι μαθητές που ομολογούν ότι άσκησαν βία σε άλλους φτάνουν το ποσοστό 14%. Από αυτούς το μεγαλύτερο ποσοστό είναι αγόρια (19%). Οι μισοί από τους θύτες δηλώνουν ότι ένιωσαν άσχημα και μετάνιωσαν για την πράξη τους, ενώ το 46% ότι εκτονώθηκε. Ωστόσο, μόνο το 9,6% από αυτούς εγκρίνει την άσκηση βίας.

Το 71% των μαθητών, θεωρεί ότι η σχολική βία αποτελεί πολύ σοβαρό ζήτημα και χαρακτηρίζει την συμπεριφορά των συμμαθητών του που ασκούν βία απαράδεκτη. Παράλληλα, πάνω από τους μισούς μαθητές δηλώνουν ότι νιώθουν μεγάλη ανασφάλεια στο σχολείο, γεγονός που αποτυπώνεται στο ποσοστό των μαθητών που αισθάνονται ότι η συμπεριφορά των συμμαθητών τους απέναντί τους δεν είναι σωστή (σχεδόν 60%) .

Η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών δηλώνει ότι νιώθει σχεδόν ή απόλυτα ασφαλής στο σχολείο. Όσον αφορά τις λύσεις που προτείνουν οι μαθητές, βρίσκονται κατά σειρά η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών (83%),η ανάγκη να δείξουν οι καθηγητές περισσότερο ενδιαφέρον για τους μαθητές και τέλος η παρουσία ψυχολόγου στο σχολείο.

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ένα σημαντικό μέρος της μαθητικής κοινότητας έχει υπάρξει θύτης, θύμα ή θεατής επιθετικών πράξεων προς άλλους συμμαθητές. Αν κάποτε το σχολείο μετέδιδε αξίες και γαλουχούσε τους αυριανους πολίτες, σήμερα, εντούτοις έχει μετατραπεί σε ένα σύγχρονο “πεδίο μάχης”, σε ένα γόνιμο έδαφος για την “άνθιση” του εκφοβισμού. Και καθώς το εν λόγω ζήτημα αποτελεί μια απτή πραγματικότητα, δεν μπορούμε παρά να λάβουμε ουσιαστικά μέτρα και να μην μένουμε απλά στα λόγια. Είναι, εξάλλου, ένα φαινόμενο που αφορά σε όλες τις δυτικές κοινωνίες, σχετίζεται με ευρύτερες παθογένειες και δεν περιορίζονται τα αποτελέσματά του μόνο στη σχολική ζωή, αλλά έχουν και ευρύτερες κοινωνικές διαστάσεις.

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ Γ1 ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΜΑΡΙΑ