Το χωριό μου το οποίο ονομάζεται Κάτω Σχολάρι βρίσκεται στα νοτιοδυτικά όρια των
νομών Θεσσαλονίκης – Χαλκιδικής και έχει περίπου 3000 κατοίκους.
Αρχικά, το Σχολάρι ονομαζόταν Ανταλί που είναι τούρκικη λέξη και σημαίνει νησί. Αυτό
δικαιολογείται καθώς ο οικισμός είναι κτισμένος σε θέση που περιβάλλεται από ρέματα
με έντονη βλάστηση και μικρά δάση. Η σημερινή του ονομασία προέρχεται από το
Σχολάρι της Ανατολικής Θράκης, το οποίο είχε 6.500 κατοίκους και ανάμεσα σε αυτούς
υπήρχαν και Μανιάτες. Οι Θρακιώτες ήρθαν ως πρόσφυγες στο Σχολάρι δύο φορές. Η
πρώτη φορά ήταν το 1914 κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και ξανά ήρθαν
μετά το 1922. Επίσης ήρθαν σε πολύ καλή κατάσταση με τα ζώα τους και με την
περιουσία που κατάφεραν να μεταφέρουν μαζί τους. Μερικοί από αυτούς πήγαν στο
νομό Θεσσαλονίκης άλλοι στο νομό Χαλκιδικής και κάποιοι στην Αμερική. Αφού ήρθαν οι
Θρακιώτες στη συνέχεια ήρθαν οι Πόντιοι πρόσφυγες οι οποίοι όμως ήρθαν σε άθλια
κατάσταση διωγμένοι και κατατρεγμένοι από την Τρίπολη του Πόντου και την Ορτού.
Παράλληλα ήρθαν και οι Μικρασιάτες από το Αϊβαλί με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν
στο χωριό διαφορετικοί οικισμοί, οι οποίοι στη συνέχεια μαζεύτηκαν και διαμόρφωσαν
το Κάτω Σχολάρι. Σήμερα κατοικούν στο μέρος αυτό Πόντιοι, Θρακιώτες, Μικρασιάτες
και μία οικογένεια Βλάχων οι οποίοι ήρθαν από την Κλεισούρα Καστοριάς. Μέχρι το 1980
οι κάτοικοι ήταν περίπου 1300.
Σχετικά με την οικονομική κατάσταση του Σχολαρίου οι Θρακιώτες είχαν κοπάδια όπως
και οι Πόντιοι σιγά σιγά απέκτησαν τα δικά τους. Οι Μικρασιάτες είχαν αμπελώνες οι
οποίοι αποτέλεσαν και την κύρια καλλιέργεια του χωριού, καθώς μέχρι μία εποχή το
Σχολάρι έφτασε να έχει 7500 στρέμματα αλλά μετά την δεκαετία του ‘80 ο αριθμός αυτός
έπεσε στα 1200.
Μεγάλη επιτυχία είχε η ίδρυση του ποδοσφαιρικού συλλόγου Α.Μ.Ο Απόλλων το 1956 ο οποίος παραμένει ενεργός μέχρι και σήμερα.
Οι κάτοικοι ήταν και είναι ενεργοί στα θέματα που αφορούν τον τομέα του πολιτισμού, αφού ιδρύουν διάφορους συλλόγους όπως είναι ο σύλλογος Ποντίων ο Ανέβζηγος Αρoθυμία, ο σύλλογος απανταχού Σχολαριωτών και ο πολιτιστικός σύλλογος.
Επιπλέον οι παππούδες του χωριού δημιούργησαν τον αγροτικό συνεταιρισμό Σχολαρίου. Έφτιαξαν κτήρια για να μαζεύουν τα στάρια και έκαναν ένα συσκευαστήριο με σκοπό την εξαγωγή σταφυλιών. Στη μία αποθήκη του συνεταιρισμού από πάνω έκτισαν ένα θερινό σινεμά. Ακόμη το φράγμα
έγινε το 1990 από τον πρόεδρο Κώστα Παπαδόπουλο το οποίο σήμερα εξυπηρετεί πολλά
στρέμματα ελαιώνων και αμπελώνων.
Το δημοτικό σχολείο ιδρύθηκε το 1923 και η εκκλησία ιδρύθηκε το 1935.
Η πιο σημαντική εκδήλωση είναι η «Γιορτή σταφυλιού» η οποία πραγματοποιείται το τελευταίο σαββατοκύριακο του Αυγούστου για να γιορτάσουν τη νέα σοδειά. Τέλος τη δεκαετία του ‘80 το χωριό γνώρισε πολύ μεγάλη ακμή καθώς σημαντικά καταστήματα όπως φούρνος, κρεοπωλείο και παντοπωλείο υπήρχαν μόνο εδώ και έτσι οι κάτοικοι των γύρω χωριών ερχόντουσαν στο Κάτω Σχολάρι για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα χωριό με μεγάλη ιστορία και με πολύ μεγάλη δράση και συμμετοχή στον πολιτισμό. Μπορεί μέχρι σήμερα να έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, ωστόσο πάντα υπάρχει χώρος και θέληση για εξέλιξη.
Ελευθερία Π.
