Στο βιβλίο «Στο τσιμεντένιο δάσος» της Λότης Πέτροβιτς –Ανδρουτσοπούλου πρωταγωνίστρια είναι μία νεαρή δεκαεξάχρονη κοπέλα, η Κόννη, η οποία είχε μετακομίσει με τους γονείς της εδώ και πολλά χρόνια από την Ελλάδα στη Βοστώνη. Κάθε καλοκαίρι ερχόταν με την οικογένειά της διακοπές στην Ελλάδα. Το ίδιο προγραμματιζόταν και για αυτήν τη χρονιά, μα τρία αναπάντεχα γεγονότα τους άλλαξαν τα σχέδια. Το πρώτο ήταν πως η θεία της, Πανδώρα, με την οικογένειά της έπρεπε να φύγουν για ένα επείγον ταξίδι. Το δεύτερο ήταν πως οι γονείς της δε θα μπορούσαν να έρθουν στην Ελλάδα λόγω ενός έκτακτου περιστατικού στην εταιρεία που δούλευαν, η οποία τους ζήτησε να αναβάλουν τις άδειές τους. Και το τρίτο περιστατικό

ήταν πως η γιαγιά τους είχε αρρωστήσει βαριά και έπρεπε να μπει στο νοσοκομείο. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να πρέπει η ηρωίδα να έρθει μόνη της στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στην Αθήνα, για να φροντίσει τη γιαγιά της.

Στην Αθήνα η Κόννη γνώρισε καινούρια άτομα, τον κύριο Λυκίδη και το Σωτήρη, γιο της ασθενούς στο διπλανό κρεβάτι της γιαγιάς της. Ύστερα από λίγες μέρες ο κύριος Λυκίδης άρχισε να την παρασέρνει προς τα ναρκωτικά, γνωρίζοντάς της μία παρέα που έκανε χρήση ουσιών. Σε αυτήν την παρέα βρήκε την παλιά της φίλη, τη Νάνση, και με τη βοήθεια του Σωτήρη κατάφεραν να την ξεμπλέξουν και να πιάσουν με τη βοήθεια της αστυνομία το Λυκίδη. Τέλος, γύρισε η Κόννη με τη Νάνση πίσω στη Βοστώνη και ο Σωτήρης περίμενε κάθε καλοκαίρι να ξαναδεί την Κόννη.

Η σκηνή που με εντυπωσίασε περισσότερο σε όλο το βιβλίο ήταν στο σημείο όπου η Κόννη πήγε με την κύριο Λυκίδη να γνωρίσει την παρέα που είχε μαζέψει ο ίδιος σε ένα παλιό σπίτι. Η πιο συναρπαστική σκηνή σε όλο το βιβλίο είναι όταν η Κόννη αντικρίζει μετά από πολύ καιρό τη φίλη της, τη Νάνση. Την προηγούμενη χρονιά η Νάνση έφυγε από τη Βοστώνη με μια παρέα, λέγοντας ότι θα κάνουν το γύρο της Ευρώπης με ωτοστόπ. Μετά από ένα χρόνο έφτασε η στιγμή να την ξανασυναντήσει. Ήταν αγνώριστη!!!Από τις ουσίες που έπαιρνε αυτή και η παρέα της είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο εξαθλίωσης, που ούτε η

κολλητή της φίλη δεν την αναγνώρισε αμέσως. Μου άρεσε περισσότερο αυτή η σκηνή, γιατί η συγγραφέας περιγράφει συγκλονιστικά την επίδραση από τις βλαβερές αυτές ουσίες.

Ο κεντρικός ήρωας, η δεκαεξάχρονη Κόννη, έχει σχετικά ιδιόρρυθμο χαρακτήρα. Θα την χαρακτήριζα ως δυναμική και ψύχραιμη, αφού δε φοβήθηκε σε όλη αυτήν την ιστορία. Εκτός από δυναμική, σε αρκετά σημεία όμως φαίνονται οι αδυναμίες του χαρακτήρα της. Για παράδειγμα, πολλές φορές έκανε πράγματα, τα οποία δεν ήθελε να κάνει, αλλά αυτές τις αδυναμίες τις δικαιολογεί η ηλικία της. Τέλος, θα την χαρακτήριζα πολύ ώριμη και υπεύθυνη για την ηλικία της, γιατί παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, με τη βοήθεια του Σωτήρη κατάφερε να φροντίζει ταυτόχρονα τη γιαγιά της.

Το δίδαγμα που πήρα από αυτό το βιβλίο είναι πως πρέπει να διαλέγουμε προσεκτικά τις παρέες και τους φίλους μας. Επίσης πρέπει να προσέχουμε να μην πέσουμε στην παγίδα των ναρκωτικών και να καταλάβουμε πως, όταν κάποιος μας οδηγεί προς αυτά, πρέπει να απομακρυνθούμε το συντομότερο δυνατό από αυτόν και να κάνουμε κάτι, ώστε να μην πέσουν άλλοι θύματά του.