Επαναστάτες χωρίς αιτία δεν υπάρχουν. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι επαναστάτες είναι αυτοί που πηγαίνουν στις πορείες, και φωνάζουν, και δέρνουν και δέρνονται, και θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο και να επιβάλλουν την άποψή τους και…και…και… Οι επαναστάσεις όμως, γίνονται για κάτι συγκεκριμένο. Επανάσταση δεν είναι η έναρξη ενός πολέμου, αναγκαστικά. Είναι το πώς εμείς, σαν άτομα, συμπεριφερόμαστε στην καθημερινότητά μας. Το πώς αντιδρούμε στο άδικο ή το πώς διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.
Έτσι λοιπόν, είμαστε όλοι λίγο ή πολύ επαναστάτες. Αν βοηθάς έναν άγνωστο στον δρόμο, όταν τον βλέπεις να πέφτει, και δεν αλλάζεις πεζοδρόμιο, όπως οι περισσότεροι, τότε ΝΑΙ είσαι επαναστάτης. Αν σε εκνευρίζουν οι συμμαθητές σου που κάνουν bullying σε άλλα παιδιά, φίλους σου και μη, και δεν σωπαίνεις, αλλά προσπαθείς να τους σταματήσεις και να τους δώσεις να καταλάβουν ότι κάνουν λάθος, τότε ΝΑΙ είσαι κι εσύ ένας επαναστάτης. Αν, επίσης, θεωρείς άδικο που ο άντρας συνάδελφός σου πήρε προαγωγή, ενώ έκανε τη μισή δουλειά από εσένα, και εκφράζεις την γνώμη σου και τις αντιρρήσεις σου, ε ΝΑΙ είσαι μία επαναστάτρια.
Άρα λοιπόν, δεν είναι απαραίτητο να κατεβαίνεις σε πορείες, ούτε να κάνεις επίδειξη δύναμης στους αστυνομικούς πετώντας τους μολότοφ, για να θεωρηθείς επαναστάτης. Πρέπει απλά να είσαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Λέξεις: Ειρήνη Μαρτάκη
