Έχετε φύγει ποτέ από κομμωτήριο μετά από κούρεμα λέγοντας στον εαυτό σας «γιατί μου το έκαναν αυτό;» Αν έχετε κουρέψει τα μαλλιά σας έστω και μία φορά στη ζωή σας, τότε η απάντηση είναι σίγουρα «ναι».
Έχω συνειδητοποιήσει ότι ο θάνατος και οι φόροι δεν είναι τα μόνα δύο πράγματα για τα οποία μπορείς να είσαι σίγουρος στη ζωή. Υπάρχει και ένα τρίτο: κάποια στιγμή θα βρεθείς σίγουρα αντιμέτωπος με έναν κομμωτή ο οποίος θα αγνοήσει εντελώς τις οδηγίες σου και θα κάνει ό,τι θέλει με το κεφάλι σου.
Το λέω αυτό γιατί πριν από δύο εβδομάδες τα μαλλιά μου είχαν μακρύνει σε τέτοιο βαθμό που με έκαναν να νιώθω λίγο άβολα.
Πήγα στο ραντεβού μου στο κομμωτήριο πεπεισμένος ότι δεν θα έβρισκα τον μπελά μου. Τα μαλλιά μου ήταν αρκετά μακριά, ώστε ακόμα κι αν η κομμώτρια μού έκοβε λίγο παραπάνω απ” ό,τι ζήτησα (δεν είμαι αφελής, θεώρησα πως θα το έκανε), θα παρέμεναν μακριά.
Και πάλι σιγουρεύτηκα ότι έδωσα σαφείς οδηγίες: Αφού έλουσε τα μαλλιά μου, με οδήγησε στην καρέκλα και μου έβαλε τη νάιλον κάπα κομμωτηρίου γύρω από τον λαιμό μου, είπα με πάρα πολύ σοβαρό τόνο και βλέμμα ότι πρέπει να μου πάρει μόνο τις άκρες. «Θα κάνεις το πιο μικρό ψαλίδισμα που έχεις κάνεις ποτέ στη ζωή σου».
Εύκολο, σωστά; Πώς να το παρερμηνεύσεις αυτό; Εκείνη γέλασε και μου είπε πως κατάλαβε. Αλλά απλά για να είμαι σίγουρος, το ξανατόνισα, «όχι, μιλάω σοβαρά». Και πάλι μου είπε να μην ανησυχώ. Και, αν και δεν υπήρχε κανένας λόγος να την εμπιστευτώ πραγματικά, το είπε με τέτοια σιγουριά που με έκανε διστακτικό να ξαναπώ κάτι, μην τυχόν και εκνευρίσω αυτήν και τη δημιουργικότητά της.
Δεν μπορούσα να δω τι έκανε εκεί πίσω, αλλά όταν άκουσα το ψαλίδι να κόβει τα μαλλιά μου μόλις δύο φορές, ήξερα ότι είχα πρόβλημα. Είχα αυτό το ίδιο ανεξέλεγκτο συναίσθημα του κόμπου στο στομάχι που είχα και σε κάθε άλλο κούρεμα της ζωής μου: μία απόλυτη βεβαιότητα ότι έκαναν κάτι που δεν ήθελα στα μαλλιά μου και καταστροφικές συνέπειες θα ακολουθούσαν.
Όπως πάντα, ήταν πολύ αργά για να πω κάτι, αλλά ακόμα κι αν δεν ήταν, ντρεπόμουν και ένιωθα άβολα για να παρέμβω.
Οπότε κάθισα σιωπηλά, κοιτώντας το δάπεδο, βλέποντας αγαπημένα κομμάτια από τα μαλλιά μου που είχαν κάνει μήνες για να μακρύνουν μετά το προηγούμενο τραυματικό κούρεμα να πέφτουν στο πάτωμα.
