Τα πρωιμότερα ίχνη κατοίκησης μέσα στην “επικράτεια” του Δήμου της Αγίας Παρασκευής έχουν επισημανθεί στον λόφο του Προφήτη Ηλία, στα βορειοδυτικά της σημερινής κωμόπολης και πάνω από το νεκροταφείο της πόλης. Τα άφθονα κινητά ευρήματα (όστρακα, σφονδύλια και λίθινα εργαλεία από πυριτόλιθο και οψιανό)και τα λείψανα τοίχων στις ανατολικές και βορειοανατολικές πλάγιες του λόφου, που διακρίνονται στην επιφάνεια του εδάφους, πείθουν για εγκατάσταση της Πρώιμης και Μέσης Χαλκοκρατίας στο χώρο αυτό. Σύμφωνα με τον Μ. Παρασκευαϊδη ο προϊστορικός οικισμός στο λόφο του Προφήτη Ηλία χρονολογείται στη Μέση Χαλκοκρατία από την αφθονία των οστράκων, που είχε υποδείξει ο τότε αρχαιοφύλακας της περιοχής κ. Β. Καλαϊτζής. Σήμερα στο Δημοτικό σχολείο της κωμόπολης υπάρχει μικρή συλλογή από λίθινα εργαλεία (μικρές αξίνες από γκριζόμαυρο λίθο) που χρονολογούνται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού, ίσως και λίγο παλιότερα στην Τελική Νεολιθική Εποχή.
Στο πλάτωμα της κορυφής, όπου υψώνεται το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, είναι ορατή άφθονη επιφανειακή κεραμική της ελληνιστικής και ρωμαϊκής περιόδου. Στα δυτικά του ξωκλησιού ο Γερμανός αρχαιολόγος R. Koldewey είχε επισημάνει τμήμα τείχους, κτισμένου με λεσβία οικοδομή, που κατά την άποψη του χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες, ήταν αρχαίο. Στο ίδιο οδοιπορικό με τον H. Kiepert διαπίστωσαν όστρακα και κεραμίδες πάνω στον ίδιο λόφο, που δεν χρονολόγησαν όμως με ακρίβεια και αναφέρουν μόνο ότι δεν είναι σύγχρονα και ο H. Lolling στο ίδιο σύγγραμμα αναφέρει την ύπαρξη πύργου στο συγκεκριμένο λόγο. Γενικότερα ο Koldewey θεωρούσε ότι η σημερινή κωμόπολη κτίσθηκε πάνω σε αρχαία οικιστικά λείψανα μιας ασήμαντης πολίχνης.
