Σημείωμα για τη Γ. Λυμπέρη στα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής
Η Γεωργία (Σεϊτανάκη) Λυμπέρη γεννήθηκε το 1914 στη Σμύρνη. Η γειτονιά της στην πόλη ήταν ο Άγιος Τρύφωνας και ο πατέρας της ήταν μεσίτης.
Από τη Μικρασιατική καταστροφή, όπου ήταν περίπου 8 ετών, είχε μνήμες και θυμόταν τον εαυτό της σαν μικρό παιδί μέσα στο χάος των γεγονότων πάνω σε ένα μικρό πάπλωμα επάνω σε μία χειράμαξα. Θυμόταν την επιβίβασή της στο καράβι κατά την εγκατάλειψη τής πόλης, τον κόσμο πάνω στο πλοίο και τις φωτιές που πυρπόλησαν την πόλη. Η γειτονιά της ήταν από τις περιοχές που κάηκαν ολοσχερώς.
Η πρώτη στάση τους με το πλοίο ήταν ένα νησί, μάλλον η Χίος. Μετά από κάποιο διάστημα μεταφέρθηκαν στον Πειραιά, όπου έμειναν κάπου προσωρινά. Η οικογένεια αποτελούνταν από τον πατέρα Θεόδωρο, τη μητέρα της Αικατερίνη και τη γιαγιά της την Καλλιόπη. Ήταν μοναχοπαίδι.
Η μητέρα της απεβίωσε γρήγορα μέσα στα επόμενα χρόνια των μετακινήσεων και της προσαρμογής στη νέα ζωή, μαζί με μία μεγάλη λύπη όταν κέρδισαν το λαχείο, αλλά κράτησε όλο το ποσό ο φίλος με τον οποίο το είχε αγοράσει μαζί ο πατέρας της, αλλά είχε φυλάξει εκείνος το λαχνό.
Η ίδια η Γεωργία προσβλήθηκε κατά το πρώτο διάστημα στην Ελλάδα από τυφοειδή πυρετό (πιθανά λόγω των υγειονομικών συνθηκών που επικρατούσαν) και κινδύνεψε σοβαρά η ζωή της.
Από τον Πειραιά μεταφέρθηκαν και έζησαν για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εν τέλει επέστρεψαν στην Αθήνα και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην περιοχή των Τζιτζιφιών Καλλιθέας σε μία μικρή προσφυγική μονοκατοικία.
Στα κατοπινά χρόνια παντρεύτηκε και απέκτησε δύο γιους. Απεβίωσε το 2001.
