Με αφορμή την εξαιρετική παρουσίαση του βιβλίου τους οι συγγραφείς Μαρία Μπίρμπα και Ζέτα Αδαμοπούλου μας παραχώρησαν μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Δημοσιογράφος: Από πού προήλθε ο τίτλος του βιβλίου θεμελιωτές;
Συγγραφείς: Μα φυσικά από τους ήρωες του βιβλίου, οι οποίοι είναι υπαρκτά πρόσωπα αλλά και φανταστικά- δικές μας επινοήσεις. Ο Γαλάτης, ο Παπαρρηγόπουλος και ο Τσακάλωφ, οι πρωταγωνιστές του βιβλίου μας ήταν οι θεμελιωτές της φιλικής εταιρείας και άρα της προετοιμασίας της έναρξης της Επανάστασης. Αυτό που έχουμε γράψει και στο βιβλίο μας είναι ότι οι θεμελιωτές ήταν η γενιά της απόφασης. Αποφάσισαν να πάρουν τη μοίρα αυτού του τόπου στα χέρια τους και ήταν αυτοί που αποφάσισαν ¨ελευθερία ή θάνατος¨. Αυτή η γενιά το αποφάσισε και θεμελίωσε το κράτος μας.

Δημοσιογράφος: Γνωριζόσασταν πριν γράψετε το βιβλίο; πώς γνωριστήκατε;
Ζέτα Αδαμοπούλου: Με τη Μαρία γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια. Εγώ είχα την τύχη η Μαρία να έχει και την κόρη μου μαθήτρια. Έχουμε συνεργαστεί σε πάρα πολλά προγράμματα και ευρωπαϊκά και ελληνικά, έχουμε κάνει δημοσιεύσεις σε ξένα περιοδικά, σε ελληνικά περιοδικά και τώρα τρέχουμε στα συνέδρια μαζί με την Μαρία στα οποία παρουσιάζουμε τη δουλειά μας και ετοιμάζουμε και άλλα βιβλία μαζί. Κάποια παραμύθια είναι άμεσα προς έκδοση. Με άλλα λόγια συνεχίζεται η συνεργασία μας.

Δημοσιογράφος: Έχετε γράψει κι άλλα βιβλία μαζί:
Μαρία Μπίρμπα: Βιβλία σε αυτή τη μορφή ιστοριομυθιστόρημα όχι. Είναι το πρωτο. Έχουμε γράψει όμως παραμύθια μαζί και έχουμε γράψει εργασίες για τα σχολεία μας.

Ζέτα Αδαμοπούλου: Έχουμε γράψει και βιβλίο για πρόγραμμα Εράσμους που αναφέρεται στους μύθους της περιοχής μας και περιλαμβάνει όλους τους μύθους της περιοχής μας.

Δημοσιογράφος: Ποιες είναι οι συμβουλές σας για τους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με την συγγραφή;

Ζέτα Αδαμοπούλου: Να το κάνουν, δηλαδή να βάλουν τις ιδέες τους και τις σκέψεις τους στο χαρτί. Αξίζει γιατί όταν ξεκινήσεις, που είναι το δύσκολο κομμάτι της συγγραφής, έχεις μια ωραία ιδέα στην αρχή λες πως να το γράψω πως να το φέρω που να δώσω έμφαση… μετά εκπλήσσεσαι! Ξεκινάς και σε πηγαίνει η πλοκή πολλές φορές μόνη της και είναι μια εντυπωσιακή διαδικασία γιατί βγαίνεις σοφότερος από αυτήν την διαδικασία. Όποιο παιδί θέλει να δοκιμάσει να γράψει να το κάνει! Να μην σκεφτεί «Ω… θα αρέσει στους άλλους και θα γελάσουνε και θα με κοροϊδέψουνε γιατί»… γιατί όχι να προχωρήσει; Άλλωστε και εμείς όταν αρχίσαμε και γράφαμε το βιβλίο μας δεν ήμασταν σίγουρες ότι θα το εκδώσουμε. Ήταν ένα έργο που το γράψαμε για να το ανεβάσουμε ως παράσταση στους μαθητές μας αλλά στην πορεία είπαμε να δοκιμάσουμε και μάλιστα η Μαρία επέμενε να το κάνουμε με ψευδώνυμα να μην πούμε δηλαδή τα αληθινά μας ονόματα. Η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που αποφασίζεις να εκτίθεσαι θα πρέπει να δεχτείς και την κριτική. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Εγώ το μόνο που θέλω να πω είναι ότι θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό που γνώρισα στο δρόμο μου τη Μαρία και που με ανέχεται η Μαρία… όχι ότι εγώ δεν την ανέχομαι… αλλά τέλος πάντων! Θα σας πούμε το εξής: κάποιες φορές αλλάζαμε η μία τις σκηνές της άλλης, διαπληκτιζόμασταν για μια λέξη και μπορεί να μαλώναμε. Δηλαδή, για το ποια θα έχει το δίκιο και ποια κάνει λάθος πολλές ώρες για μία λέξη όχι για ένα κεφάλαιο! Όμως δεν σταματήσαμε εκεί! Θέλουμε να καταλήξουμε προχωρήστε! Αξίζει γιατί θα βγείτε σοφότεροι! Κάντε το όνειρό σας πραγματικότητα γιατί και μας το να εκτεθούμε τόσο πολύ στον κόσμο ήταν ένα όνειρο μας ποτέ δεν το είχαμε φανταστεί. Ναι παρακολουθούσαμε, διαβάζαμε βιβλία, αλλά δεν είχαμε φανταστεί ότι κι εμείς θα κάνουμε το δικό μας παιδί…

Δημοσιογράφος: Ποιο είναι το όραμα σας για τη μελλοντική σας πορεία στη συγγραφή;
Μαρία Μπίρμπα: Όσον αφορά τη συγκεκριμένη δουλειά, τους Θεμελιωτές, το όνειρό μας είναι να συνεχίσουμε την ιστορία με τον Παπαρρηγόπουλο κυρίως με το ρόλο που έπαιξε ο Παπαρρηγόπουλος στη ναυμαχία του Ναβαρίνου. Η ιστορία λέει ένα μεγάλο ψέμα : ότι έγινε η ναυμαχία του Ναβαρίνου όπου έκλεισαν ο αγγλικός ο Γαλλικός και ο ρωσικός στόλος τον στόλο του Ιμπραήμ πασά μεσα στο Ναυαρίνο στην Πύλο που λέμε σήμερα, ότι του επιτέθηκαν, τον νίκησαν και έτσι μπήκαν τα θεμέλια της ελληνικής επανάστασης. Η αλήθεια είναι ότι επί ένα μήνα κάθονταν και περίμεναν γιατί κανείς δεν ήθελε να επιτεθεί στον Ιμπραήμ πασά και εμφανίζεται αυτός ο δαιμόνιος ο Παπαρρηγόπουλος κοροϊδεύει τους πάντες, πάει στους Ρώσους και τους λέει αν δεν επιτεθείτε είναι έτοιμοι οι Άγγλοι θα τσιμπήσουν αυτοί την Ελλάδα, θα την πάρουν αυτοί. Πάει στους Άγγλους και τους λέει είναι έτοιμοι να επιτεθούν οι Γάλλοι θα την πάρουν οι Γάλλοι την Ελλάδα. Τους κορόιδεψε όλους και έτσι έγινε η ναυμαχία του Ναβαρίνου. Το όνειρο μας είναι να γράψουμε σε θεατρικό και τον ρόλο του Παπαρρηγοπούλου στη ναυμαχία του Ναβαρίνου. Το άλλο μας όμως όνειρο που πρέπει να πούμε είναι ότι θέλουμε να το δούμε το βιβλίο μας διασκευασμένο σε μία τηλεοπτική σειρά. Άλλωστε τα τελευταία χρόνια η ιστορία περνάει πια και στις οθόνες το βλέπουμε αυτό είναι το δεύτερο όνειρό μας.

Δημοσιογράφος: Συναντήσατε δυσκολίες κατά την συγγραφή του βιβλίου;
Ζέτα Αδαμοπούλου: Βέβαια, κυρίως ιστορικής φύσεως επειδή το συγκεκριμένο βιβλίο έχει ιστορικά πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα έπρεπε να μελετήσουμε πάρα πολύ και από πάρα πολλά διαφορετικά βιβλία προκειμένου να μην κάνουμε κάτι και να μην γράψουμε κάτι το οποίο να είναι ψέμα, να μην έχουμε ανακρίβειες. Σκεφτείτε ας πούμε να λέγαμε ότι ο Αλή Πασάς έκανε κάτι για παράδειγμα και να μην το είχε κάνει θα ήταν πολύ ντροπιαστικό αυτό για μας. Το ότι χρησιμοποιήσαμε ιστορικά πρόσωπα μας δέσμευσε πάρα πολύ! Δεν μπορούσαμε να ξεφύγουμε πολύ από την ιστορία για να μην πούμε ψέματα αυτό είναι το βασικό που μας δυσκόλευε για να είναι όλο εξακριβωμένα για να μην πούμε κάτι που να είναι ψέματα. Μια άλλη δυσκολία είναι ότι είμαστε δύο διαφορετικά άτομα και ο τρόπος γραφής μας διαφέρει. Οπότε έπρεπε να συνδυάσουμε τα στοιχεία που ταιριάζουν περισσότερο στο έργο με τα στοιχεία της Μαρίας και τα δικά μου στοιχεία! Όσοι μας ξέρουνε πάρα πολύ καλά στο βιβλίο μας αναγνωρίζουν ποια είναι τα κομμάτια που έχει γράψει η μία και τα κομμάτια που έχει γράψει η άλλη έχουμε διαφορετικό ύφος και σας είπα και πριν μπορούσαμε να μαλώνουμε να διαπληκτιζόμαστε για μια λέξη. Εντωμεταξύ η Μαρία που είναι και πάρα πολύ ισχυρογνώμων θέλει πάντα να περνάει το δικό της… οπότε είχαμε κάποιες αντιδράσεις και δεν συμφωνούσαμε σε κάποια κομμάτια καθώς η μία έστελνε τις σκηνές που έγραφε στην άλλη γινόταν «η μάχη του Δράμαλη» θα το πω έτσι εντός εισαγωγικών γιατί μπορούσε η μία να σβήνει τις σκηνές της άλλης και να γράφει αυτά που εκείνη ήθελε. Αλλά, τα καταφέρουμε ναι τα καταφέραμε!!!!

Δημοσιογράφος: Με τι κριτήρια πιστεύετε ότι πρέπει οι γονείς και τα παιδιά να διαλέγουν βιβλία;

Μαρία Μπίρμπα: Ξεκινάμε πιστεύω πρώτα από όλα από τα ενδιαφέροντά τους για να αγαπήσουν το διάβασμα. Αν κάτι το επιβάλλουν με το ζόρι σίγουρα δεν γίνεται αποδεκτό. Το δεύτερο κριτήριο είναι με το κατά πόσο θα πείσει ο γονιός το παιδί να διαβάσει ένα βιβλίο δηλαδή να του παρουσιάσει την υπόθεση να κάνει το παιδί να κεντρίσει το ενδιαφέρον του. Το σημαντικό είναι να αγαπάς το διάβασμα όσο περισσότερο τόσο το καλύτερο. Ανοίγουν οι ορίζοντες, ανοίγουν τα φτερά σου και διευρύνεται η φαντασία σου. Κάθε βιβλίο είναι ένας κόσμος ταξιδεύεις παντού μέσα σε ένα βιβλίο ταξιδεύεις στο χρόνο, πας στο παρελθόν, πας στο μέλλον… άμα διαβάσεις ένα επιστημονικής φαντασίας ταξιδεύεις στο σήμερα, ταξιδεύεις σε άλλα μέρη ταξιδεύεις στην σκέψη των άλλων, ζεις και εσύ μέσα από αυτό το βιβλίο. Αυτό είναι… ζεις βλέπεις οραματίζεσαι και γιατί όχι μπαίνεις και λες και εγώ αξίζει να προσπαθήσω κανείς δεν γεννήθηκε έτοιμος για όλα!

Δημοσιογράφος: Εσείς όταν ήσασταν μικρές διαβάζατε παραμύθια;
Ζέτα Αδαμοπούλου: Ναι και παραμύθια και ιστορικά διάφορα βιβλία που έπεφταν στα χέρια μας και οι δάσκαλοι μας και οι καθηγητές μας έκαναν αυτό που κάνετε και τώρα με την κυρία Βλάσση. Δηλαδή μας προέτρεπαν διάβασε το αυτό και κυρίως τα καλοκαίρι που είναι πολύ πιο ελεύθερος ο χρόνος γιατί το χειμώνα τρέχουμε από το ένα στο άλλο. Μας πρότειναν κάποια βιβλία για το καλοκαίρι! Το περιβάλλον από το σπίτι και από το σχολείο μας ωθούσε να διαβάζουμε και μάλιστα ήταν η επιβράβευση μας- δηλαδή σκεφτείτε ότι το Σάββατο η βόλτα μας ήταν στα βιβλιοπωλεία της πόλης ωρες ατελείωτες να χαζεύουμε και να επιλέγουμε αυτα που θέλουμε να διαβάσουμε εκείνη την στιγμή.

Δημοσιογράφος: Πώς και πότε αποφασίσατε να γράψετε τους θεμελιωτές
Ζέτα Αδαμοπούλου: Όταν έπεσαν στα χέρια μας κάποια συγκεκριμένα βιβλία τα οποία υπάρχουν πίσω στην βιβλιογραφία κυρίως αυτά τα δύο τα βιβλία τους Σπύρου Μελά: «Οι φιλικοί πρόδρομοι του 21″ και «Το λιοντάρι της ηπείρου», γιατί τρελαθήκαμε και στενοχωρηθήκαμε καθώς δεν ξέραμε αυτά τα γεγονότα. Μελετώντας και προχωρώντας μπήκαμε μέσα σε αυτό τον κόσμο και θελήσαμε να μιλήσουμε και εμείς για αυτούς τους ανθρώπους, τους θεμελιωτές του κράτους μας. Θελήσαμε να μιλήσουμε που εμείς πρώτοι δεν τους ξέραμε και όπως σήμερα τους κουβεντιάσαμε μαζί και θα φύγετε από εδώ σήμερα και θα έχετε ακούσει 2 3 ονόματα που μπορεί να σας μείνουν στο μυαλό αυτό θέλαμε να πετύχουμε. Να κουβεντιάσουμε για αυτούς τους ανθρώπους! Θελήσαμε να ζωντανέψουμε τον κόσμο αυτό των βιβλίων δηλαδή είναι αυτό που λέγαμε προηγουμένως ότι το ένα βιβλίο θα σου δώσει ιδέες θα σου ανοίξει δρόμους θα σου ανοίξει κόσμους. Εμείς θελήσαμε να ζωντανέψουμε έναν κόσμο από βιβλία που διαβάσαμε και συγκλονιστήκαμε και να τους αφήσουμε να μιλήσουν οι ίδιοι. Εμείς δεν κάναμε κάτι άλλο! Τα δικά τους λόγια μεταφέραμε αυτά που διαβάσαμε σήμερα είναι τα λόγια και οι σκέψεις εκείνων πού παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν στάθηκαν όρθιοι με αξιοπρέπεια και μας θυμίζουν το πιο σημαντικό: ότι αυτό που μετράει είναι η φιλία, η αγάπη, η αφοσίωση και οι αξίες! Οι αξίες που το βλέπετε καθημερινά δυστυχώς ολοένα και χάνονται. Αυτό μην το ξεχάσετε ποτέ: η φιλία, η αγάπη, η αφοσίωση και οι αξίες και η αξιοπρέπεια ότι πρέπει να στεκόμαστε όρθιοι αυτοί οι άνθρωποι αποφάσισαν να σταθούν όρθιοι και είπαν: » δεν θα όχι δεν θα φοβάμαι πλέον τον Αλή πασά όχι δεν θα κρύβομαι από τον τούρκο αλλά θα σηκώσω το ανάστημα μου γιατί θέλω να είμαι αξιοπρεπής, όχι πλούσιος, όχι διάσημος όχι! θέλω να είμαι αξιοπρεπής». Αυτό θέλαμε να πούμε.

Δημοσιογράφος: Πώς ανακαλύψατε ότι έχετε ταλέντο στη συγγραφή;
Μαρία Μπίρμπα: Η συγγραφή δεν είναι ζήτημα ταλέντου είναι ζήτημα απόφασης. Φυσικά είναι αυτονόητο κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα όπως η Joanne Rowling αυτή που έγραψε τον Ηarry Ρotter έχει χάρισμα έφευγε ας πούμε η πένα μόνη της και έγραφε. Εντάξει δεν είμαστε όμως όλοι Joanne Rowling θελήσαμε να μιλήσουμε για αυτούς τους ανθρώπους και ξεκινήσαμε σιγά-σιγά βήμα βήμα. Κάποιες φορές δεν ήταν θέμα ταλέντου ήταν θέμα απόφασης η συγγραφή βγήκε άλλοτε πιο γρήγορα άλλοτε πιο αργα όμως προσπαθήσαμε, γιατί αυτό μετράει παιδιά η προσπάθεια! Προσπαθούμε και σιγά σιγά κάθε φορά που διαβάζουμε κάτι μπορεί να γίνει καλύτερο μπορεί να το απορρίψουμε και να φτιάξουμε κάτι άλλο. Η αναζήτηση είναι ψάχνουμε, αναζητούμε, σκεφτόμαστε, κρίνουμε, προσέχουμε για να καταλήξουμε στο τελικό αποτέλεσμα.