Το περασμένο Πάσχα επισκέφθηκα με την οικογένειά μου τη Δημητσάνα, ένα γραφικό χωριό της Αρκαδίας. Εκτός από τα διάφορα αξιοθέατα που μπορεί να δει κανείς, τα ίδια τα σπίτια είναι εντυπωσιακά, με χοντρούς, πέτρινους τοίχους και κόκκινες σκεπές.
Αξέχαστη ήταν και η επίσκεψή μας στην «Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Δημητσάνας». Αποτελούνταν αρχικά από τα βιβλία που μεταφέρθηκαν εκεί από την Μονή του Φιλοσόφου. Στα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης λεηλατήθηκε και το χαρτί χρησίμευσε για την κατασκευή πυριτιδοβολών! Έμειναν μόνο 550 τόμοι. Σήμερα η συλλογή της Βιβλιοθήκης ανέρχεται σε 35000 τόμους βιβλίων παλαιών και νέων.
Αυτό, όμως, που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση απ” όλα ήταν το «Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης». Βρίσκεται λίγο έξω από τη Δημητσάνα. Προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία, παρουσιάζοντας μηχανές που χρησιμοποιούν το νερό ως πηγή ενέργειας. Μερικά από τα εκθέματα είναι ο νερόμυλος, το βυρσοδεψείο, που χρησιμοποιούνταν για την επεξεργασία δερμάτων, και φυσικά, ο μπαρουτόμυλος. Το χωριό, άλλωστε, χαρακτηρίζεται ιστορικό, λόγω της σημαντικής συμβολής του στον αγώνα του ’21, καθώς τροφοδοτούσαν τους Έλληνες αγωνιστές με το απαραίτητο πολεμικό υλικό. Τέλος, η περιοχή έχει και πολλά εντυπωσιακά μονοπάτια για να περπατήσει κανείς.
Τελικά, η επίσκεψή μου στην Δημητσάνα είναι μία από τις ομορφότερές μου αναμνήσεις.
