Συντακτική Ομάδα: Κα Ανέστη, είμαστε η συντακτική ομάδα του ηλεκτρονικού μαθητικού περιοδικού του σχολείου μας και θα θέλαμε να μας διαθέσετε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας για να σας πάρουμε μια συνέντευξη.
Διευθύντρια: Μπράβο, χαίρομαι πάρα πολύ που αποφασίσατε να ετοιμάσετε ένα ηλεκτρονικό έντυπο και φυσικά είμαι στην διάθεση σας.
Συντακτική Ομάδα: Γιατί γίνατε Διευθύντρια και δεν παραμείνατε στην θέση του απλού καθηγητή;
Διευθύντρια: Σε κάθε δραστηριότητα που έχουμε στην ζωή μας και σε κάθε μας δουλειά κάποια στιγμή δεν μας αρκεί να μένουμε στάσιμοι. Θα πρέπει να πάμε και ένα βήμα παρακάτω, να κάνουμε και κάτι άλλο και για την εμπειρία να δοκιμάσουμε και να μάθουμε και κάτι άλλο αλλά και να προσφέρουμε και να αποδώσουμε λίγο περισσότερο. Αφού δούλεψα αρκετά χρόνια ως απλή εκπαιδευτικός, θεώρησα κάποια στιγμή ότι μπορώ να προσφέρω στην υπηρεσία και στην εκπαίδευση και από την θέση της Διευθύντριας. Έτσι αποφάσισα να γίνω Διευθύντρια.
Συντακτική Ομάδα: Πόσα χρόνια βρίσκεστε σε αυτή τη θέση και με τι ακριβώς ασχολείστε;
Διευθύντρια: Είμαι 6 χρόνια Διευθύντρια. Τα προηγούμενα χρόνια ήμουν απλά καθηγήτρια, απλά εκπαιδευτικός, όχι δηλαδή πως αλλάζει ο ρόλος του εκπαιδευτικού ως προς την Διευθύντρια συνεχίζω να είμαι εκπαιδευτικός- όμως τώρα έχω ένα επιπλέον ρόλο: διευθύνω ένα σχολείο. Ένα σχολείο αποτελείται από το σύλλογο διδασκόντων, τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σε αυτό το σχολείο, από τους μαθητές ακόμη και από τους γονείς, δεν είμαστε δηλαδή μόνο εμείς που ερχόμαστε κάθε μέρα εδώ αλλά αποτελούν και οι γονείς σας ένα κομμάτι λειτουργίας του σχολείου. Ο ρόλος του Διευθυντή/Διευθύντριας στο σχολείο είναι να συντονίζει τη λειτουργία όλων αυτών των ανθρώπων. Ταυτόχρονα είμαι υπεύθυνη και για έναν άχαρο και βαρετό τομέα που είναι το διοικητικό κομμάτι δηλαδή να απαντώ σε έγγραφα που στέλνει το Υπουργείο, η Διεύθυνση, ο Δήμος και παράλληλα να φροντίζω για ό,τι χρειαζόμαστε στο σχολείο.
Συντακτική Ομάδα: Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σας και ποια η πιο χαρούμενη;
Διευθύντρια: Δύσκολες στιγμές δεν έχω και πάρα πολλές να θυμηθώ. Η πιο δύσκολη θα έλεγα ότι ήταν η απώλεια ενός μαθητή που είχα όταν ήμουν καθηγήτρια στο 1ο Γυμνάσιο. Αυτή ήταν η πιο δύσκολη περίοδος που έχω βιώσει στην Εκπαίδευση. Οι ευχάριστες στιγμές είναι ατέλειωτες, συνήθως προέρχονται από εσάς τους μαθητές/μαθήτριες και είναι και αυτό που για ΄μένα είναι το θετικό, το ευχάριστο, το καλό που με κρατάει να μένω (ακόμη) στην εκπαίδευση και να μην έχω φύγει στην σύνταξη, γιατί έχω αρκετά χρονιά υπηρεσίας. Είναι αυτή η ανατροφοδότηση που παίρνουμε καθημερινά από τους μαθητές, γιατί εσείς είστε η ζωντάνια στο σχολείο μας και από εσάς παίρνουμε όλη αυτή τη θετική ενέργεια. Γι’ αυτό και παραμένω στην εκπαίδευση και δεν συνταξιοδοτούμαι.
Συντακτική Ομάδα: Έχετε πότε σκεφτεί να εγκαταλείψετε την θέση σας; Αν ναι, γιατί;
Διευθύντρια: Να εγκαταλείψω την θέση μου ως Διευθύντρια; Όχι, δεν εγκαταλείπω ποτέ ό,τι ξεκινάω. Όταν αποφασίσω να κάνω κάτι,σε οποιαδήποτε δραστηριότητα της ζωής μου, μελετώ καλά από πριν αν μπορώ να το κάνω η όχι, αναζητώ τα εφόδια που μου χρειάζονται για να το κάνω, και ξεκινάω με πείσμα για να ολοκληρώσω αυτή τη διαδικασία. Αν συναντήσω δυσκολίες, απλώς αναδιπλώνομαι για λίγο (για να βρω πάλι τρόπους, εφόδια) και ξαναξεκινώ τη προσπάθεια.
Συντακτική Ομάδα: Για ποιο λόγο θέλατε να γίνετε Διευθύντρια στο Γυμνάσιο Κανήθου;
Διευθύντρια: Ήμουν Διευθύντρια και πριν σε άλλα σχολεία αλλά στο Γυμνάσιο Κανήθου ήρθα γιατί είναι κοντά στο σπίτι μου, γιατί είναι ένα μεγάλο σχολείο, γιατί είναι ένα καινούριο σχολείο, γιατί είναι ένα ωραίο σχολείο.
Συντακτική Ομάδα: Πως αισθανθήκατε τη φετινή ήμερα του Αγιασμού στο σχολείο μας;
Διευθύντρια: Οι εκπαιδευτικοί ερχόμαστε στο σχολείο λίγο πριν τον Αγιασμό. Εγώ ήρθα δέκα μέρες νωρίτερα στο σχολείο και γνώρισα τους συνάδελφους/εκπαιδευτικούς που είναι σε αυτό το σχολείο. Με αποδέχτηκαν, ήταν πάρα πολύ φιλόξενοι, βρήκα μια ανοιχτή και ζεστή αγκαλιά και αισθάνθηκα πάρα πολύ άνετα. Με εσάς στη συνέχεια, όταν σας γνώρισα, ένιωσα ακόμη καλύτερα και δεν αισθάνθηκα καθόλου άβολα.
Συντακτική Ομάδα: Ποια είναι η σχέση σας με τους μαθητές και τους καθηγητές;
Διευθύντρια: Με τους καθηγητές και τις καθηγήτριες είμαστε συνάδελφοι. Είναι καθαρά συναδελφική η σχέση. Είμαστε ο σύλλογος διδασκόντων, σε αυτόν ανήκω κι εγώ και με τους συνάδελφους δεν αισθάνομαι ότι είμαι κάτι διαφορετικό. Με τους μαθητές είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Υπάρχουν μαθητές και μαθήτριες με τους οποίους αισθάνομαι πάρα πολύ καλά. Υπάρχουν όμως μαθητές και μαθήτριες οι οποίοι δεν μπορούν να αποδεχτούν τους κανόνες της λειτουργίας του σχολείου, δεν μπορούν να τηρήσουν τα όρια τα οποία υπάρχουν πάντα στις σχέσεις όλων μας. Οι μαθητές αυτοί έρχονται στο γραφείο μου για να μπορέσω να συζητήσω μαζί τους να τους τονίσω τις υποχρεώσεις τους και για το πως θα πρέπει να φέρονται. Με αυτούς δεν αισθάνομαι και πολύ καλά. Αισθάνομαι λίγο άβολα, όμως προσπαθώ να συζητάω μαζί τους και να τούς εξηγώ, ότι δεν μπορεί είμαστε σε ένα χώρο τόσα πολλά άτομα – πλησιάζουμε τα 400 σε αυτό το σχολείο – και ο καθένας να κάνει το δικό του. Θα πρέπει ο καθένας μας, είτε είναι Εκπαιδευτικός, είτε προΐσταται ως Διευθυντής ή Υποδιευθυντής, είτε είναι απλός μαθητής, να τηρεί κάποιους κανόνες, για να μπορούμε να συνυπάρχουμε (να μη συγκρούονται τα δικαιώματα μας, οι γκρίνιες μας και οι φορτώσεις μας).
Συντακτική Ομάδα: Τι αισθάνεστε όταν τιμωρείτε ένα μαθητή;
Διευθύντρια: Σίγουρα δεν αισθάνομαι ευχάριστα! Είναι μια δύσκολη θέση, είναι ένας δύσκολος ρόλος αλλά έχει σχέση με αυτό που είπα πριν. Δεν τιμωρώ τους μαθητές εύκολα. Υπάρχουν στάδια/βήματα πριν την τιμωρία: πρώτα κάνουμε μια συζήτηση όπου τους εξηγώ πως πρέπει να τηρούν τους κανόνες λειτουργίας του σχολείου, πως θα πρέπει να φέρονται ώστε η συμπεριφορά τους να είναι αποδεχτή από το σύνολο του σχολείου. Όταν πια δεν μπορούν να κατανοήσουν και να περιορίσουν την λανθασμένη τους συμπεριφορά τότε αναγκάζομαι να βάλω κάποιες ποινές που και αυτές πάλι έχουν στάδια: πρώτα είναι η επίπληξη, μετά είναι η πιο σοβαρή τιμωρία, μετά σοβαρότερη και σοβαρότερη έως ότου αυτοί να μπορέσουν να καταλάβουν ότι δημιουργούν πρόβλημα, όχι τόσο σε μένα, αλλά περισσότερο στο σύνολο του σχολείου, στους συμμαθητές τους, στους εκπαιδευτικούς αλλά κυρίως στη δική τους επίδοση στα μαθήματα.
Συντακτική Ομάδα: Πείτε μας κάποια πράγματα για τον εαυτό σας που δεν γνωρίζουμε και θα θέλατε να τα ξέρουμε.
Διευθύντρια: Για τον εαυτό μου, δεν μπορώ να πω κάτι που θα πρέπει να ξέρετε, γιατί δεν μου αρέσει να προβάλλω τον εαυτό μου, δεν μπορώ να σας πω εγώ κάποια πράγματα για να με γνωρίσετε. Νομίζω ότι αυτό θα έρθει με το χρόνο, με τις δραστηριότητες που θα κάνουμε, με τις επαφές που θα έχουμε, με όσους με βλέπουν στην τάξη, με κάποιες άλλες δραστηριότητες που προγραμματίζουμε και θα κάνουμε από δω και πέρα και θα είμαστε περισσότερες ώρες μαζί. Έτσι θα με γνωρίσετε και νομίζω ότι έτσι είναι καλύτερα να γνωρίζουμε τους ανθρώπους, όχι “εγώ θα σας πω ποια είμαι” και να φτιάξω μια εικόνα έτσι όπως εγώ τη θέλω. Το καλύτερο είναι να με γνωρίσετε εσείς μέσα από την συμπεριφορά μου. Τότε θα είναι και πιο αληθινή η εικόνα.
Συντακτική Ομάδα: Ποια είναι τα σχέδια σας για το σχολείο μας για τη φετινή χρονιά;
Διευθύντρια: Τα σχέδια δεν είναι δικά μου, τα σχέδια είναι όλου του συλλόγου διδασκόντων. Όλοι μας (όπως είπα και πριν) εκπαιδευτικοί, Υποδιευθυντές και εγώ, προγραμματίζουμε κάποια πράγματα, προγραμματίζουμε κάποια προγράμματα, κάποιες εκπαιδευτικές επισκέψεις, γίνεται μια αναζήτηση μήπως μπορέσουμε να βρούμε σε κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εταίρους για να κάνουμε ένα πρόγραμμα (Erasmus). Θα είναι νομίζω μια καλή ευκαιρία κι εσείς να βοηθηθείτε και να βγείτε στο εξωτερικό τα επόμενα 2 ή 3 χρονιά (ομάδες εννοώ) να επισκεφτείτε άλλα σχολεία στο εξωτερικό. Δεν είναι προσωπικός μου αυτός ο προγραμματισμός, είναι όλου του συλλόγου, όλων των εκπαιδευτικών, όλοι μαζί προγραμματίζουμε, βάζουμε στόχους, αναζητάμε λύσεις και πορευόμαστε για να το επιτύχουμε.
Συντακτική Ομάδα: Ευχαριστούμε πολύ για τον πολύτιμο χρόνο σας.
Διευθύντρια: Κι εγώ σας ευχαριστώ.
