Την περασμένη Τετάρτη έζησα έναν εφιάλτη, πήγα αδιάβαστος στο σχολείο. Ήταν η πρώτη φορά που μουσυνέβη αυτό.

  Όταν ξύπνησα το πρωί, ήταν γύρω στις 8 η ώρα. Έτσι έβαλα τα βιβλία και τη κασετίνα μες στη τσάντα και έτρεξα για το σχολείο. Όταν έφτασα στο σχολείο η προσευχή είχε ήδη τελειώσει και μπήκαμε στην τάξη. Η δασκάλα άργησε να έρθει στον πάνω όροφο κι εγώ έψαχνα δικαιολογία. Ξαφνικά, άκουσα τα παιδιά στο διπλανό θρανίο, να συζητούν για ένα επαναληπτικό στα μαθηματικά. Τα μάτια μας γούρλωσαν! Σε λίγο μπήκε η κυρία στην τάξη και μας μοίρασε τα φυλλάδια.

  Ήξερα πως έπρεπε να σταθώ στα τρεμουλιαστά μου πόδια και να πω τι πραγματικά συνέβη. Πήρα το θάρρος και είπα μπροστά σε όλη την τάξη: «Είμαι αδιάβαστος», με δυνατή φωνή.

  Τα αποτελέσματα ήταν ότι επειδή έχουμε έξι ώρες την ημέρα η κυρία με έβαλε «6» φορές στο αδιάβαστος.

  Τα περισσότερα παιδιά με ρώτησαν γιατί το έκανα αυτό, κι εγώ απάντησα:

«Βγήκα για μια βόλτα στη γειτονιά και παρασύρθηκα από τα παιδιά που ήταν εκεί και μου έλεγαν να κάτσω κι άλλο μαζί τους».

  Εκείνη την ώρα του σχολείου η ντροπή μου ήταν απερίγραπτη και το πρόσωπό μου κατακόκκινο. Έτσι με βαριά καρδιά έδωσα όρκο να μην ξαναπάω αδιάβαστος στο σχολείο. 

                                Γιαλαμπούκης Γιώργος