Τρίτου Ματιά

Στα μέσα Μαΐου (11-13/5/2017) πραγματοποιώντας μία εκπαιδευτική εκδρομή με μαθητές του σχολείου μας (3^ο Γυμνάσιο Ωραιοκάστρου), βρεθήκαμε απέναντι σε μία αναμφισβήτητα κορυφαία στιγμή, στη μοναδική δηλαδή εμπειρία επαφής με το ακρότατο ανατολικό συνοριακό φυλάκιο της πατρίδας μας∙ στη γραμμή που χωρίζει δύο χώρες –η γαλανόλευκη από τη μία και η τουρκική σημαία από την άλλη- κόβοντας στη μέση τη γέφυρα, μία «λεπτομέρεια», που δεν μπορούσε παρά να μας προκαλέσει, απρόσμενα ίσως, εθνικό ρίγος.

Σαν να υψωθήκαμε λιγάκι από τη γη όπου πατούσαμε, τη γη που αισθανθήκαμε πως διαθέτει κάτι ιερό, την ολοπράσινη παραδείσια γωνιά των Μαρασίων.

Κάτι επιπλέον που θα ήθελα να υπογραμμίσω είναι αβίαστη μετάδοση προς εμάς τους εκπαιδευτικούς και κυρίως προς τη νέα γενιά (τα παιδιά) της αγάπης για την πατρίδα, της ενθουσιώδους επαγρύπνησης προς υπεράσπιση και του τελευταίου εκατοστού ελληνικού εδάφους.

Θα αποστείλω για άλλη μια φορά προς όλους τους ιθύνοντες (Στρατηγό, κ. Συνταγματάρχη, κ. Διοικητή του φυλακίου, τους στρατευμένους μας νέους που επανδρώνουν το ακρότατο φυλάκιο και προς τον κ. πρόεδρο της κοινότητας) τις θερμές ευχαριστίες μας για την ανθρώπινη, γεμάτη ευαισθησία υποδοχή που μας επιφύλαξαν στα πανέμορφα Μαράσια, καθώς και για το χρόνο που αφιέρωσαν διευρύνοντας όχι μόνο το γνωστικό ορίζοντα των παιδιών του σχολείου μας με πολύτιμες πληροφορίες, αλλά και τις ψυχές όλων μας (μαθητών – καθηγητών).

Κοινή αίσθηση όλων μας είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δουλεύουν (δεν το νιώθουν μόνο ως «δουλειά» έχω την υποψία) χωρίς να μένει κάτι «στην απρογραμμάτιστη τύχη» και ως εκ τούτου πετυχαίνουν πλήρως το στόχο τους ˗νιώσαμε το συμπαγές και αδιαπέραστο «τείχος» εθνικής αξιοπρέπειας και ασφάλειας. Τους ευγνωμονούμε και ελπίζουμε να τους ξανασυναντήσουμε κάποια στιγμή, όταν θα δοθεί και πάλι η ευκαιρία να βρεθούμε στον πανέμορφο τόπο τους, εκεί μια ανάσα από το τουρκικό έδαφος, πλάι στο γαλανόλευκο φυλάκιο, αυτό που μας ταξίδεψε λίγο πιο κοντά στις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας.

Λευκοθέα Ντούμα , Φιλόλογος