Στο διάλειμμα

Γράφει η Συντακτική επιτροπή

Ήρθε άνοιξη

στο όρος χωρίς όνομα

πρωί κι ομίχλη

***

Γλιστράει το φεγγάρι στον ουρανό,

από κάτω οι κορφές των δέντρων

σταλάζουν βροχή.

***

Πυγολαμπίδα

που ’πεσε απ’ το φύλλο

άρχισε να πετά

***

Μες στην ησυχία

ο συριγμός του γρύλλου

ραγίζει πέτρες

(χάικου του Ιάπωνα Ματσούο Μπάσo)

Α΄

Στάξε στη λίμνη

μόνο μια στάλα κρασί

και σβήνει ο ήλιος.

Ε΄

Τα δάχτυλά της

στο θαλασσί μαντίλι

κοίτα: κοράλλια.

Ι΄

Τώρα σηκώνω

μια νεκρή πεταλούδα

χωρίς φτιασίδι.

ΙΣΤ΄

Γράφεις·

το μελάνι λιγόστεψε

η θάλασσα πληθαίνει.

(χάι κου του Έλληνα ποιητή Γιώργου Σεφέρη)

*Το χάικου (αστείος στίχος) είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά. Το χάικου είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. Περιγράφει μια εικόνα της φύσης και δίνει στοιχεία για την εποχή του χρόνου.

Υπάρχουν επίσης ποιητές χάικου οι οποίοι ακολουθούν μια πιο ελεύθερη φόρμα. Ο ιδρυτής του σύγχρονου χάικου ως αυτόνομης μορφής ποίησης ήταν ο Μασαόκα Σίκι, ο οποίος επίσης διαμόρφωσε τον όρο χάικου (από τους παλιότερους χαϊκού, χαϊκάι ή χόκκου).

Ένα χάικου διαβάζεται σε μια αναπνοή.

(κείμενο των Καραϊσκου Μ. και Κουβάτα Αικ. , Β΄1)