Το παρελθόν με κυνηγάει
Μα το μέλλον με ζητάει
Δώδεκα άτομα στο κοιμητήρι
Θρηνούν άγριο φόνο
Παιδικό αίμα
Ραγισμένες καρδιές
Το χώμα πυρολυμένο απ’ τη βροχή
Λευκό κάτω απ’ το χώμα
Μα μαύρο από πάνω
Έρωτας, αγάπη δεν υπάρχει
Μόνο μίσος
Σκοτάδι στην φυλακισμένη ψυχή
Δηλητήριο στάζει απ’ τα μάτια
Βροντή και σείεται το έδαφος
Άσπρο χρώμα γίνεται κόκκινο
Κόκκινος αγέρας τριγυρίζει
μέσα στην αποπνικτική ατμόσφαιρα
Ο ήλιος αντανακλά στο μάρμαρο
Περνάει ο καιρός
Έρημος.
Πάνω στις καρδιές των πεθαμένων φυτρώνουν τα αγριόχορτα που καταπίνουν τους τάφους
Οι φλόγες σβήνουν
Οι αναμνήσεις ξεχνιούνται
Μια κυρία με άσπρη γούνα περνά
Ο ήχος των παπουτσιών της κάνει ηχώ…
Αίφνης,
σταγόνες κόκκινου χρώματος εμφανίζονται
Εξαπλώνονται παντού
Η γούνα κυλάει
διαγράφοντας το σώμα της
Πέφτει.
Βυθίζεται στο έδαφος
Και απορροφάται, σαν φάντασμα στοιχειωμένο που ψάχνει απεγνωσμένα την ελευθερία