Πρότυπο Περιοδικό Παραγωγή

 Ο προβληματισμός για να ερευνήσουμε ένα θέμα σχετικά με τη «γλώσσα των νέων» και τη νεοελληνική γλώσσα, μας δημιουργήθηκε καταρχάς από το μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας που διδασκόμαστε στην Α” Λυκείου.  Κυρίως, όμως, μας ώθησαν οι απόψεις πολλών μεγάλων στην ηλικία, που κατηγορούσαν εμάς τους νέους για κακοποίηση της γλώσσας, για έλλειψη σεβασμού στη γλωσσική παράδοση, στις ρίζες, στον εθνικό πολιτισμό μας.

Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με κάποιες απόψεις, ειδικών και μη, δεν χρησιμοποιούμε στην καθημερινή επικοινωνία περισσότερες από τριακόσιες λέξεις, ενώ οι παλαιότεροι είχαν πολύ υψηλό γλωσσικό επίπεδο. Βωμολοχούμε, χρησιμοποιούμε κώδικες, ξενικές εκφράσεις, Greeklish  και τελικά οδηγούμε σε κατήφορο την ελληνική γλώσσα, ειδικά σήμερα που κινδυνεύει να αφανιστεί λόγω της παγκοσμιοποίησης. Ο εκσυγχρονισμός μιας κοινωνίας συνεπάγεται αξιοσημείωτες αλλαγές στον τρόπο έκφρασης και κατ” επέκταση επικοινωνίας οποιασδήποτε μορφής, γραπτής ή προφορικής. Η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη εποχή, αλλά και η επιρροή των νέων από ξένα πρότυπα, ως συνέπεια της παγκοσμιοποίησης, επιφέρει τον εκφυλισμό της γλώσσας. Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται έντονα στη χώρα μας και παράλληλα αποτελεί κίνδυνο για τη διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας. Το βασικό χαρακτηριστικό της γλώσσας των νέων είναι ότι εκφράζει και εκφράζεται μέσα στην «παρέα», στο δίκτυο των συνομηλίκων. Κατά συνέπεια, κάθε παρέα έχει δικό της κώδικα επικοινωνίας, που μπορεί να τον «αρπάξει» μια άλλη παρέα και μετά μια άλλη, μέχρι που κάποιες εκφράσεις να υιοθετηθούν από μεγάλο μέρος της νεολαίας, ειδικά με την εξέλιξη της τεχνολογίας της επικοινωνίας  και να αποτελέσουν αυτό που σχηματικά αποκαλούμε «γλώσσα των νέων». Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο γλωσσολόγος Γιάννης Βελούδης, ο χαρακτήρας της «γλώσσας των νέων» είναι συνθηματικός και λειτουργεί ως γλωσσική ταυτότητα και παράγοντας αλληλεγγύης. Το νεανικό λεξιλόγιο περιλαμβάνει τόσο εκφράσεις χωρίς αντίστοιχο στην κοινή γλώσσα- που σχετίζονται με τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα της νεανικής κουλτούρας- όσο και εκφράσεις που δηλώνουν μια ιδιαίτερη στάση (οικειότητα, αξιολόγηση, ειρωνεία) απέναντι σε ένα γνωστό αντικείμενο αναφοράς. Ένα σημαντικό μέρος του λεξιλογίου των νέων αφορά χαρακτηρισμούς προσώπων και κοινωνικές τυποποιήσεις, σε σχέση με την εμφάνιση, την ευφυΐα, το χαρακτήρα, τη συμπεριφορά, τα ενδιαφέροντα και τα ρεύματα της νεανικής κουλτούρας. π.χ. λαπάς= μαλθακός, ψάρι= εύπιστος, φλόμπα= άσχημη κ.λπ.

Καθίσταται λοιπόν φανερό ότι επιτακτική είναι η ανάγκη επίλυσης του γλωσσικού προβλήματος και κατά συνέπεια διάσωσης των ιδιαίτερων ψυχικών και πνευματικών χαρακτηριστικών που καθιστούν την Ελλάδα ένα αδιάσπαστο σύνολο. Ωστόσο ακόμα και οι γλωσσολόγοι αδυνατούν να δώσουν έναν σαφή τρόπο εύρεσης ενός κοινού σημείου επαφής της γλώσσας των νέων και της γνήσιας ελληνικής γλώσσας.

Τσαμπλάκου Μαρία, Τσαμπλάκου Χριστίνα, Βαρδακώστα Γεωργία, Δαλακούρα Αποστολία, Καλαβριώτη Δήμητρα