Η 25η Μαρτίου είναι η 84η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο (85η σε δίσεκτα έτη).
Για πολλά χριστιανικά δόγματα είναι η θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Για το λόγο αυτό σε διάφορα ημερολόγια θεωρήθηκε ως ημέρα κτίσεως κόσμου και ως πρωτοχρονιά. Στη Βρετανία ήταν μία από τις Quarter Days που διαιρούσαν το έτος σε τέσσερα μέρη. Χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα ως έναρξη του φορολογικού έτους για τους ιδιώτες, αφού έχει γίνει η προσαρμογή στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο με μετακίνησή της στην 6η Απριλίου.
Η 25η Μαρτίου είναι Εθνική Εορτή της Ελλάδας, κατά την οποία τιμάται ο Εορτασμός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
– Η Ελληνική επανάσταση του 1821–
Ο εορτασμός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 γίνεται στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε όλο τον κόσμο από τους Έλληνες της διασποράς στις 25 Μαρτίου κάθε χρόνο, την ημέρα εορτασμού. Η ημέρα αυτή είναι επίσημη αργία στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Συνήθως οι εκδηλώσεις εορτασμού περιλαμβάνουν παρελάσεις και άλλες εορταστικές εκδηλώσεις την ίδια ημέρα ή την προηγούμενη.
Οι μεγαλύτερες εκδηλώσεις είναι η στρατιωτική παρέλαση στην Αθήνα την 25η Μαρτίου και στη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, ενώ την προηγούμενη, στις 24 Μαρτίου, πραγματοποιείται μαθητική εορτή στα σχολεία της χώρας. Σε άλλους Δήμους, γίνονται παρελάσεις στρατιωτικών τμημάτων, μαθητών, συλλόγων, καθώς και δοξολογίες σε ναούς.
Ο εορτασμός σε αυτή την ημέρα καθιερώθηκε το 1838 από την Κυβέρνηση του Όθωνα.
Η 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού, είχε οριστεί ως ημέρα έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, κατά του Τουρκικού ζυγού, από τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρο Υψηλάντη «ως ευαγγελιζομένη την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους». Η ημερομηνία αυτή θεωρήθηκε ως σημείο αναφοράς από τις πρώτες ήδη ημέρες της Επανάστασης, και μάλιστα ως έναρξη ειδικής χρονολόγησης, ακόμα και σε περιοχές που είχαν επαναστατήσει νωρίτερα. Τουλάχιστον από το 1823 θεωρείται στην Πελοπόννησο ως ημέρα έναρξης της επανάστασης.
Το 1822, η προσωρινή κυβέρνηση που είχε έδρα την Κόρινθο, αποφάσισε να εορταστεί η επέτειος της Επανάστασης μαζί με το Πάσχα (2 Απριλίου). Ο εορτασμός έγινε στην Κόρινθο με στρατιωτική πομπή, πανηγυρική δοξολογία και κανονιοβολισμούς, όπως περιγράφει ο Γερμανός εθελοντής Striebeck που την παρακολούθησε.
Κατά τον συγγραφέα Δ. Φωτιάδη και άλλους, ως εθνική γιορτή πριν το 1838 θεωρούνταν η 1η Ιανουαρίου, ημερομηνία κατά την οποία ψηφίστηκε από την 1η Εθνοσυνέλευση της Πιάδας (Νέας Επιδαύρου) το 1ο Ελληνικό «Σύνταγμα», ήταν «Προσωρινό Πολίτευμα». Πιστεύεται λοιπόν πως με την αλλαγή της ημερομηνίας «η εθνική γιορτή έχανε τον πολιτικό και επαναστατικό χαρακτήρα και έπαιρνε θρησκευτική απόχρωση» με ό,τι συνεπαγόταν κάτι τέτοιο για τις διεκδικήσεις περί δημοκρατικότητας και συντάγματος. Η ιστορικός Χρ. Κουλούρη που ερεύνησε τους εορτασμούς τύπου εθνικής εορτής από το 1834 και μετά, δεν περιλαμβάνει σ” αυτές την 1η Ιανουαρίου αλλά έξι ημερομηνίες σχετιζόμενες με τη βασιλική οικογένεια. Κυριότερη εορτή πριν την καθιέρωση της 25 Μαρτίου ήταν η 25 Ιανουαρίου, επέτειος της αποβίβασης του Όθωνα στο Ναύπλιο (1833).
Ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας που οργάνωσε την Επανάσταση, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, άρχισε τις επιχειρήσεις και την έναρξή της στο Ιάσιο την 24 Φεβρουαρίου 1821. Τότε, τα εκεί συμβάντα χαρακτηρίστηκαν από την κοινή συνείδηση και καθιερώθηκαν από την ιστορία ως κάτι μεμονωμένο, κάτι σαν πρόλογος της Επανάστασης. Η πλήρης αποτυχία του κινήματος σε μια μη ελληνική χώρα, ίσως και η απογοήτευση των Ελλήνων για την λανθασμένη γνώμη περί της υποστήριξης από τη Ρωσία που είχε διαδώσει η Φιλική Εταιρεία, υπήρξαν τα κύρια αίτια του διαχωρισμού των συμβάντων της Μολδοβλαχίας από τα επαναστατικά γεγονότα της Ελλάδας. Η Πολιτεία, επικύρωσε το εθνικό συναίσθημα που επικρατούσε καθιερώνοντας ως ημέρα εθνικού εορτασμού της Επανάστασης την 25η Μαρτίου.
Κατά ορισμένες απόψεις, ως ημερομηνία έναρξης της Επανάστασης θεωρείται και η 24 Φεβρουαρίου, οπότε άρχισε η επανάσταση Ελλήνων στη Βλαχία με την προκήρυξη του Αλέξανδρου Υψηλάντη Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Έκτοτε και με άλλες επαναστατικές πράξεις που έλαβαν χώρα πολύ πριν την 25η Μαρτίου απλώνεται η επανάσταση στον ελλαδικό χώρο, έως ότου καταλήγει στην επικράτεια της Πελοποννήσου.
Στην Ελλάδα είχαν αρχίσει πολεμικές ενέργειες πριν την 25 Μαρτίου, όπως μαρτυρείται και από τις ειδήσεις που διασώθηκαν στην «Αλληλογραφία του εν Πάτραις Ολλανδικού Προξενείου: 1821», δεδομένου ότι η ολλανδική κυβέρνηση δια του προξένου της στην Πάτρα ενημερώθηκε κατά την 23η Μαρτίου, ότι «από τίνος χρόνου σοβούσα επικίνδυνος κατάστασις εξέσπασε και ότι οι Έλληνες ανέλαβαν τα όπλα κατά του δυνάστου».
Η επίσημη διακήρυξη των επαναστατών προς τις ξένες κυβερνήσεις έγινε με προκήρυξη της «Μεσσηνιακής Γερουσίας» την 25 Μαρτίου 1821. Η 25 Μαρτίου θεωρείται ως αρχή της Επανάστασης σε δικαστικό έγγραφο της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος του 1823, όπου το «Επαρχικόν Κριτήριον Τριπολιτζάς» (είδος δικαστικού οργάνου) αναφέρει ότι «η αποστασία ηκολούθησε εις τας 25 Μαρτίου».
Πρώτος ο Παναγιώτης Σούτσος πρότεινε το 1834 την καθιέρωση εορτασμού της Ελληνικής Επανάστασης την 25η Μαρτίου, αναφέροντας ότι ήταν η μέρα γενίκευσης της επανάστασης στην Πελοπόννησο και αναγέννησης της Ελλάδας, σε υπόμνημα το οποίο ο Ιωάννης Κωλέττης υπέβαλε στον Όθωνα ως πρόταση σχεδίου νόμου. Ο ίδιος είχε γράψει ποίημα με τον τίτλο «Η 25 Μαρτίου ή τα γενέθλια της Ελλάδος», το οποίο υπάρχει σε συλλογή που εκδόθηκε το 1835. Το έγγραφο του Κωλέττη, τότε Υπουργού Εσωτερικών, έχει ημερομηνία 22 Ιανουαρίου 1835 και προτείνει στον Βασιλιά τη θέσπιση εορτασμών με πανελλήνιους αγώνες παρόμοιους με αυτούς της αρχαίας Ελλάδας. Η εισήγησή του είναι σε γαλλική γλώσσα με γερμανική περίληψη. Αναφέρει ότι ο «περίφημος Γερμανός» (celebre Germanos) κήρυξε την Επανάσταση στις 17 Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα, και ότι η επανάσταση γενικεύτηκε στην Πελοπόννησο την 25 Μαρτίου την οποία και θεωρεί ως ημερομηνία έναρξης μιας νέας εποχής για την Ελλάδα. Λέει μάλιστα ότι υπήρχε προφητεία των μοναχών του Μεγάλου Σπηλαίου ότι σ” αυτή την ημερομηνία θα συνέβαινε αναγέννηση της Ελλάδος, και ότι οι Οθωμανοί της Πελοποννήσου το γνώριζαν και κάθε χρόνο αυτή την ημερομηνία έπαιρναν έκτακτα μέτρα ασφαλείας . Οι εορτασμοί που πρότεινε ο Κωλέττης περιλάμβαναν διαγωνισμούς στις τέχνες και τα γράμματα και σε διάφορα αγωνίσματα. Θα γίνονταν στην Τρίπολη, την Αθήνα, την Ύδρα και το Μεσολόγγι, εκ περιτροπής μέσα σε μία τετραετία, όπως στην αρχαιότητα οι Ολυμπιακοί, οι Πυθικοί κτλ.
Το 1836 τιμήθηκε η 25η Μαρτίου σε συνδυασμό με τα Καλάβρυτα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό με χάλκινο μετάλλιο που κόπηκε με την ευκαιρία του γάμου του βασιλιά Όθωνα και της Αμαλίας. Σ” αυτό εικονίζεται η θρυλική σκηνή, με τον Γερμανό να κρατά υψωμένη σημαία και σταυρό και δύο ένοπλους αγωνιστές σε κίνηση ορκωμοσίας ή χαιρετισμού. Φέρει την επιγραφή «ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΥΨΩΣΩ ΑΥΤΟΝ – ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ 25 ΜΑΡΤ. 1821». Η άλλη όψη του μεταλλίου εικονίζει τον Γερμανό.
Ο πρώτος εορτασμός στην Αθήνα όπου συμμετείχαν ο Βασιλιάς Όθωνας και η Βασίλισσα Αμαλία, πολιτικές και στρατιωτικές αρχές και πλήθος λαού, έγινε στον Ναό της Αγίας Ειρήνης. Ο Μητροπολιτικός Ναός των Αθηνών θεμελιώθηκε την 25 Δεκεμβρίου 1842 και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου για να τιμηθεί η 25 Μαρτίου 1821.
Το 1839, ο Αμβρόσιος Φραντζής αναφέρει ότι η 25η Μαρτίου ήταν ημέρα «ρητή και εμφυτευμένη εις τας καρδίας των Πελοποννησίων ως ημέρα ενάρξεως της Ελληνικής επαναστάσεως».
– Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου–
Με τη λέξη Ευαγγελισμός αναφερόμαστε στη χαρμόσυνη είδηση για τον Χριστιανισμό, της επικείμενης γέννησης του Ιησού Χριστού, που δόθηκε από τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς τη Μαριάμ. Επίσης, με τον ίδιο όρο αναφερόμαστε στην εκκλησιαστική θεομητορική εορτή που τελείται την 25η Μαρτίου προς ανάμνηση του γεγονότος αυτού.
Ευαγγελισμός σημαίνει αναγγελία χαρμόσυνης είδησης και ετυμολογικά προέρχεται από το Ευάγγελος μια πολύ παλαιότερη ελληνική λέξη.
Τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου ο μόνος από τους τέσσερις Ευαγγελιστές που τον περιγράφει είναι ο Ευαγγελιστής Λουκάς . Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου έγινε έξι μήνες μετά το γεγονός της θαυμαστής σύλληψης του Ιωάννου του Προδρόμου από την γυναίκα του Ζαχαρία την Ελισάβετ. Για το γεγονός του Ευαγγελισμού, στην αφήγησή του ο Λουκάς ίσως να χρησιμοποίησε ως ιστορική πηγή κάποιο οικογενειακό ημερολόγιο της Θεοτόκου. Ο Θεός απέστειλε τον αρχάγγελο Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία που έμενε στην Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, μνηστή του Ιωσήφ, για να την αναγγείλει την θαυμαστή γέννηση του Σωτήρος. Ο Γαβριήλ φανερώθηκε αιφνίδια και απροσδόκητα μέσα στο σπίτι της Παρθένου Μαρίας και είπε τον αγγελικό χαιρετισμό: «Χαίρε, κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σού». Κατά άλλα χειρόγραφα του Ευαγγελίου είπε και τις λέξεις: «Ευλογημένη σύ εν γυναιξί».
Από την απροσδόκητη αυτή εμφάνιση και τα λόγια του αρχαγγέλου η Παρθένος τρόμαξε, ενώ ταυτόχρονα σκεφτόταν τι εννοούσε με τα λόγια του ο αρχάγγελος. Τότε είπε προς αυτήν ο Γαβριήλ: «Μη φοβού Μαριάμ εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψει εν γαστρί και τέξει υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν». Η Παρθένος τότε ρώτησε τον Γαβριήλ: «Πως θα γίνει τούτο αφού δεν είμαι ύπανδρη;». Και αποκρίθηκε ο άγγελος ότι το Άγιο Πνεύμα ως νέφος θα την περικαλύψει και θα ενεργήσει αφανώς και μυστηριωδώς την σύλληψη του Υιού του Θεού. Προς μεγαλύτερη διαπίστωση των λόγων του, επικαλείται ο Γαβριήλ την θαυμαστή σύλληψη του Ιωάννου Προδρόμου. Η Παρθένος μετά από αυτά τα λόγια βεβαιώθηκε και πίστεψε ότι «ουκ αδυνατίσει παρά τω Θεώ πάν ρήμα» αποκρινόμενη σε πλήρη ταπείνωση: «Ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου». Τότε το Άγιο Πνεύμα και η θεία δύναμη ενήργησαν την υπερφυσική σύλληψη του Θεού Λόγου.
Η γιορτή του Ευαγγελισμού μαζί με την γιορτή της Κοιμήσεως και του Γενεθλίου της Θεοτόκου είναι οι κυριότερες και αρχαιότερες θεομητορικές εορτές. Ο ακριβής χρονικός καθορισμός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου πραγματοποιήθηκε αργότερα, αφού προηγουμένως ορίσθηκε κατά τον 4ο αιώνα η εορτή των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, καθώς όπως είναι κατανοητό, μεταξύ των δύο αυτών εορτών υπάρχει στενή σχέση και φυσικά έπρεπε ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου να τοποθετηθεί 9 μήνες πριν την Γέννηση του Ιησού Χριστού.
Όπως όλες σχεδόν οι θεομητορικές εορτές, έτσι και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου αρχικά εορτάζονταν ως δεσποτική εορτή, ονομαζόμενη ίσως «Ευαγγελισμός του Κυρίου ή του αγγέλου» , ή «Σύλληψης του Κυρίου ή του Χριστού» (annuntiatio Domini ή angeli, ή conceptio Domini ή Christi).
Μεταξύ 5ου και 7ου αιώνα έγινε γενικά αποδεκτή η 25η Μαρτίου ως ημέρα εορτασμού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Γι΄ αυτήν γίνεται λόγος στην ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο που την αναφέρει ως κοινή και μεγάλη εορτή.
Πηγή-wikipedia
