Ο Λούστρος ή Λουστραδόρος μπορεί να ήταν ένα μικρό παιδί που ήταν ορφανό, ή έφηβος ή ενήλικά. Πήγαινε από μέρος σε μέρος αλλά πιο συχνά περνούσε από καφενεία ή από λεωφόρους που είχαν πολύ κόσμο.
Φώναζε στον δρόμο για να προσελκύσει τους πελάτες του και να τους γυαλίσει τα παπούτσια στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου. Τότε οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι και τα παπούτσια λερωνόντουσαν πολύ εύκολα. Το βασικό του εργαλείο ήταν το κασελάκι με βούρτσες, αλοιφές, μπρούτζινη επιφάνεια και χαρτόνι.
Ο πελάτης άπλωνε το πόδι του στην μπρούτζινη συνήθως βάση απ” το κασέλι και όλα τ” άλλα τα αναλάμβανε ο Λούστρος. Δίπλωνε το μπατζάκι για να μη λερωθεί και έχωνε χαρτόνια από τσιγαρόχαρτα στα πλάγια για να προστατέψει την κάλτσα. Ξεσκόνιζε με βούρτσισμα το παπούτσι, έβαζε λίγη αλοιφή από το μπουκαλάκι με το κατάλληλο χρώμα και την άπλωνε παντού με τη βούρτσα. Με ένα ελαφρύ χτύπημα της βούρτσας στο παπούτσι του πελάτη έδινε το σύνθημα για να αλλάξει πόδι. Επαναλάμβανε την ίδια διαδικασία και επέστρεφε στο πρώτο παπούτσι για να του δώσει το τελικό γυάλισμα με πανί και με ειδική αλοιφή, «το ευρωπαϊκό», όπως το έλεγαν.
Η αμοιβή των λουστραδόρων ήταν ελάχιστη καθώς ένας πελάτης μπορεί να τους έδινε μόνο δυο δεκάρες. Έτσι αναγκαζόταν να φωνάζει για να μαζέψει πελάτες. Το επάγγελμα αυτό έχει σταδιακά εξαφανιστεί από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, συνεχίζει όμως να υπάρχει στην Τουρκία.
Λυδία Γ. – Σταύρος Κ.
Δημήτρης Μ. – Νεφέλη Ν.
Πηγές: Ελληνικός Πολιτισμός - Wikipedia – Λούστρος (Βίντεο)
Φωτογραφία: Ελληνικός Πολιτισμός
