γράφει ο μαθητής Τσουκαλάς Στέλιος
Ἁγια Νάπα, Α´
Καὶ βλέπεις τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καθὼς ἔλεγαν οἱ παλαιοί.
Ὡστόσο νόμιζα πὼς ἔβλεπα τόσα χρόνια
περπατώντας ἀνάμεσα στὰ βουνὰ καὶ στὴ θάλασσα
συντυχαίνοντας ἀνθρώπους μὲ τέλειες πανοπλίες…
παράξενο, δὲν πρόσεχα πὼς ἔβλεπα μόνο τὴ φωνή τους.
Εἴταν τὸ αἷμα ποὺ τοὺς ἀνάγκαζε νὰ μιλοῦν, τὸ κριάρι
ποὺ ἔσφαζα κι ἔστρωνα στὰ πόδια τους…
μὰ δὲν εἴταν τὸ φῶς ἐκεῖνο τὸ κόκκινο χαλί.
Ὅ,τι μου λέγαν ἔπρεπε νὰ τὸ ψηλαφήσω
ὅπως ὅταν σὲ κρύψουν κυνηγημένο νύχτα σὲ στάβλο
ἢ φτάσεις τέλος τὸ κορμὶ βαθύκολπης γυναίκας
κι εἶναι γεμάτη ἡ κάμαρα πνιγερὲς μυρωδιές…
ὅ,τι μοῦ λέγαν δορὰ καὶ μετάξι.
Παράξενο, τὸ βλέπω ἐδῶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου… τὸ χρυσὸ δίχτυ
ὅπου τὰ πράγματα σπαρταροῦν σὰν τὰ ψάρια
ποὺ ἕνας μεγάλος ἄγγελος τραβᾶ
μαζὶ μὲ τὰ δίχτυα τῶν ψαράδων.
ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ, Β´
Κάτω ἀπ᾿ τὴ γέρικη συκομουριὰ
τρελὸς ὁ ἀγέρας ἔπαιζε
μὲ τὰ πουλιὰ μὲ τὰ κλωνιὰ
καὶ δὲ μᾶς ἔκραινε.
Ὥρα καλή σου ἀγέρα τῆς ψυχῆς
ἀνοίξαμε τὸν κόρφο μας
ἔλα νὰ μπεῖς ἔλα νὰ πιεῖς
ἀπὸ τὸν πόθο μας.
Κάτω ἀπ᾿ τὴ γέρικη συκομουριὰ
ὁ ἀγέρας σηκώθη κι ἔφυγε
κατὰ τὰ κάστρα τοῦ βοριὰ
καὶ δὲ μᾶς ἄγγιξε.
Θυμάρι μου καὶ δεντρολιβανιά,
δέσε γερὰ τὸ στῆθος σου
καὶ βρὲς σπηλιὰ καὶ βρὲς μονιὰ
κρύψε τὸ λύχνο σου.
Δὲν εἶναι ἀγέρας τοῦτος τοῦ Βαγιοῦ
δὲν εἶναι τῆς Ἀνάστασης
μὰ εἶναι τῆς φωτιᾶς καὶ τοῦ καπνοῦ
τῆς ζωῆς τῆς ἄχαρης.
Κάτω ἀπ᾿ τὴ γέρικη συκομουριὰ
στεγνὸς ὁ ἀγέρας γύρισε
ὀσμίζουνταν παντοῦ φλουριὰ
καὶ μᾶς ἐπούλησε.
Του Γιώργου Σεφέρη, ως διπλωμάτη, του δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσει αρκετές χώρες κατά τη διάρκεια της θητείας του. Μία από αυτές τις χώρες ήταν και η Κύπρος. Η σχέση του με τη Κύπρο, περιγράφεται μέσα από μια πληθώρα ποιημάτων. Η Αγία Νάπα (Αγιάναπα) μάλιστα, την οποία ο Σεφέρης επισκέφτηκε για πρώτη φορά στις 13 Νοεμβρίου1953, είναι από τα πιο αγαπημένα γι’ αυτόν μέρη της Κύπρου, γιατί του θυμίζει τη σκάλα των Βουρλών. Εκεί στο γραφικό λιμανάκι με τους ψαράδες, το Μοναστήρι, τη «γέρικη συκομουριά» («παληκάρι δέντρο») βλέπει το φως του ήλιου, «το χρυσό δίχτυ όπου τα πράγματα σπαρταρούν σαν ψάρια, που ένας μεγάλος άγγελος τραβά μαζί με τα δίχτυα των ψαράδων». Στην Αγία Νάπα άλλωστε αφιερώνει και δύο ποιήματα της εν λόγω συλλογής του: «Αγιάναπα Α’» και Αγιάναπα Β’».Η ομορφιά και ιστορία που συνάντησε σε εκείνα τα μέρη διατυπώνονται με τον πιο γλαφυρό και κομψό τρόπο. Ένα από αυτά τα ποιήματα του είναι και η «Αγιάναπα».
Περιγράφεται η μοναδικότητα καθώς και η φυσική ομορφιά της Κύπρου, μέσα από την εμπειρία που είχε όταν επισκέφτηκε την Άγια Νάπα. Παράλληλα, αναφέρεται στη σχέση των γηγενών κατοίκων με τη παράδοση και τις τοπικές ιδιορρυθμίες , αφού όπως αναφέρει και αυτός η επικοινωνία ήταν πτωχή, λόγω της διαλέκτου τους.
Γίνεται, παρακάτω μια αναφορά στους τοπικούς ψαράδες. Μέσα από αυτό, ο Σεφέρης, θέλει να δείξει πως οι παραδόσεις, οι οποίες έχουν χαθεί στην Ελλάδα, στην Κύπρο σώζονται και μάλιστα ανθίζουν. Η σχέση της με το παρελθόν, αποτελεί γεγονός που συγκινεί τον ποιητή, καθώς όπως ανέφερε και σε αλληλογραφία του με την αδελφή του: «Τον έχω αγαπήσει αυτό τον τόπο. Ίσως γιατί βρίσκω εκεί πράγματα παλιά που ζουν ακόμη, ενώ έχουν χαθεί στην άλλη Ελλάδα…». Συμπερασματικά, η συνάντηση του Σεφέρη με τη Κύπρο, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως ακρογωνιαίος λίθος που επηρέασε τον ποιητή βαθύτατα.
Πηγή εικόνας: https://popaganda.gr/afieromata/o-piitis-giorgos-seferis-taxidepse-poli-stin-kipro-1953-1954-ke-1955/