Από την Κωνσταντίνα Χαραλαμποπούλου.
Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες που υποστηρίζουν πως 1 στα 7 παιδιά της παιδικής και
εφηβικής ηλικίας έχουν κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα, όπως προβλήματα στην επικοινωνία
και στη γλώσσα, ελλειμματική προσοχή, υπερκινητικότητα, τρακ, προβλήματα
προσαρμογής, προβλήματα διαγωγής και συναισθηματικά προβλήματα. Αυτά τα
προβλήματα δημιουργούνται είτε από γενετική προδιάθεση είτε από προβληματικό
περιβάλλον. Επειδή το φυσιολογικό και το προβληματικό καμιά φορά είναι δυσδιάκριτα, είναι
καλό να πούμε πως κάποιοι φόβοι και προβλήματα είναι φυσιολογικά και μερικές φορές
αναγκαία στην ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Βεβαίως υπάρχει το άγχος για το σχολείο και τα
μαθήματα, τους βαθμούς, τα διαγωνίσματα και τις εξετάσεις καθώς στο μυαλό των παιδιών
υπάρχει ο φόβος ότι θα απογοητεύσουν την οικογένεια τους. Υπάρχει ο μεγάλος
ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών για το ποιος είναι καλύτερος και το ποιος κατώτερος
.Επίσης ένα άλλο συχνό φαινόμενο είναι το άγχος στις τελικές εξετάσεις αλλά και των
πανελληνίων καθώς πιστεύουν ό,τι είναι κάτι που τους καθορίσει την ζωή. Τέλος ένα άλλο
συχνό φαινόμενο που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι γονείς μαζί με τα παιδιά τους είναι ο
φόβος για το σχολείο. Η σχολική φοβία εκδηλώνεται μ’ έναν επίμονο και υπερβολικό φόβο
του παιδιού να πάει στο σχολείο. Τα παιδιά που έχουν σχολική φοβία προτιμούν συνήθως να
μείνουν στο σπίτι μαζί με τον γονέα. Συχνά είναι ανασφαλή, ευαίσθητα και δεν ξέρουν πώς
να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Δείχνουν αγχωμένα και μπορεί να εμφανίσουν
κάποιο σωματικό σύμπτωμα στην ιδέα ότι θα πάνε σχολείο. Πολλά παιδιά, τα πρώτα χρόνια
της σχολικής τους φοίτησης, αρνιούνται να πάνε στο σχολείο κάποιες φορές. Ύστερα από
συζήτηση με τους γονείς τους το ξεπερνούν. Κάποιες φορές, η άρνηση παραμένει και
παίρνει μεγάλες διαστάσεις και εξελίσσεται σε σχολική φοβία. Το παιδί διαμαρτύρεται,
κλαίει, φωνάζει και αρνείται να πάει στο σχολείο. Οι γονείς στην αρχή τρομάζουν, και
πιστεύουν ότι κάτι συμβαίνει. Όταν μάλιστα παραπονιέται ότι πονά η κοιλιά του, το κεφάλι
του ή θέλει να κάνει αναστατώνονται και σπεύδουν να συμβουλευτούν τον παιδίατρο.
Συνήθως τους διαβεβαιώνει ότι το παιδί τους είναι υγιέστατο, οι ίδιοι δυσπιστούν, όταν
βλέπουν ότι κάθε φορά που πρόκειται να πάει στο σχολείο κλαίει από τους πόνους. Όταν το
κρατούν στο σπίτι, το παιδί, ξαφνικά , νιώθει καλά. Σε αρκετές περιπτώσεις, το πρόβλημα
παραμένει και οι γονείς βρίσκονται σε δύσκολη θέση, γιατί δεν ξέρουν ποιο δρόμο να
ακολουθήσουν.
