Από την Ελένη Ξενίδου
Η Φόνισσα είναι μια νουβέλα που χρονολογείται το 1912, δηλαδή την περίοδο της νέας αθηναϊκής σχολής και γραμμένη από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Η πρωταγωνίστρια είναι η Χαδούλα ή αλλιώς Φραγκογιαννού, μια γριά με δύσκολο βίο, καταπιεσμένο από την πατριαρχική κοινωνία της εποχής. Η Φραγκογιαννού, με θολό μυαλό, σκοτώνει το εγγόνι της και καταλήγει να δολοφονεί κατά συρροή επιπλέον τέσσερα κορίτσια, εκ των οποίων τα δύο ήταν βρέφη και τα άλλα δύο μεγαλύτερα σε ηλικία. Μόνο αν διαβάσεις το βιβλίο μπορείς να καταλάβεις γιατί φτάνει σε αυτές τις πράξεις..
ΤΟ ΣΥΣΤΗΝΩ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ;
Το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον, ειδικά μετά τον πρώτο φόνο, και θα το σύστηνα σε άτομα που διαθέτουν την υπομονή να διαβάσουν ένα βιβλίο σχετικά δύσκολο ως προς τη γλώσσα, καθώς είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα (ιδιαίτερη γλώσσα του Παπαδιαμάντη που εναλλάσσει την καθαρεύουσα με την γλώσσα των εκκλησιαστικά κειμένων και την ντοπιολαλιά της Σκιάθου. Πιστεύω ότι είναι ένα κλασικό βιβλίο, αλλά και ταυτόχρονα διαφορετικό για την εποχή του -αλλά και την εποχή μας-, καθώς θίγει το θέμα της ανισότητας μεταξύ των φύλων δίνοντάς του ψυχομετρικές προεκτάσεις
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΣΟΥ ΧΡΑΚΤΗΡΑΣ – ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ;
Δεν θα μπορούσα να έχω αγαπημένο χαρακτήρα, διότι ο χαρακτήρας στον οποίο έχει δώσει πρωταγωνιστικό ρόλο ο Παπαδιαμάντης είναι η Χαδούλα. Για τα δευτερεύοντα πρόσωπα, δεν έχω αρκετά στοιχεία και έτσι δε θα ήθελα να εκφέρω άποψη. Την κυρά Χαδούλα δε θα μπορούσα να την αγαπήσω, ούτε καν να την συναισθανθώ. Μας την παρουσιάζει με τρόπο που ψάχνουμε να βρούμε λόγους να τη δικαιολογήσουμε, πράγμα πολύ ευφυΐες σαν αφηγηματική τεχνική αλλά δεν αναιρεί το γεγονός ότι ηθικολογικά δεν συμφωνώ με τις πράξεις της. Δεν μπορώ να ταυτιστώ με την Φραγκογιαννού και ούτε να την δικαιολογήσω, μπορώ μόνο να καταλάβω ότι οι δύσκολες συνθήκες που έζησε λόγω της πατριαρχικής κοινωνίας και των στερεοτύπων που περνούσαν μέσω αυτής, την έκαναν τόσο σκληρή και ψυχικά διαταραγμένη.
