Στις 11 Νοεμβρίου γιορτάζεται στη Γερμανία (και σε άλλες περιοχές) ο Άγιος Μαρτίνος (Sankt Martin), επίσκοπος της φραγκικής πόλης Τουρ (Tour). Για τα παιδιά είναι μια ξεχωριστή μέρα, η λεγόμενη Martinstag, μέρα γιορτής, κατά την οποία πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι κρατώντας χάρτινα φαναράκια και τραγουδώντας παιδικά τραγούδια, και μαζεύουν δώρα και διάφορες λιχουδιές.

Ποιος όμως ήταν ο Άγιος Μαρτίνος; Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Μαρτίνος, ένας ρωμαίος στρατιώτης στην υπηρεσία του Καίσαρα. Είχε καταταγεί πολύ μικρός, μόλις 15 χρονών. Μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα έπρεπε να μεταφέρει ένα μήνυμα σε μία άλλη πόλη. Χιόνιζε πολύ! Καβάλησε το άλογό του, φορώντας ένα ζεστό κόκκινο χιτώνα. Έκανε πολύ κρύο! Ξαφνικά, βλέπει στο δρόμο του ένα φτωχό άντρα, ο οποίος πεινάει, κρυώνει και ζητάει βοήθεια. Χωρίς δεύτερη σκέψη κόβει το ζεστό του χιτώνα στα δύο και τον μοιράζεται με τον φτωχό. (Έτσι παριστάνεται και στην αγιογραφία: σαν Ρωμαίος ιππέας που σκίζει με το σπαθί το χιτώνα του στα δυο και χαρίζει τον μισό σε έναν ζητιάνο.) Τότε καταλαβαίνει ότι δεν θέλει να είναι πλέον στρατιώτης. Από εδώ και πέρα θέλει να βοηθάει μόνο τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Έτσι, φεύγει από τον στρατό και βαφτίζεται Χριστιανός. Γίνεται Επίσκοπος της Tour και για 30 χρόνια κάνει αγαθοεργίες και βοηθάει θεραπευτικά πολλούς αρρώστους. Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου του 397 σε ηλικία 81 ετών. Μετά τον θάνατο του αγιάστηκε και τιμάται κάθε χρόνο αυτή την ημέρα.

Martinszug (Η παρέλαση του Αγίου Μαρτίνου)

Κάθε χρόνο στις 11 Νοεμβρίου, όταν νυχτώσει, στη Γερμανία –κυρίως στις περιοχές γύρω από τον Ρήνο– παιδιά όλων των ηλικιών διασχίζουν τις συνοικίες ακολουθώντας τον Σανκτ Μάρτιν, έναν καβαλάρη ντυμένο με τη ρωμαϊκή στολή του λεγεωνάριου, σε μια πομπή (Laternenumzug) με χρωματιστά φαναράκια (Laterne) και τραγουδάνε παραδοσιακά τραγούδια αφιερωμένα στον Άγιο Μαρτίνο (Martinslieder). Τα φαναράκια είναι φτιαγμένα από τα ίδια τα παιδιά, τα οποία φτιάχνουν μαζί με τους δασκάλους τους από διαφανές χρωματιστό χαρτί για να τους φωτίζουν το δρόμο στην παρέλαση. Η πομπή τελειώνει συνήθως σε μια πλατειά οπού ανάβουν μια μεγάλη φωτιά (Martinsfeuer) και τα παιδιά χορεύουν γύρω από την φωτιά τραγουδώντας τα παραδοσιακά τραγούδια. Σε πολλά μέρη, τα παιδιά λαμβάνουν Weckmänner (στον ενικό: Weckmann), ένα γλυκό ψωμάκι που μοιάζει με τσουρέκι, ή Martinsbrezel, κουλουράκια,να μοιραστούν με τους άλλους. Μετά την πομπή (Martinszug), τα παιδιά πηγαίνουν σε ομάδες 4-5 παιδιών από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας ένα από τα παραδοσιακά τραγούδια στους νοικοκύρηδες και μαζεύουν γλυκά,  καραμέλες, φρούτα ή μπισκότα ως ανταμοιβή για το τραγούδι τους.

Εκτός όμως από την παρέλαση με τα φαναράκια και τις φωτιές, τρώνε  «γλυκά του Αγίου Μαρτίνου» και τη «χήνα του Αγίου Μαρτίνου», ένα νοστιμότατο φαγητό: χήνα ψημένη  με μήλα, σταφίδες και κάστανα που συνοδεύεται από κόκκινο λάχανο βρασμένο με γαρίφαλα. Η παράδοση λέει ότι ο Σανκτ Μάρτιν όταν ήταν στρατιώτης κρύφτηκε σε ένα στάβλο με χήνες για να μην τον βρουν οι εχθροί, αλλά οι χήνες έκαναν τόσο θόρυβο που τον πρόδωσαν. Λένε πως γι` αυτό τον λόγο στις 11 Νοέμβριου ένα από τα πολλά φαγητά που μαγειρεύονται είναι και η χήνα, για να τιμωρηθεί ο προδότης.

Αυτό το γερμανικό έθιμο έχει ως σκοπό να μας μάθει τη σημασία του να μοιράζεσαι και να προσφέρεις χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα .Ο Άγιος της Συμπόνιας που μοιράστηκε όλα τα υπάρχοντά του με τους συνανθρώπους τους, μας διδάσκει το νόημα της συμπαράστασης και στήριξης αυτών που το έχουν ανάγκη. Ένα νόημα τόσο επίκαιρο στις μέρες μας, αφού όπως λέει και μια γερμανική παροιμία: «Μοιρασμένη χαρά, είναι διπλή χαρά, μοιρασμένος πόνος, είναι μισός πόνος».  (Πηγές: http://www.dw-world.de, http://de.wikipedia.org)