1o Δημοτικό Ηρακλείου Αττικής

Ο πολύ λαίμαργος λύκος που έφαγε όλο το δάσος

Έφαγε όλο το δεντρί,

το δάσος το κατάπιε.

Ήπιε λίμνες, ποταμάκια

μαζί και όλα τα ζωάκια.

Έφαγε πετρώματα

σε σπηλιές κάτω από τα χώματα.

Του υπεδάφους τα κοιτάσματα και τα ορυκτά

τα κατάπιε με μια γουλιά.

Και ρούφηξε το φυσικό αέριο με μιας.

Το καημένο το λυκάκι

του πονάει το στομαχάκι,

και τώρα βλέπει από μακριά

τον κυνηγό να έρχεται γοργά γοργά.

«Τι έπαθα ο δύστυχος,

Θα μου πάρει το κεφάλι

και τη γούνα μου θα την κάνει

χαλάκι στο πατάρι».

«Πρέπει τώρα να προλάβω

Το δασάκι να το βγάλω».

Πάει στη λίμνη και στον ποταμό

και τους δίνει πίσω το νερό.

Βγαίνουν όλα τα ζωάκια

από του λύκου την κοιλιά γρήγορα

σαν τα νερά τα γάργαρα.

Πήγε στις σπηλιές κάτω από τα χώματα

και άφησε όλα τα πετρώματα.

Έβγαλε με μια σπρωξιά

του υπεδάφους τα κοιτάσματα και τα ορυκτά

και ξερούφηξε το φυσικό αέριο με μιας.

Έβγαλε όλο το δεντρί

και το δάσος που κατάπιε.

Τα δέντρα σταμάτησαν τον κυνηγό

και ο λύκος έτρεξε μέσα στο λεπτό.

Τέλος δεν ξανάφαγε ποτέ όλο το δεντρί,

γιατί τον πονούσε το στομάχι πάρα πολύ.

Έτρωγε μόνο μικρά πετρώματα

σε σπηλιές κάτω από τα χώματα.

Οδυσσέας Κανελόπουλος

Παναγιώτης Κονταρίνης

Νικόλας Τρομπούκης