Τα πιο πολλά παιδιά θεωρούν ότι τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή γεμάτη χαρά, ενθουσιασμό και φυσικά τα λατρεμένα σε όλους μας δώρα.
Αν όμως σας έλεγα για παιδιά τα οποία δεν έχουν ιδέα από όλα αυτά τα φανταστικά πράγματα, αν σας έλεγα για κάποια παιδιά που αντί να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα κοντά στο τζάκι πίνοντας ζεστή σοκολάτα, τα γιορτάζουν μέσα σε αντίσκηνα και καμιά φορά με μια κουβέρτα τυλιγμένη ως το λαιμό; Θα σας πω. Τα παιδιά αυτά, δηλαδή οι πρόσφυγες, δεν έχουν τις δικές μας πολυτέλειες, ούτε έχουν σπίτι για να μείνουν, αλλά ξέρουν πώς ζουν οι άλλοι τα Χριστούγεννα. Πιθανότατα τους έχουν δει στον δρόμο ή αν έχουν ενσωματωθεί σε σχολεία το έχουν δει από τους συμμαθητές τους. Αλλά υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα. Αυτά που ξέρουν νιώθουν λύπη, απογοήτευση, καμιά φορά θυμώνουν με αυτά που συμβαίνουν και όταν μεγαλώνουν… το αποδέχονται.
Τα παιδιά που δεν έχουν ιδέα νιώθουν και πιο χαρούμενα συναισθήματα, όπως η ικανοποίηση που δεν είναι σε τόσο άσχημες συνθήκες όσο στη χώρα τους. Και ναι, ακόμα και χαρά που είναι μαζεμένα απλά με την οικογένειά τους ή ότι έχει απομείνει από αυτήν, σε περίπτωση που έχει χαθεί μέλος της οικογένειας πίσω στη χώρα τους. Τα παιδιά ζουν τις ημέρες των Χριστουγέννων σαν να είναι εργάσιμες μέρες της εβδομάδας. Αλλά αν κάνουν μια ευχή, πολύ μικρή, έστω ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δεντράκι με τη βοήθειά μας και λίγη τύχη μπορεί να βγει αληθινή.
Ναταλία Κ.
