Αναστασία Μπουταλά, Γ1
Οι σημαντικές διακρίσεις Ελλήνων αθλητών ώθησαν πολλούς από εμάς να αναλογιστούμε τα οφέλη του αθλητισμού, είτε σε αγωνιστικό επίπεδο είτε ως καθημερινή δραστηριότητα. Το αθλητικό ιδεώδες αποτελεί τη βασική αρχή και συνοψίζει τα ηθικά γνωρίσματα που πρέπει να χαρακτηρίζουν τον
αθλητή. Η ευγενής άμιλλα, ο συναγωνισμός με θεμιτά μέσα και δικαιοσύνη αποτελεί την κύρια αρχή του αθλητικού ιδεώδους.
Ο νέος στις προπονήσεις μαθαίνει να συναγωνίζεται και όχι να ανταγωνίζεται τους συναθλητές του, και στον αγώνα αυτόν να έχει ως γνώμονα την εντιμότητα και τη δικαιοσύνη, αρχές σημαντικές για όλη την πορεία της ζωής του. Ακόμα περισσότερο, κατανοεί, με την πάροδο του χρόνου, ότι αξία δεν έχει το έπαθλο αλλά η προσπάθεια, η άσκηση, οι εμπειρίες και τα βιώματα σε όλη την προετοιμασία.
Οι συναισθηματικοί δεσμοί με τους συναθλητές, οι επιτυχίες και οι απογοητεύσεις, η κριτική και ο έπαινος του προπονητή, οι γκρίνιες και τα παράπονα, οι αντιπαραθέσεις – σε έντονο ύφος μερικές φορές- χαράσσονται ανεξίτηλα στη μνήμη του και προσδίδουν μια άλλη διάσταση και προοπτική στη ζωή του.
Ας μη μας διαφεύγει και μία άλλη επίδραση του αθλητισμού. Ο νέος μέσα στην ομάδα κοινωνικοποιείται, μαθαίνει δηλαδή να σέβεται τους κανόνες, τους συναθλητές και τους αντιπάλους του. Ακόμα και αν διαφωνεί, κατανοεί ότι δεν μπορεί να ενεργεί ανεξάρτητα, ως μονάδα. Σιγά – σιγά μαθαίνει όχι στην ατομική αλλά στη συλλογική βούληση, και καλλιεργεί το πνεύμα της
συλλογικότητας, που κάποιες φορές προϋποθέτει να θυσιάσει το συμφέρον του για το κοινό όφελος της ομάδας.
Θα υποστηρίζαμε, επομένως ότι ο αθλητισμός συμβάλλει όχι μόνο στη σωματική αλλά και στην κοινωνική και πνευματική καλλιέργεια του νέου.