Γράφουν η Νικολέτα Ροσσολύμου και η Παρασκευή Καρέτσου …
Στις 28 Απριλίου 2025, ομάδα μαθητών και μαθητριών της Α’ Λυκείου πραγματοποίησε επίσκεψη στο Χαρίσειο Γηροκομείο. Η δράση αυτή εντάχθηκε στο πλαίσιο προηγούμενης ενημέρωσης στο σχολείο μας, με θέμα τη σωστή και με σεβασμό προσέγγιση των ηλικιωμένων.
Κατά την επίσκεψη, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά τους ανθρώπους που φιλοξενούνται στη δομή και να συνομιλήσουμε μαζί τους. Ξεχωριστή στιγμή αποτέλεσε η συνέντευξη που μας παραχώρησε ο κύριος Νίκος, ένας συνταξιούχος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος διαμένει στο γηροκομείο εδώ και ενάμιση χρόνο.
Ποιες αξίες θεωρείτε σημαντικές στη ζωή σας;
Οι πιο σημαντικές αξίες για μένα είναι η οικογένειά μου, τα παιδιά μου, η καριέρα μου στην αεροπορία και η γυναίκα μου — αν και γκρινιάρα, έχει πάρει όλα τα βραβεία γκρίνιας!
Ποιο θεωρείτε ότι ήταν το πιο καθοριστικό γεγονός στη ζωή σας και πώς σας διαμόρφωσε;
Γεννήθηκα ορφανός και μεγάλωσα σε δύσκολες εποχές, μέσα σε πόλεμο και Κατοχή. Ήταν σκληρά χρόνια που με έκαναν να μάθω να παλεύω.
Ποια όνειρα είχατε όταν ήσασταν στην ηλικία μας; Πραγματοποιήθηκαν;
Ήμουν πάντα επαναστάτης, λίγο καβγατζής. Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα, αλλά παρά τις αντιξοότητες, κατάφερα να χτίσω τη ζωή μου όπως την ήθελα.
Μπορείτε να θυμηθείτε τα δικά σας σχολικά χρόνια;
Άλλαξα έξι σχολεία στο Γυμνάσιο, ήμουν μεγάλος επαναστάτης και τελικά τελείωσα ένα ιδιωτικό. Παρά τις δυσκολίες, τα κατάφερα.
Πώς ήταν οι σχέσεις γονέων και παιδιών τότε; Πιστεύετε ότι έχουν αλλάξει σήμερα;
Η μάνα μου ήταν τα πάντα για μας. Έτρεχε να μας φροντίσει και να δουλέψει για να τα βγάλουμε πέρα. Σήμερα, δεν βλέπω τέτοιο στήριγμα στις οικογένειες.
Ποιες δυσκολίες βιώνουν σήμερα οι ηλικιωμένοι;
Η μοναξιά είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Απομονωνόμαστε και πολλές φορές οι δικοί μας ξεχνούν να μας επισκεφτούν. Αυτό σε τρελαίνει — η μοναξιά είναι το νούμερο ένα πρόβλημά μας.
Πιστεύετε ότι υπάρχει χάσμα γενεών;
Ναι, σίγουρα. Εμείς δουλεύαμε από μικροί για να στηρίξουμε την οικογένεια. Τώρα, τα παιδιά έχουν πάντα τους γονείς δίπλα τους και δεν νιώθουν την ίδια ευθύνη.
Τι περιμένετε από τη νέα γενιά;
Να προχωρήσει μπροστά χωρίς τα εμπόδια που είχαμε εμείς. Να είναι ελεύθεροι, χωρίς προκαταλήψεις.
Πώς φαντάζεστε την κοινωνία σε λίγα χρόνια;
Δυστυχώς, τη βλέπω πιο απομονωμένη. Κάποτε όλοι ήμασταν μαζί, αντιμετωπίζαμε τα προβλήματα ενωμένοι. Τώρα, η οικογένεια περνάει κρίση, κυρίως λόγω έλλειψης επικοινωνίας. Η τεχνολογία μάς έχει αποξενώσει.
