Κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου η πόλη μας γιορτάζει με μεγάλη λαμπρότητα τη μνήμη του πολιούχου-προστάτη μας, Αγίου Αντωνίου. Ο Άγιος Αντώνιος γεννήθηκε στη Βέροια πιθανόν στα τέλη του 10ου ή στις αρχές του 11ου αιώνα. Καταγόταν από ευσεβείς και πλούσιους γονείς. Σε νεαρή ηλικία ένιωσε την ανάγκη να εγκαταλείψει τις ανέσεις και τα πλούτη και να ακολουθήσει τη μοναστική ζωή. Έτσι, στα 20 του χρόνια αποσύρθηκε στις πλαγιές των Πιερίων και για δύο δεκαετίες έζησε ως μοναχός στη Σκήτη της Μονής Προδρόμου. Επειδή, όμως, επιθυμούσε την απόλυτη ησυχία πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει τη Μονή και να απομονωθεί σε μία απόκρημνη σπηλιά στις όχθες του ποταμού Αλιάκμονα, όπου έζησε για 50 περίπου χρόνια.
Εκεί, μακριά από την παρουσία των ανθρώπων, άλλοτε μέσα στο κρύο και άλλοτε στον καύσωνα αγωνιζόταν καθημερινά να αντιμετωπίσει τους πειρασμούς με σκληρή νηστεία και προσευχή. Έτρωγε μόνο μία φορά την εβδομάδα τα λιγοστά χόρτα που φύτρωναν γύρω από τη σπηλιά του. Συχνά, τον επισκέπτονταν κάτοικοι της Βέροιας και των γειτονικών χωριών, για να συζητήσουν μαζί του και να πάρουν την ευλογία του.
Σε βαθιά γεράματα, σε ηλικία 94 ετών περίπου, νιώθοντας ότι πλησιάζει το τέλος του, παρακάλεσε όσους τον επισκέπτονταν να τον αφήσουν μόνο του και ήσυχο, ενώ ειδοποίησε τον ιερέα από το κοντινό χωριό για να κοινωνήσει για τελευταία φορά. Το ημερολόγιο έδειχνε 1η Ιανουαρίου. Ο Αντώνιος ξάπλωσε στο έδαφος, έψαλε ύμνους, σταύρωσε τα χέρια του και χαρούμενος παρέδωσε το πνεύμα του στον Θεό που τόσο λάτρευε και αγαπούσε.
Σύμφωνα με την παράδοση, δεκαέξι μέρες παρέμεινε νεκρός μέσα στη σπηλιά του, ενώ ένα φως έκαιγε άσβεστο πάνω από το λείψανό του. Μέχρι που τον εντόπισαν κάποιοι κυνηγοί από τη Βέροια. Οι κυνηγοί γνωρίζοντας τον Αντώνιο ειδοποίησαν αμέσως τον Αρχιερέα της πόλης ο οποίος φρόντισε να μεταφερθεί το σώμα του στη Βέροια. Το ημερολόγιο έδειχνε 17 Ιανουαρίου. Επειδή, όμως, υπήρχε έντονη διαφωνία για το πού θα έπρεπε να ταφεί η σορός του Αγίου, αποφάσισαν να αφήσουν τον ίδιο τον Άγιο «να διαλέξει». Τοποθέτησαν το σώμα του επάνω σε μία άμαξα, την οποία έσερναν άγρια βόδια, και την άφησαν ελεύθερη. Όπου αυτή σταματούσε, εκεί θα έθαβαν και τη σορό του.
Τελικά, η άμαξα, αφού πέρασε από πολλά χωριά, έφτασε στη Βέροια. Τα βόδια κατακουρασμένα από το τρέξιμο έπεσαν πάνω σε μία μουριά. Η άμαξα όμως έσπασε και τα βόδια έφυγαν. Επειδή οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να σηκώνουν το κάρο, αποφάσισαν να θάψουν τη σορό κάτω ακριβώς από τη μουριά.
Σήμερα, το ιερά λείψανα του Αγίου Αντωνίου φυλάσσονται μέσα σε μία αργυρή λειψανοθήκη στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου στο κέντρο της πόλης, ο οποίος εγκαινιάστηκε το 1904 χάρη στη δωρεά της Ευδοξίας Μαλακούση, μεγάλης ευεργέτιδας της Βέροιας, που διέθεσε ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας της για την ανέγερση του ναού. Κάθε χρόνο στις 17 Ιανουαρίου αλλά και την 1η Αυγούστου ο Ναός τιμά πανηγυρικά τη μνήμη του Αγίου πραγματοποιώντας λιτανευτικές πομπές με το Ιερό Λείψανο του Οσίου.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αντωνίου στη Βέροια
πηγές: imverias.gr, laosnews.gr
Αντωνία
