Η λέξη παροιμία προέρχεται από τις λέξεις παρά + οίμος, που σημαίνει κοντά στο δρόμο. Στην αρχαία Ελλάδα συνήθιζαν να δίνουν κάποια συνθήματα ή παραγγέλματα στους πολίτες, τα οποία ήταν γραμμένα πάνω σε πλάκες και τοποθετημένες κοντά στο δρόμο, δηλαδή παροίμον του δρόμου.

Υπάρχουν και παροιμίες της ελληνικής κοινωνίας για τον μήνα Δεκέμβριο :

• Άγια Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας αποκρίθη: «Μαζέψτε ξύλα κι άχυρα και σύρτε και στο μύλο, γιατί ο Αι-Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος».  -Δεκέμβρη με τα κρύα σου και πώς θα ξεκρυώσω.

•  Αν πρωιμίσει η αμυγδαλιά κι ανθίσει το Δεκέμβρη, βαρύς χειμώνας κι όψιμος θε να “ρθει να μας εύρει.

• Δεκέμβρης και δεν έσπειρες, λίγο σιτάρι θα “χεις.
• Δεκέμβρης μας επλάκωσε, το κρύο μας φαρμάκωσε.
• Τον Νοέμβρη και Δεκέμβρη φύτευε καταβολάδες.
• Τ’ Αγιονικολοβάρβαρα ή βρέχει ή χιονίζει.
• Μπήκε ο Δεκέμβρης; Δίκαιος όποιος έσπειρε.
• Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.
• Χιόνι του Δεκεμβρίου, χρυσάφι του καλοκαιριού (ή χρυσάφι τ” Αλωνάρη).
• Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.

• Να ‘ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα χαρά σ’ εκείνον το γεωργό, που ‘χει πολλά σπαρμένα.

Άγγελος Τσάκαλης, Δ1