Η Φραγκογιαννού στο σημείο που προσπαθεί να πνίξει τα δύο κορίτσια, εμφανίζει χαρακτηριστικά ψύχωσης και αποτελεί τραγική μορφή. Στην πραγματικότητα με την πράξη της αυτή, εκφράζει εμμονή σε κάποιες ιδέες που την διακατέχουν και όχι λύτρωση, όπως πιστεύει εκείνη τη στιγμή. Η ίδια έχει βιώματα τα οποία την έχουν στιγματίσει, όπως η φτώχεια κα η κοινωνική περιθωριοποίηση. Όλα αυτά έχουν αποτέλεσμα να μετατρέπεται από θύμα σε θύτη και να κατακλύζεται από ενοχικά συναισθήματα, ψευδαισθήσεις, μανία και παραλήρημα.
Σταυρίνα Μαντά, Β΄Λυκείου
