Η δυσλεξία είναι μια ειδική μαθησιακή δυσκολία, η οποία επηρεάζει την ικανότητα ενός ατόμου να γράφει, να διαβάζει και να κατανοεί το γραπτό λόγο. Έχει εμφανιστεί στην επιστημονική βιβλιογραφία τον 19ο αιώνα, και η κατανόηση της έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου.
Αποδίδεται σε νευροβιολογικούς παράγοντες που έχουν οικογενή χαρακτήρα, παρουσιάζεται σε παιδιά με φυσιολογική ή και υψηλή νοημοσύνη και δε σχετίζεται με δυσκολίες στην όραση ή την ακοή, αλλά με τον τρόπο που ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει από την ακουστική ή την οπτική οδό. Εμφανίζεται όταν το παιδί αρχίζει να διαβάζει και να γράφει και εκδηλώνεται συνήθως στις πρώτες τάξεις του δημοτικού.
Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ένα παιδί με δυσλεξία, γενικά, σχετίζονται με τη δυσκολία της ανάγνωσης, της γραφής, της ορθογραφίας , τη βραχύχρονη και μακρόχρονη μνήμη, το συντονισμό των κινήσεων, τις δυσκολίες στην οργάνωση και πρόσληψη των πληροφοριών, τον προσανατολισμό καθώς και τη διατήρηση της προσοχής.
Είναι σημαντικό οι δυσκολίες στη μάθηση που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με δυσλεξία να μην αποδίδονται στην τεμπελιά, στην αδιαφορία ή την έλλειψη προσπάθειας. Το περιβάλλον πρέπει να είναι ενημερωμένο και υποστηρικτικό απέναντι τους και να υπάρχει συνεργασία μεταξύ του σχολείου και της οικογένειάς τους.
Η δυσλεξία δεν είναι ένα εμπόδιο για την επιτυχία και την ευτυχία του ατόμου. Πολλοί διάσημοι και επιφανείς άνθρωποι, όπως ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και η “Οπρα Ουίνφρεϊ, είναι μερικοί από τους επώνυμους δυσλεκτικούς που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στον κόσμο.
Η ενημέρωση, η κατανόηση και η αποδοχή της δυσλεξίας από την κοινωνία μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός ασφαλούς και ενθαρρυντικού περιβάλλοντος, που θα δώσει την ευκαιρία στα άτομα αυτά να ανακαλύψουν τις δυνατότητες και τις δεξιότητές τους, ώστε να αναπτύξουν το πλήρες δυναμικό τους και να εξελιχθούν με αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό.
ΚΑΣΑΠΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ
ΠΕ02 Εκπαιδευτικός ΕΑΕ
