Συνέντευξη από τον καθηγητή του κρατικού ωδείου Θεσσαλονίκης στην τάξη του κόρνου, μαέστρο συμφωνικής μπάντας και ιδρυτή του Αριστοξένειου Ωδείου και του Πολυάνειου Ωδείου Μητροπόλεως Κιλκίς κ. Κλεάνθη Ζαρίμπα
Συντάκτης- Καλησπέρα κύριε Ζαρίμπα, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, εκ μέρους της εφημερίδας του σχολείου μου, που μας δίνετε την ευκαιρία να σας πάρουμε συνέντευξη!
κ. Ζαρίμπας- Εγώ ευχαριστώ για την πρότασή σας!
Συντ.- Αρχικά, θα θέλαμε να μάθουμε, σε τι ηλικία ξεκινήσατε να ασχολείστε με την μουσική. Προέρχεστε από “μουσική” οικογένεια, σας επηρέασε αυτό στις επιλογές σας όσον αφορά τις μουσικές σας σπουδές;
κ. Ζαρ.- Ξεκίνησα την μουσική στα 6 μου χρόνια περίπου, παρακολουθώντας μαθήματα πιάνου στο ΚΩΘ. Ο πατέρας μου ως επαγγελματίας μουσικός και η μητέρα μου ως ερασιτέχνης λάτρευαν τη μουσική, με αποτέλεσμα να έχω ποικίλα ερεθίσματα καθημερινά.
H συμβουλή τους ήταν πάντα: «Η μουσική ανταμείβει και καταξιώνει όσους την αγαπούν και την υπηρετούν με σεβασμό»
Συντ.-Εφόσον ξεκινήσατε με πιάνο, τι σας έκανε μετά να επιλέξετε κόρνο από όλα τα υπόλοιπα όργανα;
κ. Ζαρ.- Άρχισα τις σπουδές μου στο κόρνο 12 χρονών και ήταν κάτι για το οποίο ανυπομονούσα. Άκουγα καθημερινά τον θαυμάσιο ήχο του πατέρα μου στην μελέτη του, στις συναυλίες, στις ηχογραφήσεις και περίμενα αγωνιωδώς να φθάσω στην κατάλληλη ηλικία, ώστε να εγγραφώ στην τάξη του στο ΚΩΘ. Ο πλούσιος, σκοτεινός και παράλληλα βαθύς ήχος του κόρνου με βοήθησε γρήγορα να το ξεχωρίσω από τα υπόλοιπα όργανα.
Συντ.-Πότε όμως και πώς αποφασίσατε ότι θέλατε να ασχοληθείτε με τη διεύθυνση συμφωνικής μπάντας;
κ. Ζαρ.- Ο δυναμικός ήχος των πνευστών οργάνων, η αμεσότητα που αναπτύσσουν με τον εκτελεστή, οι ποικίλες τεχνικές τους και η διαφορετικότητα που αναδεικνύεται ακόμη και στην ίδια “οικογένεια”, δημιουργούν εντυπωσιακό αποτέλεσμα, άξιο συνεχούς έρευνας και, ως αποτέλεσμα, πρόκλησης για τον μαέστρο και τον ενορχηστρωτή. Σημαντική πρόκληση για εμένα υπήρξε η σπουδή μου δίπλα σε σπουδαίους συνθέτες μουσικής κινηματογράφου, ενορχηστρωτές και μαέστρους, που με κατεύθυναν να εμβαθύνω στον ήχο των πνευστών οργάνων.
Συντ- Και όλα αυτά σας ώθησαν στην επιλογή σας να γίνεται μαέστρος συμφωνικής μπάντας. Πιστεύετε, όπως εσείς επηρεαστήκατε από άλλους μουσικούς και από τον εξαιρετικό ήχο των πνευστών, μπορεί ένα παιδί να επηρεαστεί από το μάθημα της μουσικής στα σχολεία και να οδηγηθεί στη μελέτη ενός οργάνου; Ποια είναι η αποψή σας γι” αυτό γενικά;
κ. Ζαρ.- Το μάθημα της μουσικής στα σχολεία, δυστυχώς, δεν δημιουργεί την παραμικρή πρόκληση στους νέους να γνωρίσουν την θαυμάσια αυτή τέχνη και επιστήμη. Σε πολλές περιπτώσεις, ίσως τους αποτρέπει. Από τα πολλά αρνητικά παραδείγματα που συνάντησα μέχρι σήμερα, συμπέρανα πως σε κάποιες περιπτώσεις ίσως τους ξεγελά, δημιουργώντας αίσθηση προχειρότητας μέσα απο μία τελείως επιφανειακή προσέγγιση.
Συντ- Ένα άλλο θέμα για το οποίο θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε είναι το τι σας έκανε να πάρετε την απόφαση να ιδρύσετε το Αριστοξένειο Ωδείο και το Πολυάνειο Ωδείο Μητροπόλεως Κιλκίς.
κ. Ζαρ.- Η ίδρυση του Αριστοξένειου Ωδείου προέκυψε από έντονη επιθυμία δική μου αλλά και του πατέρα μου, να λειτουργήσουμε τη μουσική εκπαίδευση με τελείως διαφορετική νοοτροπία και πολλή αγάπη. Ο λόγος που παραμένει μέχρι και σήμερα, είναι η αύξηση των φιλόμουσων ανθρώπων και ειδικά των νέων. Αυτό εκτιμώ πως συμβάλλει ουσιαστικά στη δημιουργική συνεργασία των μελών κάθε κοινωνίας.
Όσο για το Πολυάνειο Ωδείο Ιεράς Μητροπόλεως Κιλκίς, κλήθηκα από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Απόστολο Παπακωνσταντίνου, να δημιουργήσουμε από κοινού, λίγο μετά την ενθρόνισή του, έναν χώρο τέχνης και πολιτισμού, που κοσμεί μέχρι και σήμερα την πόλη του Κιλκίς.
Συντ.- Εντυπωσιακό, θα μπορούσαμε να πούμε!
Μιλώντας για τα ωδεία και προηγουμένως για τα σχολεία, πιστεύετε ότι η ενασχόληση με τη μουσική βοηθάει γενικά τους ανθρώπους και πιο συγκεκριμένα τους εφήβους;
κ. Ζαρ.- Η ενασχόληση με τη μουσική, δημιουργεί υπέροχα συναισθήματα, ανεβάζει τις “δονήσεις” μας, εξελίσσει τη δημιουργικότητά μας, συνδέει ουσιαστικά τους ανθρώπους, εκμηδενίζει το χάσμα των γενεών, αναπτύσσει το πνεύμα, ακυρώνει την ανθρώπινη μοναξιά, διαμορφώνει χαρακτήρες στους ανθρώπους, στις πόλεις, στα κράτη και θέτει ουσιαστικές βάσεις για καλή ψυχική υγεία.
Οι έφηβοι τέλος εκτός των παραπάνω έχουν ανάγκη την κοινωνική καταξίωση, την οποία μπορούν να “συναντήσουν” μέσα από την μουσική τους εκπαίδευση (συναυλίες, ρεσιτάλ, ποικίλες καλλιτεχνικές δράσεις, διαγωνισμούς κ.ά.).
Συντ.- Αφού καταλήξαμε στο ότι η ενασχόλησή με τη μουσική προσφέρει τόσα πολλά σε εμάς, κατά την άποψή σας, στην Ελλάδα εκτιμάται η κλασική μουσική;Με ποιούς τρόπους θα μπορούσαμε να την εκτιμήσουμε περισσότερο και να κατανοήσουμε την αξία της;
κ. Ζαρ.- Είναι βέβαιο πως στην κουλτούρα του λαού μας δεν υπάρχει η “ευρωπαϊκή” μουσική. Αυτό φυσικά όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει κόσμος που την εκτιμά απεριόριστα αλλά και την σπουδάζει.
Ο πολιτισμός έχει ανάγκη τη φροντίδα, την αγάπη και την επένδυση φυσικά του κράτους. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε ο κόσμος εκπαιδεύεται, αποκτά με τον χρόνο κουλτούρα και αναγνωρίζει την ποιότητα, την οποία και αναζητά στην καθημερινότητά του.
Οι αιτίες για τις οποίες δεν συμβαίνει αυτό κατά τη γνώμη μου είναι σαφείς:
Αρχικά υπάρχουν πολύ λίγα επαγγελματικά μουσικά σύνολα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού και όλα σχεδόν με πολλά και σοβαρά προβλήματα (αστελέχωτα, έλλειψη στέγης, σαθρή και ελλιπής οργάνωση).
Για πολλά χρόνια οι περισσότερες εμφανίσεις των συμφωνικών ορχηστρών ολοκληρώνονταν με τρόπο απόμακρο για τους νέους και το πλατύ κοινό.
Η μουσική μας εκπαίδευση πορεύεται πια με πολλές ελλείψεις κι εμπόδια.
Οι περισσότεροι δήμοι της χώρας μας, στερούνται χώρων καλλιτεχνικών δράσεων. Και όσοι διαθέτουν, είναι κατασκευασμένοι με τέτοιον τρόπο, ώστε να αδυνατούν να καλύψουν με πληρότητα συναυλίες σχετικά μεγάλων μουσικών συνόλων.
Eίμαι βέβαιος πως, εάν οργανωθεί πρόγραμμα διάδοσης της ευρωπαϊκής μουσικής στη χώρα με τρόπο δελεαστικό για τους νέους, πολύ σύντομα θα βελτιωθεί η κατάσταση. Γενικότερα, όμως, πρέπει να επενδύσουμε άμεσα και ουσιαστικά στη διαχείριση της παρακαταθήκης του πολιτιστικού και πολιτισμικού μας πλούτου. Έχουμε την υποχρέωση να την εξελίξουμε, γιατί μόνο τότε θα αντικρύσουμε τον σεβασμό των υπόλοιπων κρατών-χωρών-λαών.
Συντ.- Όλες οι απαντήσεις σας ήταν εξαιρετικές και πιστεύω πως το άρθρο αυτό θα βάλει σε σκέψεις όποιον το διαβάσει. Και πάλι σας ευχαριστούμε για τον χρόνο και τις απαντήσεις σας, καλή συνέχεια!
κ. Ζαρ.- Ευχαριστώ πολύ, καλή συνέχεια!
ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
