Στις αρχές Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκαν διασχολικοί αγώνες Ανώμαλου Δρόμου στο Άλσος της Νέας Σμύρνης. Όταν η κ. Ίσαρη, η γυμνάστριά μας, μας ανακοίνωσε την πιθανή συμμετοχή του σχολείου μας σε αυτούς τους αγώνες, ενθουσιάστηκα! Έτσι, είπε σε εμένα και σε άλλους συμμαθητές μου να πάρουμε μέρος. Δέχτηκα με προθυμία, επειδή λατρεύω τον αθλητισμό, την άσκηση και ιδιαίτερα το τρέξιμο μεσαίων αποστάσεων .
Έτσι, εκείνο το πρωί ,οι συμμαθητές μου κι εγώ, με τη συνοδεία της γυμνάστριάς μας, κατευθυνθήκαμε στον χώρο των αγώνων. Τις προηγούμενες ημέρες ,ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, που με ανυπομονησία περίμενα να έρθει η συγκεκριμένη ημέρα. Όμως, το τελευταίο βράδυ πριν τους αγώνες ,άρχισα να αγχώνομαι κι έτσι δεν κοιμήθηκα καλά. Το επόμενο πρωί, ήμουν έτοιμη πολύ νωρίς και αισθανόμουν κάπως νευρική. Αναρωτιόμουν εάν θα έρθουν όλοι γρήγορα στο σημείο συνάντησης και αν θα είμαστε στην ώρα μας στο χώρο των αγώνων.
Όλα βέβαια πήγαν καλά και φτάσαμε όλοι στο Άλσος της Νέας Σμύρνης την ώρα που έπρεπε .Όταν βρεθήκαμε εκεί, με μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι είχαν μαζευτεί πάρα πολλά σχολεία ! Τα έχασα! Ήξερα πως το σχολείο μας, θα έπαιρνε μέρος σε αγώνες 3.000 μέτρων για τα αγόρια και 2.000 μέτρων για τα κορίτσια. Στις 10 π.μ. ανακοινώθηκε η σειρά μας .Ήμαστε περίπου 85 κορίτσια. Συγκεντρωθήκαμε στη γραμμή της εκκίνησης, όλες έτοιμες να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό! Ένιωθα τρομερή πίεση και άγχος! Όταν δόθηκε το σήμα της εκκίνησης, όλες κάναμε μια δυναμική αρχή! Στη μεγάλη ανηφόρα, τα περισσότερα κορίτσια άρχισαν να κουράζονται… Εγώ τότε άρχισα να περνάω μπροστά από τις συναθλήτριές μου… Δεν είχα βάλει τα δυνατά μου από την αρχή κι έτσι είχα αρκετές δυνάμεις για να καταφέρω να περάσω τα υπόλοιπα κορίτσια… Δεν κοιτούσα δεξιά η αριστερά, αλλά μόνο ευθεία… Η ένταση άρχισε να φεύγει και η πίεση να μειώνεται… Ήμουν συγκεντρωμένη συνεχώς στον στόχο μου. Από κάποιο σημείο και μετά είχαμε μείνει λίγες αθλήτριες και τώρα ο συναγωνισμός ήταν σκληρός. Όμως, άρχιζα να απολαμβάνω τον αγώνα και πιο ελεύθερη να τρέχω προς τον στόχο μου. Λίγα μέτρα πριν το τέρμα ήμουν τόσο ενθουσιασμένη! Τελικά βγήκα πρώτη! Ήταν τόσο ωραίο συναίσθημα!…
Μετά τη λήξη των αγώνων, έγιναν οι απονομές των αθλητών. Όλα ήταν πολύ ωραία ! Η επιστροφή βέβαια ήταν πιο ευχάριστη… Χαλαροί όλοι πια τώρα,γεμάτοι με ωραίες αναμνήσεις, μιλούσαμε και απολαμβάναμε την παρέα και τη διαδρομή! Ευχαριστώ την κ. Ίσαρη και τους συμμαθητές μου γι’ αυτήν την όμορφη εμπειρία που είχαμε! Ο αθλητισμός ,σίγουρα, είναι καλός για όλους, όμως πάνω απ’ όλα ας μην ξεχνάμε πως σημασία δεν έχει η τελική νίκη, αλλά η χαρά της συμμετοχής!
Ευαγγελία Καρνασιώτη (Γ1)
