Editorial
Άλλη μια σχολική χρονιά οδεύει προς το τέλος της. Μπαίνω στον πειρασμό να καταγράψω μερικές σκέψεις εν είδει απολογισμού.
Η δουλειά του δασκάλου είναι πάνω απ’ όλα δημιουργική. Προετοιμάζει το μάθημα όσο καλύτερα μπορεί στο σπίτι του και μετά έρχεται μέσα στην τάξη και δίνει μια παράσταση, που κάθε φορά έχει ένα εντελώς διαφορετικό κοινό. Το ίδιο μάθημα σε κάθε τμήμα, την κάθε ώρα είναι μια άλλη παράσταση που η επιτυχία της εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Από τη διάθεση των μαθητών, την απρόσκοπτη λειτουργία των τεχνολογικών μέσων, τις όποιες εξωτερικές παρεμβάσεις. Αυτό όμως που τελικά οι μαθητές θα εισπράξουν είναι ο ίδιος ο δάσκαλος. Πόση ψυχή θα καταθέσει και πόσο διατεθειμένος είναι να οδηγηθεί κάποιες φορές και σε αχαρτογράφητα νερά.
Καταρχήν, στη φετινή χρονιά υπήρξαν κυρίως καλές στιγμές. Αυτές που δικαιώνουν την επιλογή σου να ακολουθήσεις αυτό το επάγγελμα, αφού αγαπάς τη δουλειά σου, βρίσκεις ένα νόημα σ ‘αυτήν, αποζημιώνεσαι ηθικά, ιδεολογικά, συναισθηματικά.
Υπήρξαν όμως και στιγμές που ήταν δύσκολες, που απλά προσπαθείς να βγάλεις την ώρα χωρίς να καταρρεύσεις και που νιώθεις ότι δεν πρόσφερες όσα θα ήθελες στους μαθητές σου. Που εισπράττεις ότι θα ήθελαν να βρίσκονται κάπου αλλού και δεν έχουν καμιά διάθεση να παρακολουθήσουν όσα εσύ με περισσή φροντίδα ετοίμασες.
Και εκεί είναι που αναρωτιέσαι αν έφταιξες εσύ ή αν υπάρχουν άλλοι λόγοι, έξω και πέρα από σένα, που δεν μπορείς να τους αντιπαλέψεις. Και δεν πρόκειται για αναζήτηση ευθυνών αλλού, ώστε να απαλλαγείς εσύ από το βάρος. Βγαίνεις από την τάξη με κομμένη την ανάσα από την υπερπροσπάθεια που κατέβαλες, προκειμένου να κινητοποιήσεις ένα αδιάφορο κοινό και διαπιστώνεις ότι δεν είσαι ο μόνος. Και οι συνάδελφοί σου είναι εξίσου εξουθενωμένοι. Αυτό δεν σε παρηγορεί, αντίθετα σε αποθαρρύνει ακόμα περισσότερο, γιατί υποψιάζεσαι ότι δύσκολα μπορείς εσύ να το ανατρέψεις.
Όμως αν κάπου θέλουμε να ακουμπήσουμε τις ελπίδες μας για μια αλλαγή σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στην οικονομία, τότε είναι ανάγκη η νέα γενιά που θα παραλάβει τη σκυτάλη να έχει λάβει μια στέρεα και καλή μόρφωση. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να δουν με ευθύνη και σοβαρότητα το ρόλο τους. Από την πολιτεία μέχρι τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, τους γονείς αλλά και τους ίδιους τους μαθητές, όλοι θα πρέπει να αντιληφθούν ότι έχουν μερίδιο ευθύνης για την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της διαπαιδαγώγηση των νέων.
Τριάδα Εμμανουηλίδου