Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε η Εκκλησία μας, ήδη από την εποχή των Αποστόλων, ήταν η νόθευση της διδασκαλίας του Χριστού. Κάποιοι χριστιανοί, είτε επηρεασμένοι από άλλες θρησκείες και φιλοσοφίες είτε γιατί έβαζαν τις δικές τους απόψεις πάνω από την πίστη της Εκκλησίας μας, διέδιδαν διδασκαλίες, που ήταν αντίθετες προς την Αγία Γραφή.                                                                                                                              Οι αιρέσεις, γεννιούνται  από τη στιγμή που προσπαθεί κάποιος από μόνος του, με βάση τη δική του λογική, να ερμηνεύσει την Αγία Γραφή. Όλοι όσοι προσπάθησαν να κατανοήσουν την Αγία Γραφή, χωρίς την βοήθεια της Εκκλησίας, των Αγίων Πατέρων, όλοι κατέληξαν σε αίρεση.                                                                                                                                                     Η Εκκλησία μας από την αρχή  επεσήμαινε και  συνεχίζει να επισημαίνει τους κινδύνους που κρύβει  κάθε εμπλοκή με το φαινόμενο της αίρεσης. Οι κίνδυνοι αυτοί είναι πνευματικοί και φυσικοί. Πνευματικοί κίνδυνοι είναι όσοι αναφέρονται στο αιώνιο μέλλον του ανθρώπου και στη σωτηρία του. Αυτοί είναι και οι σοβαρότεροι, αν και δεν γίνονται  άμεσα αισθητοί, αφού η αίρεση είναι κατάσταση πού οδηγεί μακριά από τον  Θεό, μακριά από την αλήθεια και αποκλείει  τον άνθρωπο από τη σωτηρία. Υπάρχουν όμως  και οι φυσικοί κίνδυνοι, αυτοί πού αναφέρονται στην παρούσα κατάσταση του ανθρώπου και είναι πιο αισθητοί.Η  έξαρση των φυσικών αυτών κινδύνων στην εποχή μας οδήγησε κορυφαία όργανα της Ευρωπαϊκή Ένωσης να λάβουν αποφάσεις για την αντιμετώπισή τους και να εκδώσουν συγκεκριμένες     οδηγίες προς τα κράτη – μέλη (από τις οποίες καμία δεν έχει εφαρμοστεί στη χώρα μας). Πρόκειται για αλλοιώσεις στην ανθρώπινη προσωπικότητα και άλλες αρνητικές επιπτώσεις, αφού έχει διαπιστωθεί  ότι πολλές από τις σύγχρονες αιρέσεις  «επιδίδονται σε παράνομες ή εγκληματικές δραστηριότητες  και  σε παραβιάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως σε κακομεταχείριση, σεξουαλική βία, εγκλεισμούς, σωματεμπόριο, ενθάρρυνση επιθε­τικής συμπεριφοράς, σε προπαγάνδα ρατσιστικών ιδεολογιών, σε φορολογικές απά­τες, μεταφορές κεφαλαίων, εμπόριο όπλων, δια­κίνηση ναρκωτικών, παραβίαση του δικαιώματος της εργασίας , σε παράνομη άσκηση της  ια­τρικής ή σε ομαδικές αυτοκτονίες  κ.λπ.» (Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τις σέκτες (οργανωμένες ομάδες προσώπων ) στην Ευρώπη της  29/2/1996).

Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω παραδείγματα ομαδικών αυτοκτονιών στους κόλπους αιρέσεων:

α) Γουϊάνα 8 Νοεμβρίου 1978: Ομαδική αυτοκτονία 914 οπαδών του παρανοϊκού πάστορα Jim Jones. Τα μέλη αναγκάστηκαν να πιούν αναψυκτικό με κυάνιο, υπακούοντας στην εντολή του αρχηγού. Κάποιοι που αρνήθηκαν, εκτελέστηκαν αμέσως με όπλο. Πρόκειται για τη φοβερότερη και πιο πολύνεκρη ομαδική αυτοκτονία από τον χώρο των σύγχρονων αιρέσεων.

β) Μεξικό 13 Δεκεμβρίου 1990: Σε θρησκευτική τελετή στην Τυχουάνα θυσιάστηκαν 12 άνθρωποι. Πέθαναν, πίνοντας χυμό φρούτων με δηλητήριο.

γ) Μεξικό Δεκέμβριος 1991: Θάνατος 29 μελών της αίρεσης του Μεξικανού  Ramon Morales Almaran. Οι οπαδοί πέθαναν από ασφυξία, όταν ξαφνικά η αίθουσα της «προσευχής» γέμισε με τοξικά αέρια. Δεν επιχείρησαν να διαφύγουν, γιατί ο αρχηγός έδωσε εντολή να προσεύχονται μέχρι τέλους.

δ) Τέξας 19 Απριλίου 1993: Θάνατος 70 οπαδών – θυμάτων του «μεσσία» David Korech στο κρυσφύγετό του στο Waco του Τέξας. Πυροβολήθηκαν μέσα απ’ αυτό ή κάηκαν στην πυρκαγιά που ακολούθησε μετά την έφοδο του FBI, που πολυορκούσε το κρυσφύγετο της αίρεσης για 50 μέρες.

ε) Ελβετία Οκτώβριος 1994: Η αίρεση «Ναός του Ηλίου» του Ομοιοπαθητικού «γιατρού» Λίκ Ζουρέ οδήγησε 53 οπαδούς της σε ομαδική αυτοκτονία με αυτοπυρπόληση. Βρέθηκαν απανθρακωμένοι σε σαλέ – «ναό» της παραθρησκευτικής οργάνωσης.

στ) Καναδάς Οκτώβριος 1994: Πέντε οπαδοί της ίδιας αίρεσης (μεταξύ τους και ένα βρέφος!) αυτοκτόνησαν στο Μόντρεαλ του Καναδά.

ζ) Τόκυο 20 Μαρτίου 1995: Η αίρεση της «Υπέρτατης Αλήθειας» του «μεσσία» Shoko Asahara επιχείρησε επίθεση με το τοξικό αέριο «σαρίν»  σε σταθμό του μετρό του Τόκυο. Δώδεκα άνθρωποι πέθαναν και άλλοι 6.000 υπέστησαν σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.

η) Γαλλία Δεκέμβριος 1995: Η αίρεση «Ναός του Ηλίου» του Λίκ Ζουρέ  οδήγησε στον ίδιο αποτρόπαιο θάνατο (αυτοκτονία με αυτοπυρπόληση) 16 οπαδούς της στη Γκρενόμπλ των Γαλλικών Άλπεων.

θ) Καναδάς 23 Μαρτίου 1997: Άλλη ομαδική αυτοκτονία με αυτοπυρπόληση 5 οπαδών της ίδιας αίρεσης στο Κεμπέκ (Σέν Καζιμίρ) του Καναδά. Πίστευαν, σύμφωνα με τη διδασκαλία του αρχηγού τους, ότι η αυτοκτονία θα τους οδηγούσε αυτόματα σε ένα νέο κόσμο στον πλανήτη Σείριο.

ι) Σάν Ντιέγκο Καλλιφόρνιας 27 Μαρτίου 1997: Ομαδική αυτοκτονία 39 οπαδών της αίρεσης «Ουράνια Πύλη». Ο αρχηγός τους είχε πείσει ότι με την αυτοκτονία τους θα γίνονταν μέλη της ουράνιας κοινότητας, που δήθεν βρισκόταν πίσω από τον κομήτη Hale-Bopp, που περνούσε τότε κοντά στη γη.

Οι πρώτες μεγάλες αιρέσεις που εμφανίστηκαν στην ιστορία της Εκκλησίας μας ήταν η αίρεση του Αρειανισμού, του Νεστοριανισμού και του Μονοφυσιτισμού.                           Το φαινόμενο αυτό των αιρέσεων που είναι διεθνές, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για μας τους Ορθοδόξους Έλληνες, ιδιαίτερα μετά την ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη που χαρακτηρίζεται για την εθνική, θρησκευτική και πολιτισμική πολυμορφία της και ανομοιογένειά της.                                                                                                                                                                                                 Αριθμητικά σήμερα οι δραστηριοποιούμενες στην Ελλάδα  χριστιανικές αιρέσεις και παραχριστιανικές  ομάδες ανέρχονται στις 100 περίπου με πιο σημαντικές την αίρεση των Ευαγγελικών, Πεντηκοστιανών, Μαρτύρων του Ιεχωβά με σημαντικές διαφορές και αντιθέσεις μεταξύ τους. Στο σημείο αυτό θεωρώ ότι ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην Ουνία και στη κοινότητα που υπάρχει στην πόλη μας τα Γιαννιτσά.

 Οφείλουμε λοιπόν να αναγνωρίσουμε εγκαίρως όλοι μας, ότι η δραστηριότητα αυτών των αιρέσεων  αποτελεί και για την Εκκλησία μας, αλλά και για την Πατρίδα μας ένα καυτό πρόβλημα, θρησκευτικό, εκκλησιαστικό και κοινωνικό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς καμιά καθυστέρηση. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη στην εκτίμησή του θα είναι ένα επικίνδυνο και ασυγχώρητο λάθος και τότε το πρόβλημα αυτό θα γίνει  μια βέβαιη απειλή.                                                                                                         Βέβαια αυτό το οποίο οφείλουμε να πράττουμε όλοι μας είναι να θεωρούμε τους ανθρώπους αυτούς πλανεμένους και με όπλα την αγάπη  την γνώση και την  διδασκαλία της Εκκλησίας μας να προσπαθήσουμε να τους επαναφέρουμε στο αληθινό δρόμο που οδηγεί στη Βασιλεία του Θεού.

                                                                                                                                                   ΠΟΙΕΣ, ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ, ΖΗΜΙΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ;

• Αποκοπή από την Εκκλησία. Μίσος και έχθρα για την Εκκλησία. Ένταξη σε μια οργάνωση με σιδερένιους κανόνες πειθαρχίας. Τα μέλη των αιρέσεων δεν έχουν πλέον, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε προσωπικότητα. Η προσωπική τους ελευθερία είναι πια παρελθόν
• Ο αιρετικός, είναι ένας νέος τύπος ανθρώπου. Είναι το τηλεκατευθυνόμενο ρομπότ. Ζει, σκέφτεται, κινείται σαν μηχανή, σαν ρομπότ.
• Πολλοί, που μπλέχτηκαν στις αιρέσεις, πληρώνοντας συνδρομές, προαγοράζοντας τα βιβλία, δίνοντας εισφορές στα ταμεία της αίρεσής τους, έπαθαν χρεοκοπία, καταστράφηκαν οικονομικά.
• Ένα άλλο πρόβλημα, είναι η σταδιακή αποκοπή των αιρετικών από τις κοινωνικές τους σχέσεις, τους φίλους και τους συγγενείς τους. Οι ίδιοι οι αιρετικοί, διαλέγουν τον δικό τους δρόμο, αποφεύγουν όσους δεν μπορούν να παρασύρουν, απομονώνονται, και ζουν στα δικά τους «γ κ ε τ ο ».
• Δεν είναι λίγες, ούτε σπάνιες οι περιπτώσεις διάσπασης των οικογενειών, ο χωρισμός και τα διαζύγια, όταν ο ένας εμπλέκεται στην αίρεση, και ο άλλος αρνείται να τον ακολουθήσει. Υπάρχουν οικογένειες, που ζουν αληθινά δράματα, κομματιάζονται στα δυο, γιατί ο πατέρας, ή η μητέρα, ή κάποιο παιδί, εγκλωβίστηκαν στα δίκτυα της αίρεσης, κι αρχίζουν να αισθάνονται ξένοι, μέσα στο σπίτι τους. Είναι φοβερό πράγμα στον άνθρωπο, η πλύση, αλλά και η απόξεση εγκεφάλου.
• Ψυχονευρώσεις, κατάθλιψη, απομόνωση.
• Ομαδικές αυτοκτονίες. 

                                                                                                     Βασιλειάδης Περικλής , θεολόγος