Τόνια Νικολοπούλου
1ο ΚΕΦAΛΑΙΟ
Δίπλα από το διαμέρισμα όπου ζούσε η γνωστή σε όλους μας Άννα Φρανκ, ζούσε ένα ζευγάρι ονόματι Αρανκ και είχαν μια δεκαεξάχρονη κόρη την Έλλη Αρανκ. Ήταν μια κοπέλα αρκετά αδύνατη αλλά πολύ όμορφη, στο χαμόγελο της έβλεπες τον πόνο που είχε μέσα της αλλά αυτός ο πόνος χανόταν όταν κοιτούσες τα μάτια της, που θύμιζαν τη ζωή, τη φύση …τόσο πράσινα που απεικόνιζαν ένα διαμάντι.
2ο ΚΕΦAΛΑΙΟ
Η οικογένεια της ποτέ δε την στήριξε σε τίποτα καθώς ζούσε με την γυναίκα του πατέρα της Μαρία Λιου, επειδή η θετή μητέρα της είχε πεθάνει στη διαδικασία γέννησης της Έλλης. Η μητριά της, της φερόταν άσχημα τη χτυπούσε, την κακολογούσε, και υπήρχαν φορές που την είχε παρενοχλήσει με όλους τους τρόπους. Η Έλλη δεν είχε το θάρρος να μιλήσει στον πατέρα της διότι τον ντρεπόταν και δεν ένιωθε άνετα να μιλάει μαζί του.
3ο ΚΕΦAΛΑΙΟ
Η Έλλη είχε ένα φοβερό ταλέντο, να κεντάει και να δημιουργεί δικά της ρούχα. Τα έραβε και τα δοκίμαζε πάνω της και μερικές φορές τα έδειχνε και στην φίλη της Ρία. (Με τη Ρία έκαναν παρέα από το δημοτικό και έτσι παρέμειναν φίλες). Όνειρο της Έλλης ήταν να δημιουργήσει μια μικρή κολεξιόν μόδας καθώς μπορούσε και έφτιαχνε ρούχα από το μηδέν. Η Ρία την υποστήριζε πάντα την Έλλη και μάλιστα ο πιο συνήθης διάλογος τους ήταν :
- Πως σκέφτεσαι αυτή την κολεξιόν Έλλη; ρωτούσε η Ρία. — Ρία δεν έχει σημασία, δε βλέπεις; όλα είναι εναντίον μου. Απαντούσε με θλίψη η Έλλη. — Μα Έλλη μόνο αν το βάλεις πείσμα θα γίνει, εγώ να ξέρεις πως πιστεύω σε εσένα. Πάντα την ενθάρρυνε η αγαπημένη της φίλη.
4ο ΚΕΦAΛΑΙΟ
Κάποιο βράδυ, κατά τα μεσάνυχτα, ενώ όλοι κοιμούνταν, ακούστηκαν διάφοροι ήχοι από το δωμάτιο του πατέρα και της μητριάς της, η Έλλη πήγε να δει τι συμβαίνει. Με το που έφτασε είδε στο πάτωμα αίματα και την μητριά της να κρατάει ένα μαχαίρι (είχε σκοτώσει τον άντρα της) η Έλλη ρώτησε αμέσως τι έχει συμβεί.
- Μαρία, τι έκανες στον πατέρα μου;
- Α τίποτα… απλά του κάρφωσα ένα μαχαίρι στην καρδιά! Είπε με κυνισμό η Μαρία. – Μα τι λες Μαρία, πως μπόρεσες, γιατί έκανες κάτι τέτοιο; – Γιατί αυτό του άξιζε. Απάντησε η Μαρία. – Και τώρα πήγαινε να κοιμηθείς και θα τα πούμε αύριο… Πλέον η Έλλη ζούσε μόνη της μέσα σε ένα σπίτι με μια ψυχοπαθή γυναίκα δίπλα της. Ο καιρός πέρασε, η Μαρία συνέχιζε να παρενοχλεί με κάθε τρόπο την Έλλη χωρίς αυτή να μπορεί να κάνει κάτι. Στην πορεία η Μαρία έφερνε φίλους της και παρενοχλούσαν και αυτοί την δεκαεξάχρονη Έλλη. Η Έλλη δεν μπορούσε να ξεφύγει γιατί η Μαρία την απειλούσε ότι θα πει στην αστυνομία ότι η ίδια η Έλλη είχε σκοτώσει τον πατέρα της. Έτσι, με βία και απειλές η Μαρία κατάφερε να ρίξει την Έλλη στη νύχτα, στην πορνεία και τα ναρκωτικά, είχε γίνει πλέον μια ανήλικη ιερόδουλη.
5ο ΚΕΦAΛΑΙΟ
Εφόσον τότε οι καιροί ήταν δύσκολοι δεν υπήρχε η δυνατότητα να κάνουν μια θεραπεία αποτοξίνωσης ναρκωτικών… οπότε η Έλλη είχε εθιστεί πλήρως. Εξάλλου δεν είχε επιλογή για το τι θέλει να κάνει γιατί γι” αυτήν αποφάσιζαν άλλοι. Δε μπορούσε να εκφράσει την γνώμη της, αλλά και να το έκανε την χτυπούσαν και της έλεγαν να μην ξαναμιλήσει.
6ο ΚΕΦAΛΑΙΟ
Αρχές του 1946 η μητριά πέθανε και ήταν η μόνη ευκαιρία να σωθεί η Έλλη. Άρχισε θεραπείες αποτοξίνωσης, με τη συμπαράσταση της φίλης της Ρίας, οι οποίες βγήκαν σε καλό. “Εφυγε από τη Γερμανία, πήγε και έζησε στη Νέα Υόρκη, όπου βρισκόταν και η Ρία και άρχισε να κάνει το όνειρο της πλέον πραγματικότητα. Νοίκιασε ένα μικρό μαγαζί και το έκανε μαγαζί ρούχων που έφτιαχνε η ίδια και συνεργάστηκε με διάφορα άλλα μαγαζιά. Είχε πλέον πραγματοποιήσει το όνειρο της, είχε φτιάξει την δική της κολεξιόν. Αυτό το μικρό μαγαζάκι έγινε μια ολόκληρη κολεξιόν ρούχων και αξεσουάρ. Η Έλλη κατάφερε να ξεφύγει από τη δυσάρεστη κατάσταση στην οποία είχε εμπλακεί χωρίς να θέλει με τη βοήθεια της φίλης της και με τη δύναμη της!
