Σαραπάρη Αναστασία Α4
Ένα γκρουπ εθελοντών μαθητών-τριών του σχολείου μας, συμμετείχε στα μέσα της σχολική μας χρονιάς,στο πρόγραμμα » Σχολεία Για Όλους». Μέσα σε λίγους μήνες, μπορέσαμε να δημιουργήσουμε με επικεφαλής την κ. Γεωργία Γκανά ένα θεατρικό έργο σχετικό με την προσφυγιά και την ισότητα. Το θεατρικό, λοιπόν, αυτό το παρουσιάσαμε πρόσφατα στο θέατρο ΚΑΠΠΑ στην Περαία Θεσσαλονίκης μαζί με άλλα σχολεία.
«Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΕΡΑ »
Είχε κιόλας φτάσει το μεγάλο πρωινό. Ξύπνησα νωρίς νωρίς για να ετοιμαστώ και να περπατήσω στο σχολείο μου. Με που έφτασα στον χώρο του σχολείου αντίκρισα τους καινούργιους μου φίλους που γνώρισα από το πρόγραμμα. Η ώρα πέρασε γρήγορα καθώς μιλούσαμε και κάναμε πρόβες. Χωριστήκαμε από τους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου και πήραμε παρουσίες για να επιβιβαστούμε στα πούλμαν. Μαζέψαμε τις τσάντες μας και τον εξοπλισμό-αξεσουάρ και φύγαμε για τα λεωφορεία. Περάσαμε ωραία στην διαδρομή δεν μπορώ να πω. Ακούγαμε μουσική, συζητούσαμε….ωραία φάση!
Με το που φτάσαμε στο κτίριο, άρχισε ξαφνικά το άγχος να με βαράει στο στομάχι! Μπαίνοντας στο θέατρο με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι πρόκειται για κάτι σημαντικό. Βρήκαμε τις θέσεις μας και παρακολουθούσαμε τα υπόλοιπα σχολεία που εξασκούσαν τα τραγούδια που οι ίδιοι θα παρουσίαζαν με συνοδεία διάφορων οργάνων. Ήταν φανταστικά! Λίγο αργότερα κάναμε κι εμείς μια πρόβα και ξανακάτσαμε στις βελούδινες θέσεις μας. Σε περίπου μισή ώρα από όσο θυμάμαι, είχαν φτάσει οι γονείς των μαθητών και μερικοί επίσημοι. Οι διοργανωτές του προγράμματος » Σχολεία Για Όλους» έκαναν μια εισαγωγή πριν ξεκινήσουν τα έργα που είχε προετοιμάσει κάθε σχολείο.
Μετά από δυο τρία σχολεία ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ Η ΩΡΑ! Σηκωθήκαμε όλα τα παιδιά και κάνοντας τη γύρα του θεάτρου καταλήξαμε στα παρασκήνια. Όλοι αρχίσαμε να πανικοβαλλόμαστε. Δεν έλειπαν παρόλ” αυτά και τα αστειάκια μας για να φτιάξει λίγο το χαοτικό κλίμα 
. Τα κορίτσια ετοιμαστήκαμε και φρεσκαριστήκαμε λίγο πριν βγούμε στη σκηνή. Την 1η σκηνή την είχε αναλάβει η Α ομάδα, στην οποία δεν συμμετείχα. Και πάλι καλά, διότι είχε τα πιο πολλά λόγια! Τελειώνοντας η 1η σκηνή, καθώς τα παιδιά κατέβαιναν τα μικρά σκαλάκια, τους επαινέσαμε όλους. Έρχεται όμως μπούμερανγκ ο πανικός για την Β ομάδα! Αγχωμένοι όλοι μας βγήκαμε στο φως των προβολέων και…ήταν η ώρα μας να λάμψουμε! Στην σκηνή επικρατούσε αγωνία μην κάνει κάποιος κάτι λάθος, μα τα καταφέραμε!
Η αγαπημένη μου σκηνή ήταν εκείνη με τα 7 παιδιά. Και φυσικά ότι στο τέλος μας κέρασαν δωρεάν χυμούς και σάντουιτς!!!
Βάζοντας τελεία στο θεατρικό μας, νιώθαμε ανάμεικτα συναισθήματα. Περήφανοι με την παρουσίαση όλης μας της δουλειάς, χαρά που χάναμε σχολείο , ενθουσιασμό για την επιτυχία μας, στεναχώρια που όλο αυτό είχε τελειώσει. Δεν μας ένοιαζε τόσο. Αυτό που μετρούσε ήταν η αξέχαστη εμπειρία που είχαμε λάβει. Έτσι λοιπόν, κλείνουν οι προβολείς!
ΣΑΡΑΠΑΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Α4
