Δαβίδ
Θα σας διηγηθώ λίγα πράγματα για μένα, αν και λίγα θυμάμαι απ’ όταν ήμουνα μικρός.
Γεννήθηκα σε μια πόλη στη Ρωσία, ένα καλοκαίρι στις 17 Ιουλίου 2012. Μέναμε σε μια πολυκατοικία , εγώ και ο μεγαλύτερος αδερφός μου, η μαμά και ο μπαμπάς. Το σπίτι ήταν πολύ μεγάλο και ο καθένας είχε το δικό του δωμάτιο, τα παιχνίδια του και τον υπολογιστή του.
Ο αδερφός μου είχε μια μεγάλη συλλογή από αλουμινόκουτα και είχε φτιάξει με αυτά μία κατασκευή ,μία βίλα δηλαδή που παίζαμε σε αυτήν με τα αυτοκινητάκια και τα ανθρωπάκια.
Το δικό μου αγαπημένο παιχνίδι ήταν κάποια κουκλάκια που τα στοίβαζα στη σειρά πάνω στο κρεβάτι μου.Ο Λέον, η Μπελ, ο χρυσός Κολτ, ο Σκουίκ, ο Γκαφς, ο Τζίνι, ο Νάνι…….
Το πρώτο μου κουκλάκι το απέκτησα όταν ήμουν 2 χρονών και τα έχω φέρει μαζί μου από τη Ρωσία στην Ελλάδα και τα παίζω και τώρα που είμαι 9 χρονών.
Από τη Ρωσία θυμάμαι ακόμα το σπίτι της γιαγιάς στο χωριό. Το είχαν φτιάξει η γιαγιά και ο παππούς μόνοι τους. Είχε ένα τεράστιο σαλόνι σαν ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Εκεί παίζαμε με τον αδερφό μου μπάλα. Είχε πολλούς πίνακες ζωγραφικής, κάποιους τους είχε ζωγραφίσει η ίδια, και ο αγαπημένος μου ήταν κάποιος με ένα λευκό και ένα μαύρο άλογο. Η γιαγιά έφτιαχνε φανταστικές ομελέτες, αυγά μάτια, κρέπες με μερέντα, μπισκότο και λίγο μέλι.
Ανυπομονώ μια μέρα να γυρίσω πάλι εκεί για τρεις μήνες να ξαναδοκιμάσω τα λαχταριστά φαγητά της γιαγιάς και να ξανασυναντηθώ με τον μεγάλο μου σκύλο Αντσάρ, που θα ΄χει γεράσει πια. Θα με θυμάται άραγε;