Περίληψη

Η ιστορία μας ξεκινά στις 27 Οκτωβρίου του 1940, στην Αθήνα. Κεντρικός  ήρωας, είναι ο Πέτρος, ένα αγόρι εννιά χρονών το οποίο ζει σε ένα σπίτι με την αδερφή του, Αντιγόνη, τη μητέρα του, τον πατέρα του και τον παππού του. Ο Πέτρος, στην αρχή είναι πολύ λυπημένος, καθώς πέθανε το τριζόνι του, το οποίο και αποφάσισε να θάψει στη χαραμάδα του δοκαριού. Ξημερώνοντας 28η Οκτωβρίου, ο Πέτρος ξυπνά από τις σειρήνες του πολέμου. Βλέποντας τον κόσμο να παρελαύνει στον δρόμο, συλλογίζεται πως η ζωή του θ’αλλάξει. Και όντως, αλλάζει. Το σχολείο του κλείνει, ο θείος του ο Άγγελος φεύγει για τον πόλεμο,η μητέρα του μετρά τα τρόφιμα στα ντουλάπια, «αφού έχουν πόλεμο». Ο Πέτρος ζει τις πρώτες ελληνικές νίκες, την εισβολή των Γερμανών στην Αθήνα, την κατοχή και τη μεγάλη πείνα του ’41. Με τον Γιάννη και τον Αχιλλέα, γράφει συνθήματα στους τοίχους. Με τον Αχιλλέα και τη Δροσούλα παίρνει μέρος  στην Αντίσταση.Κι εμείς εκστασιασμένοι διαβάζουμε τα κατορθώματά του, τα  οποία διαρκούν από τον Οκτώβρη του 1940- τον Οκτώβριο του 1944.

Ποια σκηνή σας εντυπωσίασε και γιατί;

 To βιβλίο, είχε πολλές σκηνές που σε εντυπωσίαζαν. Όμως, εγώ, συγκλονίστηκα  και ξαφνιάστηκα προς στο τέλος του διηγήματος, όπου κοντεύει να τελειώσει, επίσημα, πλέον ο πόλεμος και ο Πέτρος με τον επιστήθιο φίλο του, Σωτήρη πάνε  να τρέξουν στις γειτονιές για το χαρμόσυνο γεγονός που τόσο πολύ  λαχταρούσαν. Στην αυλόπορτα του σπιτιού του Πέτρου, συναντούν τον Γερμανό  στρατιώτη που το παρατσούκλι του ήταν «Γιαούρτερ» και ζούσε με δύο Ελληνίδες γειτόνισσες μάνα και κόρη και είχε παντρευτεί την κόρη. Αφού τελείωσε ο πόλεμος, πήγε να μαζέψει τα πράγματα από το σπίτι του και καθώς  έφευγε με το αυτοκίνητο ο Σωτήρης φώναξε δυνατά, με όλη του τη δύναμη «Ρελτίχ Τούπακ», που σημαίνει καπούτ Χίτλερ. ο Γιαούρτερ, σταματάει το αυτοκίνητο, βγάζει το περίστροφο και πυροβολεί τον Σωτήρη. Αυτό το γεγονός  με συγκλόνισε απρόοπτα, καθώς δεν περίμενα να συμβεί κάτι τέτοιο. Επίσης, οι  μονόλογοι που έδωσε η Άλκη Ζέη στον Πέτρου είναι τόσο παραστατικοί που σου φέρνει την εικόνα του Σωτήρη αιμόφυρτου στο έδαφος και σου φέρνει δάκρυα στα  μάτια και μόνο με τη σκέψη του συμβάντος αυτού.

 Χαρακτηρισμός κεντρικού ήρωα

Ο ήρωάς μας, ο Πέτρος ήταν πολύ γενναίο και ανδρείο παιδί, αυτό διαπιστώνεται από τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις,στην Αντίσταση και δεν φοβάται να υψώσει το ανάστημά του στους Γερμανούς κατακτητές. Ήταν πολύ ευαίσθητος και συμπονετικός, καθώς θα ήθελε να ήταν η μαμά του όπως πριν τον
πόλεμο, χαμογελαστή, χωρίς σκοτούρες και βάσανα. Ήταν φιλότιμος, καθώς δε δίσταζε να θυσιάσει τη μικρή μερίδα σούπας από το συσσίτιο της πόλης, για τον παππού του, ή για κάποιος παιδί πολύ χλωμό και άρρωστο. Ο πόλεμος και η σκληρότητα τον έκαναν καχύποπτο και δύσπιστο, καθώς παρακολούθησε μαζί με τη μεγάλη του αδερφή, την Αντιγόνη τον παππού τους που έκανε τον πεινασμένο και ζητιάνευε στα πλούσια σπίτια και στις επαύλεις για μία ακόμα μερίδα φαγητού. Επίσης, ήταν ανυπάκουος και απείθαρχος, αφού γύρισε στους δρόμους γράφοντας  συνθήματα στους τοίχους και δεν άκουγε τη μητέρα του, που του φώναζε να γυρίσει σπίτι νωρίς. Τέλος, ήταν γκρινιάρης, επειδή ήθελε η μαμά του να του  δείχνει πολλή αγάπη και ενδιαφέρον και να μην τον έχει παραμελημένο. Έτσι, πολλές συμπεριφορές του ίσως να γίνονταν από αντίδραση για να τραβήξει το ενδιαφέρον των γύρω του.

 Συναισθήματα που νιώσατε

Διαβάζοντας αυτό το υπέροχο και ταυτόχρονα συγκλονιστικό βιβλίο της Άλκης  Ζέη νιώθεις πολλά και αντικρουόμενα συναισθήματα όπως θλίψη για τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων και τα γεγονότα που είναι αναγκασμένοι να βιώνουν. Ντροπή, για τις ασχήμιες των Γερμανών στρατιωτών προς τους αμυνόμενους Έλληνες. Νιώθω, επίσης, υπερηφάνεια, καθώς υπήρχαν μικρά παιδάκια, σαν τον Πέτρο που συμμετείχαν έμπρακτα στον πόλεμο, με τον δικό τους τρόπο και  κατάφεραν με τα αθώα τους «παιχνίδια» να κάνουν δύσκολη τη ζωή στους Γερμανούς. Κυριαρχεί, βέβαια, το συναίσθημα του φόβου, αφού η γραφή της  Άλκης Ζέη είναι γλαφυρή και νιώθεις ότι είσαι και εσύ σ’αυτήν την εποχή, στον μικρόκοσμο εκείνον της Αθήνας του ’40. Και τέλος, αισθάνομαι συγκίνηση, τόσο γιατί υπάρχουν συγγραφείς που μας μεταφέρουν με τέτοιον τρόπο τα γεγονότα του πολέμου, αλλά κι επειδή η Αντίσταση από τόσο μικρά παιδιά κάνει  και τον πιο σκληρό άνθρωπο να λυγίσει.
Ποιο/ποια διδάγματα πήρατε από το βιβλίο;

Από το βιβλίο αυτό, παίρνεις διάφορα διδάγματα, όπως ότι πρέπει να είσαι  γενναίος σε ο,τι κι αν σου συμβεί και να μην χάνεις την ψυχραιμία σου, να  προσπαθείς για ένα καλύτερο μέλλον… Αλλά το πιο σημαντικό δίδαγμα που παίρνεις απ’το βιβλίο είναι ότι πρέπει να αντιστέκεσαι στον κίνδυνο ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου και να μην χάνεις ποτέ το κουράγιο σου και να  νομίζεις ότι δεν θα τα καταφέρεις. Αφού ο Πέτρος, εννιά χρονών παιδάκι αντιστάθηκε σε ολόκληρους Γερμανούς, εσύ γιατί να μην μπορείς να ανταπεξέλθεις στον οποιονδήποτε άλλο κίνδυνο.
Μιχάλης Κώνστας , Α’2