Αρβυλάκια, λουστρινένιες γόβες, καλοκαιρινά πέδιλα, μια παρέα φοιτητών και συνάμα παπουτσιών, μας σεργιανίζουν στα σκληρά χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης. Και τότε ένας δυνατός έρωτας ξεσπάει. Είκοσι χρόνια μετά τόσο έντονες κοινές εμπειρίες είναι σχεδόν ακατόρθωτο να τις σβήσει ο χρόνος .Αντρόγυνα που οδηγούνται στον χωρισμό και ο καθένας ξεκινά μια καινούρια ζωή· πολιτικοί πρόσφυγες και ένα αγόρι που ονειρεύεται να γίνει ακροβάτης και είναι αποφασισμένο να δει το τσίρκο της πόλης του, έστω κι αν χρειαστεί να θυσιάσει τη γάτα του στα λιοντάρια. Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές στις βαθιά ανθρώπινες και συγκινητικές ιστορίες της Άλκης Ζέη όπου κυριαρχούν η ξενιτιά, η νοσταλγία της πατρίδας και η λαχτάρα για επιστροφή.» Αποτελεί, θαρρώ, αλάθευτο σημάδι για την ποιότητα της προσφοράς ενός συγγραφέα, σαν κλείνεις το βιβλίο του με ένα αίσθημα απογοητεύσεως επειδή οι σελίδες του κύλησαν τόσο γρήγορα. Και αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση με την Άλκη Ζέη. Η ευαισθησία της στις λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις είναι από τα σημαντικότερα κεφάλαια της τέχνης της
