«Ήρθαν τα Χριστούγεννα», φώναζε χαρούμενος ο Ντιέγκο, καθώς έβλεπε από την πιο ψηλή κορυφή του βουνού τα χιονισμένα έλατα. Ο Ντιέγκο ήταν ο αρχηγός των λιονταριών. Όλοι τον θαύμαζαν, γιατί ήταν το πιο άγριο, το πιο γρήγορο, αλλά και το πιο θαρραλέο λιοντάρι. Κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, ο Ντιέγκο προσπαθούσε να κρύψει καλά το μυστικό του. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να αποκαλύψει πως ο αρχηγός των λιονταριών αγαπούσε τα Χριστούγεννα και θαύμαζε τα δώρα και τα στολισμένα δέντρα;
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων, όταν όλα τα ζώα, εκτός από τα λιοντάρια, έτρεχαν χαρούμενα στο κέντρο του δάσους για να στολίσουν το δικό τους έλατο τραγουδώντας. Μόνο τα λιοντάρια εκείνη την μέρα κυνηγούσαν τα θηράματά τους. Δεν λέω ότι ο Ντιέγκο δεν έκανε το ίδιο, αλλά βαθιά μέσα του ήταν χαρούμενος που ήταν Χριστούγεννα. Ήθελε να στολίζει το δικό του έλατο, και το έκανε κρυφά. Όταν κάποιος πλησίαζε στο μέρος εκείνο, αν ήταν λιοντάρι γινόταν πάλη σκληρή, και αν ήταν άλλο ζώο το κυνηγούσε. Μια τέτοια μέρα, τα άλλα λιοντάρια, κρύφτηκαν για να δουν τι έκανε κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Έκπληκτοι τον είδαν να κουβαλάει στην πλάτη του ένα έλατο και τον πλησίασαν. Ο Ντιέγκο μόλις τους κατάλαβε προσπάθησε να κρύψει το δέντρο και τα αμέτρητα στολίδια και λαμπιόνια, που έκρυβε τόσα χρόνια κάτω από έναν τεράστιο βράχο, δίχως όμως να τα καταφέρει.
- Αρχηγέ; φώναξαν απορημένα τα λιοντάρια.
- Ααααααααααααααααα! !! βρυχήθηκε ο Ντιέγκο
- Είναι όμορφα τα Χριστούγεννα!
Ο Ντιέγκο χάρηκε που οι φίλοι του δεν τον κορόιδεψαν και τους προσκάλεσε να στολίσουν μαζί φέτος το δέντρο του.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΝΑ!!!!!!
ΒΥΡΩΝ ΤΣΑΚΑΛΙΔΗΣ
Γ’1 ΤΑΞΗ