Διαβάσαμε το ποίημά του Ζακ Πρεβέρ ‘’Βγαίνοντας από το σχολείο’’ και
θελήσαμε να γίνουμε για λίγο ποιητές, γράφοντας το δικό μας ποίημα-
φυγή από ό,τι μας καταπιέζει. Σας καλούμε να ταξιδέψετε για λίγο μαζί
μας στους φανταστικούς κόσμους μας!
Βγαίνοντας απ’ το σχολείο,
αντικρίσαμε έναν πελώριο
σιδηρόδρομο.
Τον καβαλήσαμε και μας
πήγε μακριά
στα όρη,
τα απέραντα και τα τεράστια βουνά.
Ξάφνου σε μία στροφή ήρθε η ώρα
και πήρε μπρος στην ανηφόρα.
Σταματήσαμε και τι να δούμε;
Χιλιάδες αστέρια να φεγγοβολούνε.
Του γυρισμού η ώρα άρχισε να μας κυνηγάει,
αλλά το τρένο απλά δεν σταματάει.
Τικ, τακ, τοκ, τοκ η κατηφόρα
και πήραμε μεγάλη φόρα.
Όλη την Γη γυρίσαμε,
και ο γυρισμός μας πήρε ίσαμε.
Ώσπου τον πιάσαμε και τον πατήσαμε
και πάλι καλά δεν τον γνωρίσαμε.
Και κάπως έτσι περνούσε η ώρα
με ανηφόρα
και κατηφόρα
Αντώνης Δημητριάδης Β1
Ο Χαμογελαστός Πύργος του Άιφελ
Βγαίνοντας από το σχολείο,
βρισκόμαστε ξαφνικά στο Παρίσι.
Προχωρούσαμε ανάμεσα στα
ψηλά δέντρα που μας χαιρετούσαν,
τους κεφάτους ανθρώπους που τραγουδούσαν,
και κάπως έτσι, φτάσαμε στον Πύργο του Άϊφελ.
Καθώς τον κοιτάζαμε με δέος, εκείνος
μας χαμογέλασε,
και έπειτα, άρχισε να μετακινείται,
λέγοντάς μας να τον ακολουθήσουμε.
Κατά την διάρκεια της διαδρομής,
μάθαμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα
για εκείνον και κάναμε όμορφες συζητήσεις.
Τέλος, φτάσαμε
στο πιο ψηλό σημείο της πόλης όπου
μπορούσαμε να την θαυμάσουμε ολόκληρη,
με κάθε λεπτομέρεια.
Ε.Γ
Βγαίνοντας από το σχολείο
Με πιάνει μια μελαγχολία
Όταν μπροστά μου βρίσκεται η πολυκατοικία .
Είναι τεράστια γεμάτη με τσιμέντα
Και κρύβει από τα μάτια μας
Όλη την ωραία θέα .
Παρά πολύ θα ‘θελα μπροστά
Να βλέπω δέντρα
Και πίσω από αυτά
Την θάλασσα την όμορφη πλανεύτρα.
Ξέρω πως είναι αδύνατο
Αυτό να αλλάξει τώρα
Για αυτό και εγώ βγαίνοντας από το σχολείο
Γρήγορα προσπερνώ αυτό το άσχημο τοπίο.
Στο δρόμο μου που συναντώ
Δύο ωραία πάρκα
Αισθάνομαι χαρούμενα μ’ αυτήν την πρασινάδα
Ανδρέας Κλεισαρχάκης Β2
Βγαίνοντας από το σχολείο
Συναντήσαμε μια γέφυρα μαγική
Που μας καλούσε να ταξιδέψουμε μακριά από την Αμερική
Με τα φτερά της φαντασίας μας, σε κόσμους μακρινούς
Όπου οι ήλιοι θα λάμπουν κι οι νύχτες θα μας χαμογελούν.
Προχωρώντας στο ταξίδι, με όνειρα παιδιών στα χέρια,
Σε θάλασσες χρυσές και βουνά κρυμμένα
Από το κρύο που τα πληγώνει,
Τα αστέρια μας οδηγούσαν,
Σε μονοπάτια φωτεινά ΄
Και τα μυστικά της φύσης
Μας ψιθυρίζουνε γλυκά
Στον κόσμο αυτόν τον μαγικό, θα μιλήσετε σε
φωτεινά χρώματα
Που καθώς προχωράνε αφήνουν νότες,
Που από ζωή είναι γεμάτα
Και γελούν σαν μικρά παιδιά.
Κάθε στιγμή ένα θαύμα, κάθε βήμα μια ευχή
Και η φαντασία μας επιτέλους είναι έτοιμη για στέψη.
Είναι πια ελεύθερη να δράσει
Και να μας δείξει το ταλέντο της,
Να λάμψει.
Ζέφη Λιονάκη, Β2
Βγαίνοντας από το σχολείο
συναντήσαμε ένα αστέρι
κι ένα τρενάκι που με περίμενε
κι έκατσα με το αστέρι στο τρενάκι
Και ξεκίνησε το τρενάκι
για να πάω πολύ ψηλά
Μέχρι έξω από τη γη
Και κοιτούσα κάτω
κι είδα ολόκληρη τη γη
Και φοβήθηκα
Αλλά το αστέρι κράτησε το χέρι μου
για να βγω έξω από το τρενάκι,
για να πετάω μαζί με το αστέρι
Και να δούμε πολλούς πλανήτες κι αστέρια
Και να πάω στο φεγγάρι
για να δω ολόκληρη τη γη
που ήταν τόσο ωραία.
Και στο τέλος το τρενάκι ήρθε πάλι
με το αστέρι
για να γυρίσω πίσω στη γη
Κι όταν έφτασα μέχρι το σπίτι μου
Χαιρέτησα το τρένο και το αστεράκι
Κι αυτά έφυγαν….
Ελμελίγκι Μάλακ Β5
Βγαίνοντας από το σχολείο συναντήσαμε το ροζ τρένο που μας πήρε για την Αίγυπτο.
Στην Αίγυπτο είδαμε πολλές καμήλες, πυραμίδες και τον τάφο του Φαραώ.
Η ζέστη αφόρητη, ο ιδρώτας έσταζε πάνω στο κουρασμένο κορμί μου. Στο τέλος
επιστρέψαμε πίσω στο σχολείο μέσα στην άμμο και καταϊδρωμένοι.
Ελευθερία Ξανθουδάκη Β1
4/12/2024
Βγαίνοντας από το σχολείο
Συναντήσαμε ένα αεροπλάνο
Που μας πάει όπου θέλουμε
Και όπου μπορούμε να φανταστούμε
Σε θάλασσες, σε άλλες χώρες σε βουνά
Παντού
Ώσπου χτυπάει το αεροπλάνο σε ένα παγόβουνο
Και πέφτουμε
Μαζί με τις πολικές αρκούδες
Στο Βόρειο Πόλο
Βλέπουμε τον Άγιο Βασίλη με τους ταράνδους
Και όλα τα δώρα στο σακί του
Ανεβαίνουμε στο έλκυθρο
Με προορισμό το σπίτι
Στυλιανός Λιώρας Β2
Όταν βγήκαμε από το σχολείο
Είδαμε μία τεράστια θάλασσα
Και ήρθε ένας δράκος
Και τον καβαλήσαμε
Και μας πήγε γύρω από τη γη
Και γύρω απ’ τον ήλιο
Και όταν κατεβήκαμε
Περπατούσαμε πάνω σ’ένα ουράνιο τόξο
Και φτάσαμε στο τέλος του
Και βρήκαμε μία τσουλήθρα
Που μας πήγε πίσω στο σπίτι μας
Φτιαγμένο από σύννεφα
Διονύσης Χαντζόπουλος Β5
Βγαίνοντας από το σχολείο
Συναντήσαμε
‘Έναν μεγάλο σιδηρόδρομο
Μας πήρε μαζί του
Σε ταξίδι μαγικό
Σε χώρες με ήλιους λαμπερούς
Και βουνά χιονισμένα
Με ανθρώπους χαρούμενους
Και παιδιά ευτυχισμένα
Που παίζουν στους δρόμους
Παιχνίδια που δεν είχαμε ξαναδεί
Κάναμε στάση σε τόπους
Που είναι όλο Χριστούγεννα
Ή όλο Καλοκαίρι
Και κατεβήκαμε στις χώρες
Που ζει ο Χάρρυ Πόττερ, η Εσμεράλδα
Ο Δον Κιχώτης και ο Σέρλοκ Χολμς
Δεν πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΧΕΛΙΟΥΔΑΚΗ, Β5
