Οι μαθητές/τριες τα Α1 τάξης με την δασκάλα τους Μαρία Αναγνώστου γράψανε το παραμύθι αυτό και κατέλαβε την 3η θέση στην κατηγορία Α΄-Β΄ τάξεις στον 6ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Συγγραφής Παραμυθιού, που πραγματοποίησε η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, θέμα: «Να σου πω μια παροιμία;…».

Δείτε το παραμύθι στο https://anyflip.com/gyloy/ummv

Μια φορά κι έναν καιρό όλα κυλούσαν όμορφα στο μαγικό Τσατουρί. Ο ήλιος έλαμπε, τα πουλάκια τραγουδούσαν, τα λουλούδια μοσχοβολούσαν, τα ζώα ήταν χαρούμενα.

  Στην άκρη της ζούγκλας κατοικούσε ο Μάγος της φυλής. Ο Λάουλιν έμενε σε ένα μαγικό δεντρόσπιτο που δεν ακουμπούσε στη γη. Ο Λάουλιν ήταν καλός μάγος. Θεράπευε όλους τους ανθρώπους και τα ζώα που ζητούσαν τη βοήθειά του και τους έφτιαχνε τη διάθεση όταν βαριόταν. Ο μάγος ξεχώριζε από όλους επειδή φορούσε μια κόκκινη μπέρτα που τον έκανε αόρατο και κρατούσε ένα μαγικό ραβδί με ένα μπλε πετράδι. Τον Λάουλιν ακολουθούσε πάντα μια μοβ κουκουβάγια, η Κίκι.

Ξαφνικά, ένα βράδυ με πανσέληνο μέσα στην ήρεμη ζούγκλα ακούστηκε ένας δυνατός, παράξενος θόρυβος! Όλοι οι άνθρωποι και όλα τα ζώα κατατρόμαξαν! Οι άνθρωποι κρύφτηκαν κάτω από τις κουβέρτες τους και τα ζώα κρύφτηκαν πιο βαθιά στη φωλιά τους.

Ο σοφός Λάουλιν όχι μόνο ξύπνησε από αυτό τον φοβερό ήχο, αλλά το σπίτι του χτυπήθηκε από κάτι και βρέθηκε στο έδαφος. Όλα έγιναν άνω κάτω. Ευτυχώς, ο Λάουλιν και η Κίκι δεν έπαθαν τίποτα! Ο μάγος βγήκε έξω από το δεντρόσπιτο για να δει τι συνέβη. Και τι να δει;

Μπροστά του βλέπει ένα μικρό διαστημόπλοιο. Ήταν στρογγυλό σαν δίσκος, χρυσό με πολύχρωμα φωτάκια. Άνοιξε η πόρτα και από μέσα βγήκε ένας εξωγήινος! Ήταν μικρούλης, χοντρούλης με δυο μακριές κεραίες σαν κέρατα μονόκερου. Ήταν πορτοκαλής και το πιο παράξενο πάνω του ήταν τα τρία κίτρινα ολοστρόγγυλα μάτια του. Μαύρα δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια του εξωγήινου.

-  «Έχασα τ” αυγά και τα πασχάλια»! έλεγε ο εξωγήινος. «Στερνή μου γνώση να σ΄ είχα πρώτα»! Αχ! «Θα πάω σαν το σκυλί στ” αμπέλι»! «Σπίτι μου, σπιτάκι μου και σπιτοκαλυβάκι μου»!…

-   Από πού ήρθες; Πώς σε λένε; ρώτησε ο Λάουλιν.

-  Ντον. Αχ! «Έμεινα σαν την καλαμιά στον κάμπο». Έτσι είναι… «Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται». «Άμα έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει».

Ο Λάουλιν παραξενεύτηκε που ο εξωγήινος μιλούσε με παροιμίες.

-   Θα σε βοηθήσω να πας πίσω στον πλανήτη σου. Θα φτιάξουμε το διαστημόπλοιό σου.

-  Καλά… «Παρηγοριά στον άρρωστο, ώσπου να βγει η ψυχή του». Αλλά «Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φάτο». Μακάρι! «Από το στόμα σου και στου Θεού τ΄ αυτί»!

Μόλις ξημέρωσε ήρθαν κάποιοι άνθρωποι από το χωριό και είδαν το Μάγο μαζί με τον εξωγήινο.

-  Τι κάνεις, Λάουλιν, με αυτό το πλάσμα; Τι είναι; ρώτησαν φοβισμένοι οι χωριανοί.

-  Μη φοβάστε, δε θα σας κάνει κακό. Είναι ένας μικρός εξωγήινος, ο Ντον, που κατά λάθος βρέθηκε στο Τσατουρί μας. Θέλει να γυρίσει στην οικογένειά του.

-  Εσύ, Λάουλιν, διόρθωσε το διαστημόπλοιο με τα μαγικά σου κι εμείς θα πάρουμε τον Ντον στο χωριό για να τον φροντίσουμε είπε ο αρχηγός της φυλής.

-  «Η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται». Πώς θα φύγω; «Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»

Μόλις έφτασαν στην πλατεία του χωριού, η γυναίκα του Αρχηγού τους καλωσόρισε :

-  Καλώς ήρθες στο όμορφο χωριό μας.

-  Σιγά… «Άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει». «Κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες» είπε ειρωνικά ο Ντον, που δεν του πολυάρεσε το χωριό.

Οι χωριανοί παραξενεύτηκαν αλλά έκαναν πως δεν κατάλαβαν.

-  Πώς θα σου φαινόταν να μείνεις λίγο μαζί μας;

-  «Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι»! μουρμούρισε ο Ντον.

-  Πώς μας μιλάς έτσι; Εμείς είμαστε ευγενικοί μαζί σου!

-  «Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο» είπε ο Ντον.

-  Τι; Εσύ νομίζεις ότι είσαι σπουδαίος;

-  «Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια».

-  Έτσι είναι! «Αν παίζεις με το γάιδαρο, δέξου και τις κλωτσιές του» παραδέχθηκαν οι χωριανοί.

-  «Κάνεις το χωριάτη φίλο; Κράτα και κομμάτι ξύλο», συνέχισε ο εξωγήινος.

-  Να δούμε τώρα ποιος θα φάει ξύλο!

-  «Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου», όπως θα έλεγες κι εσύ.

-  «Έφτασε ο κόμπος στο χτένι» για να μιλήσουμε στη γλώσσα σου, είπαν οι χωριανοί.

-  Ναι! «Έχουμε πολλά ράμματα για τη γούνα σου»!

-  «Ό,τι κάνεις, θα το βρεις κι ένα παραπάνω» είπε ο Ντον.

-  Μας απειλείς κι από πάνω;

-  Εγώ; «Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα!»

-  Τι λες; «Πάρ” τον στο γάμο σου να σου πει και του χρόνου»

-  «Κι εγώ κακό χερόβολο και σεις κακό δεμάτι» απάντησε ο Ντον.

-  «Μ’ αυτό το πλευρό να κοιμάσαι» ότι θα μείνεις μαζί μας…

-  «Δε με θέλετε μια οργιά, δε σας θέλω μια τριχιά» είπε ο εξωγήινος.

Οι χωριανοί θύμωσαν πολύ και πήγαν τον Ντον πίσω στον Λάουλιν. Ο μάγος καθόταν στεναχωρημένος και απογοητευμένος γιατί δεν κατάφερε να φτιάξει το διαστημόπλοιο. Οι χωριανοί ξαφνικά κατάλαβαν ότι ίσως ο εξωγήινος  δεν έφευγε και έμενε μαζί τους για πάντα! Φρίκη!

Κι εκεί που κανείς δεν ήξερε τι να κάνουν, ένας περίεργος θόρυβος ακούστηκε ξανά! Ένα διαστημόπλοιο ίδιο με το προηγούμενο έπεσε στην αυλή του μάγου. Ήταν οι γονείς του Ντον, ο Ντόνο και η Ντόνα.

-  «Στον ουρανό σε γυρεύαμε, στη γη σε βρήκαμε! Κάλιο αργά, παρά ποτέ», είπε η μαμά του και τον αγκάλιασε.

-   «Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα», τον μάλωσε ο μπαμπάς του.

-  «Ζήτω που καήκαμε», σκέφτηκε ο Ντον. «Ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε και ο γάιδαρος»

-  Αχ, Ντον. «Η τρέλα δεν πάει στα βουνά», είπε η κυρία εξωγήινη.

-  Μαμά, αφού ξέρεις. «Θέλω ν” αγιάσω κι ο διάβολος δεν μ” αφήνει»

-  Τι άλλο να κάνουμε; ρώτησε η μαμά. «Εμείς σε έχουμε μη βρέξει και μη στάξει»

-  «Θρέψε λύκο το χειμώνα, να σε φάει το καλοκαίρι» τον μάλωσε ο μπαμπάς.

-  Ωχ! «Κατά μάνα κατά κύρη κατά γιος και θυγατέρα» είπαν οι χωριανοί.

-  Και τώρα τι θα γίνει; σκέφτηκε ο Λάουλιν. Πώς θα γυρίσουν πίσω; Πώς θα φύγουν από εδώ; Οι χωριανοί είναι θυμωμένοι. Είχα ένα διαστημόπλοιο στην αυλή μου και τώρα έχω δύο. Είχαμε έναν μπελά και τώρα έχουμε τρεις! Μη τυχόν έρθει και το υπόλοιπο σόι!… Δεν πειράζει. «Κάνε το καλό και ρίξ΄το στο γυαλό», όπως θα έλεγαν και οι εξωγήινοι φίλοι μας…